Alle gli dorstigen.

O alle gij dorstigen, komt tot de wateren! zoo luidt-de lokroep van het evangelie, zoo noodigt de stem van den. hemelschen Koopman.

De waterdrager riep dat in Jerusalems straten en van alle zijden kwamen dan de menschen opzetten om hun voorraad aan te vullen, om hun dorst te lesschen.

Voor dien koopman in water was het om het even wie er tot hem kwam. Of men dorst had of niet, dat was hem gelijk. Als men maar geld

had. Als men maar betalen wilde. En die het meeste kochten waren hem het liefste. Want het was hem niet te doen om den dorst zijner medemenschen te lesschen, maar om geld voor zijn Ivoopwaar te maken. Hoe eer zijn voorraad was uitgeput, hoe beter voor hem. Zoodra de laatste druppel uit kruik of zak óp was ging hij zijns weegs.

Hij kon niet alle doistigen laven. Hij moest vaak neen verkoopen en dorstlijdenden onverkwikt wegzenden.

Maar deze hemelsche Koopman is het niet te doen om den prijs van het water, maar .om het lesschen van den doTst. En zijn vooixaad raakt nimmer uitgeput. Daarom kan zij alle do'rstigen uooden. De rivier Gods is vol water en droogt nimmer uit.

Maar hij verkoopt zijn lavend vocht alleen aan (lorstigen. Doch die roept Hij ook allen.

O alle gij dorstigen, k'omt tot de wateren.

Wij, in onze westersche wereld, , in ons waterrijk land weten niet wat dorst is. Maar in de waterarm.e Oostersche landen, bij verre todhten in wilde dorre streken werd zooveel dorst geleden. O die felle brand in het bloed, die met koortsgloed joeg door de aderen, ' de tong als van leer maakte, het t; ehem.elte uitdroogde, en heel hst lichaam pijnigde en schroeide. Zoo'n dorstige liet zich met niets tevreden stellen dan met drinken. Geen troostlijke redenen, geen bemoedigende toesprakan, geen intlokken.de spijzen konden hem zelfs maar één oogenblik zijn leed doen vergeten. Hij had maar ('•én hartstochtelijk, ontembaar verlangen, en dat was zijn dorst te verslaan. Dienk aan Psalm 42, van het opgejaagde hert, dat schreeuwt naar de wat.erstroom.en.

Die dorst des lichaams is nu weer een beeld van het verlangen der ziel naar God, dat door den Geest des Heeren is ontwaakt in het hart, zoodat er niets is daar men in kan rusten en niets nevens God ons op de aai'de lust.

Dezen doist moet men zich echter bewust zijn.

Iemand die buiten bewustzijn ligt k'an brandenden do-rst hebben; zijn lippen smachten, zijn toag kleeft aan zijn gehemelte, maar al ligt hij vlak naast een bron, waarvan het lavende koiele vocht opwelt en uitvloeit langs hem heen, hij zal nog van dorst omkomen. Hij moet eerst ontwaken uit zijn bcwustzijnsbeklemining, zich zijn doist bewust worden, en dan schept hij de hand vol met het fris-> che water en drinkt, drinkt met volle teugen tot verzadiging, om den feilen brand in zijn ontstuimig bloed te blusschen.

Zoo moet God de Heere ons wakker roepen uit de bezwijming der zonde, opdat we onzen geestelijken dorst gevoelen en roepen: mijn ziel dorst naar defi Heer.

Voor de Joden in Babel, wien terugkeer beloofd was naar het land der vaderen, was de verleiding i^root om in het welyaartbrengende heidensche land' te blijven en Jerusalem te vergeten. Zij doTstton niet naar Jerusalem, omdat zij naar God niet dorstten. De Heere predikte hun verzoening , , door 'theil van zijnen Knecht". Hij liet hun aanzeggen dat de weg bereid was en zij konden uitgaan.

Ze moesten hun droeven noodtoestand leeren inzien; leeren hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, leeren verlangen naar de vervulling van het beloofde heil, dat de Knecht des Heeren, «Ie Gezalfde zou bereiden. Velen zochten echter ver van God de weelde. Zij waren met hun lot in Babel best tevreden.

Daarom moest de Heere ze brengen tot bewustzijn van hun diepe armoede en groote schuld.

Dan konden zij hun dorst gaan vo'elen, die schrijnt en pijnigt en schroeit en lessching eischt. - Maar, als God doTst wekt geeft Hij pok water. .•\ls Hij behoefte schept, bereidt Hij ook de vervulling'. Hoor, de van God gezonden waterdrager roept: komt, koopt; zijn korenkoopman noodt: komt, koopt!

Maar juist die sterk-noodigende roep-laat de ellende dieper gevoelen. Want daar is geen geld om J; e koopen. Geen penning. We kunnen toch niet met leege handen tot den • koopman gaan?

Hadden we nog maar een paar simpele penningen dan toonden we .tenminste onze goedwilligheid en konden neg afbetalen. Maar niets te hebben en alles te missen. Als de verloren zoon leeg en berooid en arm en schamel te moeten komen.

Deze ging naar zijn vader en had den troost, dat hij ook arm zou aangenomen worden. Maar een koopman is geen vader. Als God begeerte wekt naar de heilsgoederen van Zijn Koninkrijk, begeerig uitzien en verlangen geeft, waarom zendt Hij dan Zijn Zoon als Koopman, die roept: komt en koopt! Schrikt dit niet af?

Neen, dit evangelie van het Oud Verbond, dat in Chiistus is vei-vald — het is zoo rijk, zoo, ruim, zoo vertroostend voor arme, ellendige zondaren.

Als we de stem van den koopman maar verstaan.

Niemand zoo arm, zoo slecht, zoo diep-zondig, dat hij door dezen Koopman niet meer genoodigd wordt. Ge hebt niet één penning om te voldoen, uw - schuld is mateloos groot. Maar zóó juist roept u God om Z, ijne waren u aan te bieden.

O alJe gij dorstigen, komt tot de wateren en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet.

„Gij weet ze genade van onzen Heere Jezus Christus, dat Hij om uwentwil is arm geworden. daar Hij rijk was, opdat gij door Zi|ne armoede zoudt rijk worden."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen