Het Vrije Kerklied.

IX.

Ook is er natuurlijk nog een andere mogelijkheid om de gemeente omtrent de hoofdgedachten van het rapport over het Vrije Kerklied voor te lichten.

En dat is een vergadering van den Kerkeraad, waarbij heel de gemeente wordt uitgenoodigd.

We houden er rekening mee, dat sommige kerkeraden voor zulke zoogenaamde „gemeente-vergaderingen" wat huiverig zijn.

Het bleek vroeger dikwijls moeilijk dit soort van vergaderingen zuiver Gereformeerd te houden.

Maar al te vaak werden ze in independentistiscbe richting gedreven.

Soms zelfs eischte men „stemniing".

En zoo men al den kerkeraad aan die „stemming" niet kerkrechtelijk wilde binden, zag men èr toch wel een wijze in om den kerkeraad van den „wil der gemeente" te doordringen ©n alzoo zedelijke pressie uit te oefenen.

Op die manier werden de dusgenaamde „gemeente-vergaderingen" misbruikt.

Daar kwam nog iets bij.

Zoo'n vergadering werd hoogst zelden druk bezocht.

Er was geen sprake van, dat alle belijdende leden of misschien de helft er tegenwoordig was.

Ontevredenen zagen er een hoogst welkome gelegenheid in om hun grieven te luchten.

Zij waren in den regel wèl present.

En dan kree^ men dikwijls den 'indruk, alsof de „gemeente" tegenover den kerkeraad stond.

Dat dit soort vergaderingen, waar ze waren ingevoerd, weer spoedig werden afgeschaft, laat zich verstaan.

Maar vergissen we ons niet, dan zijn er in de laatste jaren gezonder denkbeelden gekomen.

We lazen van „gemeente-vergaderingen", waarop een onderwerp door een predikant werd ingeleid en waar gelegenheid was tot het stellen van vragen. Het verloop was zoo goed, als men maar wenschen kon.

Daarom zou er, dunkt ons, geen bezwaar tegen kunnen rijzen, indien in zulke kerken ook eens vergaderingen werden belegd ter bespreking van enkele rapporten, waaronder dat van het „Vrije Kerklied" dan wel een eerste plaats zou moéten innemen.

Het meeleven van al onze gemeenteleden mét wat op de Synode staat te worden behandeld, zou er ongemeen door bevorderd kunnen worden. Maar dan moet zulk een vergadering ook staan onder voortreffelijke, krachtige leiding.

Doch nu de vraag: wat mjoet er op de Synode zelf geschieden.

Dat de konklusies van het Rapport, al of niet een weinig gewijzigd, zullen worden aangenomen, staat voor ons tamelijk vast.

Het effekt daarvan onderschatten we ruet.

Toch zou het teleurstelling wekken^ indien de Synode niet nog ©pn stap verder ging.

Op zijn minst zal, als hat goed is, de Synode van Arnhem moeten besluiten, om waar de zaak principieel beslist is, nu ook de praktische zijde aan te vatten.

Dit ligt in de historische lijn.

De Synode van Leeuwarden benoemde reeds Deputaten om zulk een praktischen arbeid te leveren.

Op de Synode van Utrecht bleekj dat men dit tempo . te snel vond.

Er werd een schrede achterwaarts geda/an. De principiëele kwestie werd aan de orde gesteld.

Maar dit was ©en reculer pour mieux sauter, dat wil zeggen, een tijdelijk achteruitgaan, om verder vooruit te komen.

Het „reculer" is thans geschied.

Volge daarop het „mieux sauter".

Het zou toch zeker een wonderlijke historie worden, indien deze houding werd ingenomen: principieel is de zaak in orde, maar naar den praktischen kant van het vraagstuk willen wij geenerlei onderzoek instellen.

Men kan daaraan zich niet onttrekken, willen onze kerken deze kwestie inderdaad ernstig onder de oogen zien.

Op zichzelf genomen blijft de Synode volkomen vrij het te doen of na te laten.

Maar wat kan men „op zichzelf nemen"?

„Op zichzelf" bestaat niets.

Alles bestaat in verband.

Zoo bestaat er oók verband tusschen principe en praktijk.

Zou deze overweging — zoO' werpt mea misschien op — de stemming op de Synode niet onzuiver maken?

Zullen er niet zijn, diQ^ omdat zij het praktische niet willen, het principiëele verwerpen?

Wij koesteren van onze Synode-leden steeds ©en goede gedachte.

Wij kunnen niet aannemen, dat zij, die het mét de principiëele konklusies eens zijn, toch hun stem er tegen zullen uitbrengen, om wat straks waarschijnlijk te wachten staat.

Zulk een houding zou niet te verdedigen zijn.

Ze zou van minderwaardige taktiek getuigen.

En die mag bij Synode-leden niet worden gezocht.

Als zij de principiëele konklusies voor zichzelf aanvaarden, mogen ze krachtens hun geweten niet anders dan „vóór" stemmen.

Dan kunnen zij nog altijd, wanneer er een nieuw voorstel komt om deze aangelegenheid praktisch aan te vatten, hun „tegen" doen hooren.

Zoo staan zij pas zuiver.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen