Vergadering van den Retormierte Bund voor Duitschland.

L

In de week van Pinksteren hield bovengenoemde bond zijn 28ste Hoofdvergadering. Zooals men weet is de Reformierte Bund voor Duitschland een vereeniging, die zich plaatst op den grondslag van den Heidelbergschen Catechismus, waarvan kerken, vereenigingen en particuliere personen lid kunnen zijn. Zijn leden noemen zich gaarne „Vrienden van den Heidelberger". Voorzitter van den bond is de bejaarde professor A. Lang, uit Halle a. d. baale, terwijl Dr Kolfhaus, de redacteur van de „Reformierte Kirchenzeitung", en Dr HessC', de leider van de Theologische School te Elberfeld, o.a. leden van het Moderamen zijn.

Gewoonlijk roept de Bond om de twee jaren zijn leden tot een Hoofd vergadering bijeen; van Bentheim tot Danzig en van Aurich in Oostfriesland tot Frankfort aan den Main trekken reformierte afgevaardigden dan op om elkander te sterten in den strijd om het voiortbestaan van reformierte „leer en zede.

De vergaderingen duren altijd enkele dagen; dit jaar vingen zij aan op Pinkstermaandag en eindigden eerst des Donderdagsmorgens met een zitting van moderamen en vertrouwensmannen*. Ge^ durende dien tijd zijn de deelnemers bij broeders ingekwartierd, waardoor die meteen gelege'hheid krijgen om het christelijk familie-leven in Duitschland wat meer van nabij te leeren kennen en de Duitsche gastvrijheid hoogelijk leeren waardeeren, gezwegen nog van de aanmerkelijke besparing in de kosten, die anders aan de deehieming van zulk een meerdaagsche vergadering verbonden zijn.

Dit jaar werd de vergadering gehouden te Neukirchen, in de Kreits Moers., niet zoO' heel , ver van de Nederlandsche grens gelegen, ter hoogte van Venlo. De vorige vergadering vond drie jaren geleden te Bentheim plaats, terwijl ook Emden en Wesel den Bond reeds herberg verleenden; allemaal plaatsen^ gelegen in de nabijheid van ons land, waaruit reeds blijkt, dat het gereformeerde leven zich tegen onze grenzen aan (in Oost-Friesland, Bentheim en Rijnland) nog het langste heeft kunnen staande houden.

« Neukirchen is niet meer dan een flink dorp. Toch is het over heel de wereld bekend 'door zijn Neukirchener bicheurkalender, die elk jaar tot een aantal van anderhalf millioen wordt verspreid. Naar Nederlandsch vooirbeeld werd deze arbeid nidertijd door een Neukirchener dominee ter hand genomen en tot een ongekende hoogte opgevoerd.

Men vindt te Neukirchen twee vereenigingen, wier gebouwen een groot gedeelte van het dorp in beslag nemen, n.l. de Erziehungsveréin (opvoedingsvereeniging) en de Missionsverein (zendingsvereeniging). ._ _

De eerste werd in het jaar 1845 door ds Andreas Bram opgericht en wil verwaarloosde jeugd in gestichten en gezinnen verplegen. Van deze Erziehungsveréin gaat een zeer befeende boekhandel uit, die o.a. den scheurkalender uitgeeft, die de institutie en de commentaren van Calvijn (dank zij het batig slot der scheurkalenders!) in de Duitsche taal heeft bezorgd en die ook den alleenverkoop voor Duitschland heeft verworven van de geschriften der Jong-Gereformeerden in Zwitser­ land.

De Neukirchener Zendingsvereeniging — nauw met de opvoedingsvereeniging verwant —• werd in 1881 door pastor Doll in het leven geroepen. Op Java (Salatiga) en in Afrika drijft zij z.g. geloofszending, d.w.z. haar arbeiders krijgen geen vast salaris, maar een uitkeering naar hetgeen ingekomen is.

In de gebouwen nu van deze twee stichtingen waren alle deelnemers aan de vergadering ondergebracht, en het zijn niet anders dan de aangenaamste herinneringen, welke wij bewaren aan de gastvrijheid dezer Neukirchener zendings-en opvoedingsvrienden. Op een woord van bijzonderen dank heeft de heer Meier uit de Erziehungsbuchhandlung aanspraak voor den fijnen avond, welken hij in zijn woning aan een kring van genoodigden bezorgde, die in professor Goeters uit Bonn hun middernachtelijken vertolker vonden.

En nu de vergaderingen zelve!

Deze werden op den morgen van den tweeden Pinksterdag in Neukirchen en in de omliggende dorpen van het graafschap Moers ingeleid door niet minder dan zestien Festgottesdienste (godsdienstoefeningen met een feestelijk karakter), waar bekende predikanten uit den bond voorgingen in den dienst des Woords. Zoo tracht men de aandacht van al de omliggende gemeenten op het bestaan en op den arbeid van den Bond te richten en gedurende een week heel de omgeving te zetten in het teeken van den Refo^rmierten Bund voor Duitschland. En in de plaatselijke pers was dat ook heel goed te merken I

Onnoodig is natuurlijk de vermelding, dat overal een collecte de koorde met den Bond versterken moest. '

De verschillende vergaderingen zouden we kunnen indeelen in Hoofdvei^aderingen, Gemeente-vergaderingen en Huishoudelijke vergaderingen.

In de eerste worden gedegen referaten gehouden, terwijl de tweede (meest des avonds) de bedoeling hebben om heel de gemeente ter plaatse, op populaire wijze met de geschiedenis en de belijdenis van het gerefoimeerd protestantisme op de hoogte te brengen.

Met een begroetingssamenkomst in de ruime zaal van de Christelijke Jongemannen-vereeniging te Moers vingen de vergaderingen aan. Zulfc een kerkelijke of semi-kerkelijke begroetingssamenfcomst in Duitschland heeft voor een gereformeerd Ne^ derlander altijd iets eigenaardigs. Zoo iets kennen wij — gelukkig mag ik wel zeggen — in ons vrije en gereformeerde Nederland niet! Iets eigenaardigs , al was het alleen maar door de heerlijke, eoht-Duitsche titels van kerkelijke hoogwaardigheidsbekleeders, welke men dan te hooren krijgt. Zoo werd het woord gevoerd door den „Geestelijke vice-president van den evangelisohen opperkerkenraad in Pruisen", Dr Burghart uit Berlijn; verder door den General-superintendent uit Koblenz, namens het Consistorium van de Rijnprovincie; door den superintendent van de synode — Moers en eindelijk door een predikant van de plaatselijke evangehsche gemeente.

Toen gevoelden we ons weer op den beganen grond! Ook werd er nog gesproken namens de evangelische faculteit van de Bonner universiteit en voor de Duitsche Hugenooten-vereeniging.

Hoewel de Ref. Bund natuurlijk met dankbaarheid van deze officieele belangstelling kennis zal hebben genomen, kwam er naderhand toch een stem uit de vergadering, dat men van dit goede ook te veel kan krijgen. De langgerekte rede van den burgemeester, die niet naliet te doen uitkomen dat hij tot de Nazi's behoorde, zal daartoe het hare hebben bijgedragen.

Overigens vermoeden wij ook, dat de gedachten der broederen, onder het aanhooren van al die begroetingsredevoeringen, zich wel eens vermenigvuldigd zullen hebben in hunne, harten. So^mmige sprekers toch moesten het woord voeren voor de Unie. Deze, in het begin van de vorige eeuw door de Pruisische overheid aan de kerken opgelegd, bedoelde een unie, een verbinding tot stand te brengen tusschen de luthersche — en de gereformeerde kerken, waarbij aan beide de bewaring van eigen kerkelijk bezit: belijdenis en eeredienst bleef toegestaan. In werkelijkheid werd deze verbinding veelal verslinding, met overleving van den sterkste, in dit geval de luthersche kerkfoirmatie.

Een Duitsche „Uniespreker" is voor de gereformeerden daarom niet. immer een even geziene begroeter.

Vandaar de vermenigvuldiging der gedachten in . 359 hunne harten. Zij denken n.l.: uniert ist ruïniert geünieerd — geruïneerd)!

Over de eigenhjke vergaderingen in een volgend artikel.

F. DRESSELHUIS.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen