GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Amerlkaansche Synodale Kiekjes.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Amerlkaansche Synodale Kiekjes.

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

II.

Wij sloten ons eerste artikel met de belofte om iets mede te deelen omtrent de actie der Chr. Geref. Kerk, in Synode vergaderd, aangaande Z.­ Amerika — Classis Buenos Aires, Argentinië.

Doch eer wij daartoe overgaan, geven we eerst een kiekje van de Generale Synode dei* "Gereformeerde Kerk die in Grand Rapids in zitting was

Juni 1934. Deze Geref. Kerk, zooals we reeds schreven, gewoonlijk „Dutch Reformed" genoemd, kwam samen in het flinke gebouw der Centrale Kerk (Central Reformed), wier leeraar. Dr J. A. Dijkstra, een iaar of wat geleden in Den Haag Amerlkaansche godsdienstoefeningen leidde. Een welingericht gebouw, volgens Amerlkaansche gewoonte niet alleen een auditorium bevattend, doch allerlei groote en kleine kamers, en een ruime eetzaal, met keuken eraan verbonden.

In Amerlkaansche Protestantsche Kerken is het sociale leven veel meer ontwikkeld dan in andere landen. Ptrimitieve pioniertoestanden zijn daarvan ongetwijfeld de oorzaak. Toen onze steden en dorpen eerst ontstonden, hadden de menschen slechts kleine woningen. Wilde men met elkaar in overleg treden over allerlei zaken de nieuwe nederzetting betreffend, dan was het kerkgebouw, hoe primitief ook, toch het grootste, en daardoor het meest geëigend voor sociale doeleinden. Waar men lange en vermoeiende reizen moest afleggen, door moerassen en wouden, met op zijn best een Indianenpad er door, daar had de uitwendige mensch zijn behoeften — zoodat men al vroeg begon met het inrichten van een keukentje. En nog steeds staat, onder ons volk althans, „de kerk midden in het dorp". Is nog steeds in 't centrum van het sociale leven. Inmiddels, waar in zulk een Amerikaansch kerkgebouw alles er op ingericht is, om heel wat menschen te voeden, komt zooiets goed te stade als men Synode houdt. Trouwens, in de districten waar onze kerkgebouwen staan heeft men niet steeds een „St. Joris" dichtbij voor lunches enz. gelijk zulks het geval was in Middelburg in 1933.

Doch dit alles slechts terloops.

Om nu terug te keeren tot bovengenoemde Generale Synode, zij kwam op 7 Juni samen. In honderd acht en twintigste gewone zitting. Want deze Kerk telt hare Synoden. Zij rekent haar ©en lichaam dat doorgaand bestaan heeft. En van tijd tot tijd samenkomt. Ook de classes worden als zoodanig beschouwd. Op één lijn met de kerkeraden. We weten natuurlijk wel dat dit niet de doorgaande beschouwing is onder 't „Reformatie"lezend publiek. Nemen haar ook niet voor onze rekening. We constateeren slechts het feit. En in Amerika zijn er kerkelijke leiders die meenen, dat er voor zulk een beschouwing ook wel gronden zijn aan te geven.

Doch ook dat slechts ter zake.

Er waren over de 200 afgevaardigden, gekozen door de respectieve classes der Geref. Kerk, negen en ^ertig in getal. Elk der classes heeft echter niet hetzelfde getal deputaten. Een zekere ratio of verhouding van getal belijders, ligt ten grondslag aan het kiezen van synodale deputaten. Twee predikanten en twee ouderlingen voor 3000 belijders, of minder; voor elke 3000 of fractie daarvan, boven die 3000, één predikant en één ouderling. Wat ten gevolge heeft dat b.v. de classis New-York vertegenwoordigd was door negen afgevaardigden, en, bij wijze van tegenstelling, de classis van Cascades, door slechts één deputaat. Wat in de oogen onzer Gereformeerde leiders in Nederland zeker wel geen genade kan vinden vanuit gereformeerd oogpunt. Toch zijn er in Amerika, het land van onbegrensde mogelijkheden, menschen die durven beweren, dat de Nederlandsche regel aat elke classis, klein zoowel als groot, gerechtigd is tot gelijke representatie, geen onaanvechtbare regel wordt geacht. Zelfs ter Synode der Chr. Geref. Kerk in Amerika, zoo veelszins gelijk aan de Geref. Kerken in Nederland, kwam een voorstel om verandering aan te brengen in de basis van vertegenwoordiging ter Synode. Wat van aat voorstel komen zal hopen we later te melden.

Ter Generale Synode waren het vooral zaken die heel wat discussie uitlokten. drie

De eerste dezer zaken was het voorstel, uit de westersche classes opkomend, om de connectie met den Federalen Raad der Kerken van Christies te verbreken.

Enkele jaren geleden maakten wij ter Generale Synode der Geref. Kerken gewag van het feit, dat deze Raad de gesloten viiist was van de zoo verdeelde hand van hét Amerlkaansche Protestantisme. En in de eerste jaren van het leven en streven van dezen federal council, zooals de Engelsche naam is, was de leiding in conservatieve handen. Unitariërs waren^ en naar we meenen zijn nog steeds, uitgesloten van lidmaatschap. Vandaar dat zelfs de Chr. Geref. Kerk indertijd toetrad. De vreeselijke vloedgolf van het Modernisme echter die over ons land gevaren is als een verwoestende en verdervende stroom, heeft vele leiders en woordvoerders van dezen Raad weggeslagen van hun ankergrond, en dat feit kwam telkens uit in uitspraken van sommige commissies. Zóó consterneerend waren sommige van die uitspraken dat de Chr. Geref. Kerk zich onttrok. En nu was het voorstel gemaakt, dat ook de Dutch Reformea Kerk zich zou onttrekken. Warm werd daarvoor gepleit door Dr A. Pieters en woordvoerders uit 't westelijk gedeelte der Geref. Kerk.

Doch het hielp niet. Met groote meerderheid besloot men het verband niet te verbreken. Edoch, er werd een zeer scherpe vermaning gehecht aan het voorstel. Een berisping behelzend, lang niet malsch. En de bedreiging, dat als de Council niet veranderde in die uitspraken, niet een anderen toon aansloeg, men gedwongen zou, wezen om tea slotte uil te treden.

We hopen dat die „Scherpe Resolutie" helpi zal. Want het zou toch jammer zijn, zoo die g sloten vuist ophield te bestaan. Vooral tegenover het wel georganiseerde Rome hebben we zooiets noodig, dringend noodig. En zoo de conservatieve groepen zich allen onttrekken, geeft men de orga. nisatie geheel over aan de Modernen. Dat zóómaar, zonder stoot of slag te doen, is toch niet mannelijk. Het zou natuurlijk wenschelijk zijn zoo de conservatieve groepen zooiets vormden, Doch dat kost geld, veel geld. Daarenboven geven we den moed niet op en laten de hoop niet varen dat er nog héél wat gedaan kan worden met de bovengenoemde woordvoerders. We kennen sommigen hunner persoonlijk. En vertrouweo dat enkelen onder hen nog wel te overreden zijn. Amerlkaansche christenen denken zoo weinig door en zien zoo slecht in, waar het eigenlijk om gaat en wat de consequenties zijn van het Modernisme. In elk geval moet dunkt ons iiet uiterste beproefd worden. Als nu de deputaten der Geref. Kerk maar flinlc van zich af weten te spreken. Den leiders onder het oog brengen dat hun onorthodoxe uitlatingen heel het oorspronkelijk doel van den Raad ondermijnen en vernietigen. Daarom achten wij de actie van de Geref. Kerk een wijzere dan de radicale verbreking van het verbana zooals de Kerk waartoe schrijver dezes behoort, zulks indertijd deed. W, e kunnen het mis hebben. Doch we zullen met belangstelling nagaan of de bovengenoemde resolutie ten minste iets, kon het zijn véél, helpt. Maar dan moeten de Geref. broeders ook flink de wacht betrekken bij het beginsel, het oorspronkelijk doel van den Raad inhoudende, en van geen wankelen weten. Het gaat om een te groote zaak. Wat moet er van komen, indien we niet iets dergelijks hebben? Als weerlooze lammeren te zijn, als verstrooide schapen, zonder eenig onderling overleg mei elkaar te kunnen plegen, als Protestanten, tegenover Rome, 'took in Amerika zoo machtige Rome, dat is toch een jammerlijke toestand. Zelfs het aanstellen van leger-en vloot-predikanten komt in het geding zoo we geen orgaan hebben voor meenschappelijke actie. Invloed op de Regeer ligt daarin begrepen. Ook op dit punt tegenover Rome zeer noodig. En zoo zouden we kunnen voortgaan. Schrijver dezes was indertijd vertegenwoordiger van zijn groep en lid van de Uitvoerende Commissie die zoowat het heft in handen heeft. Hij weet üoe geweldig veel belangen in het geding komen. Hoevéél er gedaan kan worden om de woordvoerders te matigen, en te leiden We hopen, dat de deputaten der Geref. Kerk pal zullen staan en invloed doen gelden. Allereerst moeten ze maar trachten om den heer Fosdick van het platform af te houden. Men fluistert soms dat er verband is lusschen zijn optreden en zekere finantiëele regelingen. Dat zal zeker toch wel niet het geval zijn.

Maar in elk geval is een man als Fosdick toch geen doorsnee-representant van het Amerlkaansche Protestantisme, zou men meenen... En "hopen en bidden.

De tweede zaak waarover de Generale Synode handelde, gold toestemming aan de zendingsgemeenten in Britsch-Indië om zich aan te sluiten aan : een voorgestelde Unie-kerk. Dat gold óók de overgave van het Gereformeerd systeem van kerkregeering. Zooals wij dat beschouwen gaat men feitelijk over tot het Episcopalisme. Wat getrouwheid aan de Belijdenis betreft, daaromtrent gevoelen we ons niet al te gerust doch hopen het beste.

De derde zaak die veel debat uitlokte, goW anti-militaire voorstellen. In Amerika zijn er onder de predikanten vele pacifisten en anti-militairisten. Bovengenoemde Fosdick heeft zelfs, heel plechtiglijk, aan den „Onbekenden Soldaat" schuld beleden dat hij indertijd den oorlogsgeest hielp aanwakkeren! Nu sloeg hij tot een ander uiterste over. En — vooral de jongeren volgen hem ook nü. Doch de Synode besloqt, onzes inziens wijselijk, om zich niet te laten medesiepen op dat pad. Er zal wel méér bezinning komen. We hopen, neen, we vertrouwen, dat de kracht van de bovengenoemde modernistische vloedgolf reeds gebroken is, in ons land. Amerika zal evenmin als Nederland, kunnen blijven teren op de negaties van het Modernisme. Dr H. Bavinck schreef indertijd dat het in Holland was bezweken, , neergebroken, aan krank-en sterfbedden. Het heeft ooK niets aan te bieden aan het zondaarshart, door schuldbesef getroffen en verslagen. En zoolang Gods Geest nog werkt, komen er zulke harten. God erbarme zich over ons land en volk!

HENRY BEETS.

Grand Rapids, Mich., 18 Juni 1934.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 juli 1934

De Reformatie | 8 Pagina's

Amerlkaansche Synodale Kiekjes.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 juli 1934

De Reformatie | 8 Pagina's