UIT DE SCHRIFT

Energie van dwaling.

Wie is de tijdredeuaar?

Is het de man, die de daverende-dingen-vain-deB. dag bespreekt en het per advertentie aankondigt; joden, abcssjmiërs, sancties, het jongste vlieg, ongeluk ?

Of is het de man, die op tijd spreekt, als er nojl niets davert, maar als het stil is om ons heenii

Is het de man, die de ketterijen in hun uit-wa(| veroordeelt?

Of is het de ander, die ze aan ziet komen?

Is het de drukke exclamator, die de werkinjl van den cj'cloon achteraf demonstreert aan stukken en brokken, die hij achterliet?

Of is hij het, die .den cycloon, die energie welkt] God zendt, ziet aan-komen terwijl de lucht noj blauw is ?

Als Paulus tijdredenaar was, toen hij zag, dal] God een energie van dwaling zond, dan is niel de eerste, doch de tweede figuiu- die van den tijd redenaar.

Want zoo'n woord van den Heiligen Geest, gesproken door Paulus, komt op tijd.

Paulus spreekt over den anti-christelijken tijd: de leugen zal ingang hebben onder de menschen, en met wonderen en teekenen zich aannemelijli maken bij het booze en overspelige geslacht, een teeken vraagt, om niet te moeten gelóóven.

En als de groote organisator der zonde, die antichrist, voor zijn leugen ingang zoekt, dan zal hj ook ingang vinden. En een auditorium vindt liij ook. Er zijn er, en het zijn er velen, die ja-knikkei gaan, als hij spreekt. Ze willen niet gelooven: ze houden de waarheid kunstmatig ten onder; er is immers een geraffineerde techniek van het ongeloof? Geen psychologie van het ongeloof zal ze| ooit in haar affreus affront van den Vierbondsgodl naar waarheid schetsen; want bij degenen, diil niet gelooven willen, zal elk ontwerp eener psy-| chologie van het ongeloof zelf beheerscht wordenj door het ongeloof van hun psychologie, en daarvan middel-ter-zelfbedekking zijn. Zij zelf verhai'denl zich dus, willen niet wandelen op den verlichten weg der geloofsgehoorzaamheid door bet geloofs gehoor. En nu zij zich verharden, nu wórden zf| verhard. Nu zij niet willen recht-uit loopen, m worden zij veroordeeld tot heen-en-weer-dribbelen Tot „dwalen". God zendt hun nu een kracht - een energie — van dwaling.

Dat is de nieuwtestamentische doorvoering vaül wat in het Oude Testament reeds was geschouwdl door dien profeet, die even uit het cachot gehaaldi was, om „gekapt en geschoren", en vriendelijli| vermaand door eeneu diplomaat, die het hof go kende, te verschijnen voor den koning Achab, | en over den uitslag der militaire operatres uil-[ sluitsel te geven. Hij zei toen, dat hij den Heerel had gezien op den troon, en dat hij had gehoordl hoe God Jahwe een geest zocht, die den koninji Achab overreden kon en wilde, om, zich te stor-l ten in een militair avontuur, dat hij, de koninjI zou moeten bekoopen met den dood. En zie, al was een geest gevonden, die Achab wilde over-j reden. Die geest was toen „gezonden". Gezonde»! door God zelf. En zoo was het nu gekomen. Zijne Majesteit, al wist hij al de knepen van dJ valsche profetie, die den dictator naar de oogcnl ziet, toch aan zijn leugenprofeten geloof hechtte, ! toen zij aanmoedigden: ga gerust, uw wapeneii| zijn gezegend.

Gelijk die ééne profeet den geest-der-overredinj| tot-het-avontum--van-zelfmoord gezonden ziet dooi! God, zóó ziet ook Paulus een geest-van-dwalinj| thans gezonden tot de gehoorzalen en de foyers! van het antichristelijk Instituut-voor-Eenheids-Oii[ derwijs (gelijkgeschakeld). Ze zullen gelooven, ze daar hooren, de heeren en de dames. En da!l zal hiervandaan komen, dat God een energie-vaDl dwaling tot hen uit doet gaan. Door die ener^'l — heusch, het zit „in de lucht" — raken ze h«'l stuur kwijt. En daarmee is het feitelijk bij h& t begonnen. Ze dwalen, onzeker. Het kan zóó, ma"! het kan ook anders. Men moet zich niet isoieereiiT en geen bourgeois satisfait wezen in de repubüeH van-den-geest. Ze leven interlierkelijk en inter! confessioneel, en luisteren daarom ook naar den! antichrist. U weet toch wel, mijnheer, dat d"| ook van-< de-religie is?

Ja, 'tis een „energie", zoo zeiden we. Zo»! staat het ook in Paulus' eigen taal. Ben energie • denk daar vooral niet klein over. Electriciteitj^l energie — de donder is de vrucht ervan, valsche tijdredenaar heeft het al maar over di*"! donder, de boeiende redenaar, pe anti-christelj]'»'! "Spreker in 'het Gebouw voor Hoogere Religiei''j

Propaganda heeft het óók al over donder, en zoo; jiij doet immers „wonderen en teekenen"? Dat wil «eggen: ont-ladlngen van energie? Maar Paulus _ tijdredengiar bij de gratie Gods — ziet een andere energie werken; Godt zendt een kracht van dwaling. Het IS energie, ze komen er niet Tan los, ze zijn erdoor geladen, ze staan onder stroom, ze zijn genomen, meegenomen. Maar ze merken er zelf niets van, en 't geeft heelemaal aeen katastrophe. Want het is energie van dwaling- Ze zijn onzeker, dat is alles. Ze haten die pedante termen van „hebben" en „weten"; de dingen zijn zoo simpel niet, ver-zekeren ze. Voor de rest zjjn ze te onzeker om iets te ver-zelcerem.

Daarom is een tijdredenaar hij, die tegen de dwaling waarschuwt. Hij slechts leeft „in critieke spanningen", die de feitelijke synthese tusschen ja en neen onderkent, en er tegen waarschuwt, onbarmhartig. Die toch is de ware barmhartigheid.' •Zij laat zien, dat het.groote ongeluk niet ligt in het oogenblik, waarin een bewuste en brutale ketterij zich royaal uitspreekt, maar in het continuum van tijd, waarin een wolk gelegd wordt over de onderscheidingen, onzekerheid in de hand gewerkt wordt met betrekking tot de namen en de praedicaten. Calvinisten worden genoemd, die loochenen, dat op de wijze, die de Schrift aangeeft, de Christus in het vleesch gekomen is, hetgeen de bijbel anti-christelijk noemt.

•Een kracht van dwaling, — als die de geesten meeneemt, dan moge God ons de actualiteit van Paulus als tijdredenaar schenken; van Paulus, die in zijn dagen reeds deze „kracht" gezonden zag, en toen een woord schreef, dat al de eeuwen dóór zijn kracht en scherpte kan behouden. Want deze dwaling „ligt op het gebied zoowel van het intellect als van het ethische leven; lichlgeloovig, zonder oordeel des onderscheids, zonder inzicht in de normen waarnaar het leven zich moet richten, zullen" degenen die verloren gaan , ^geloof slaan aan de leugen, zich laten misleiden door de 'energie, de verlokking, waarmede de" dwaling „hen bevangt" ... „Dat zulk een verblinding, zulk een verduistering van inzicht en verdwalen van den weg der gerechtigheid komen zalj van God gezonden, is een gericht, een werking van Gods ge-' rechtigheid, die den zondaar „overgeeft" aan de zonde" (van Leeuwen).

Wie dit bederf ontvlieden wil moet kiezen tusschen de eene en de andere „tijdrede". Niet de tijth-ede, doch de rede-op-tijd is actueel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen