UIT DE SCHRIFT

De verrezen Profeet, de Zijnen aan de Schriften bindend.

En begonnen hebbende van Mozes en van al de Profeten, legde Hij hun uit in al de Schriften hetgeen van Hem geschreven was. Lucas 24:27.

De verscliijningen van Christus na Zijn opstanding hebben niet uitsluitend ten doel om de Kerk door het getuigenis van apostelen en andere „ooggetuigen" van de waarachtigheid Zijner verrijzenis te verzekeren. Daartoe zou het voldoende geweest zijn, als Christus éénmaal aan de in voltallige zitting bijeenvergaderde apostelenschaar verschenen was, en daarna zonder pauze Zijn „anabasis" ten hemel had voortgezet. Maar de zege\'ierende Held vertraagt de schreden op Zijn triumflocht. Zoo dwingt Hij Zich tot rustig gaan op een landweg in het late middaguur, om in een met brandend hart aangehoorde „theologische verhandeling" aan twee heel gewone leden van Zijn Kjcrk het juiste inzicht in de Schriften te geven, en laat den in spanning Zijn komst verbeidenden engelen nog een wijle de gelegenheid hun harpen af te stemmen tot den zuiveren toon van hun te spelen welkomstlied.

Ook deze verschijning, waarmede Christus schijnbaar Zichzelf weerhoudt om met haast Zijn glorietochl te vervolgen, laat, evenals de negen andere verschijningen, een lichtstraal der openbaring vallen op de verhouding tusschen Christus en Zijn Kerk, zooals die voorlaan zijn zal; ook op den weg naar Emmaüs is Hij bezig het contact met Zijn Kerk te regelen.

Daarom Jiomen de ambten van den Verrezene bij elk der verschijningen zoo evident naar voren. Wij zien telkens „den opgestanen Levensvorst, Zijn ambt bedienende en opstijgend tot Zijn Vader" (Zie „De Reformatie", vorige week).

Bij de ontmoeting van de Emmaüsgangers springt de profetische werkzaamheid van Christus terstond in het oog. Dit heeft deze verschijning gemeen met die van eenige uren later, in den kring der discipelen. Beide malen is het de verrezen Profeet, die de Zijnen aan de Schriften bindt. Beide malen exegetiseert Hij ambtelijk voor hen de Schriften, beginnend van Mozes en toonend hun de lijn der Godsopenbaring in „Wet, Profeten en Psalmen" (vers 44). Beide malen werkt Hij in op hun verstand, aanvangend met een verwijt: „o onverstandigen en tragen van hart om te gelooven al hetgeen de Profeten gesproken hebben", en openend „hun verstand, opdat zij de Schriften verstonden" (vers 45).

In deze profetische binding aan de Schriften vinden deze twee verschijningen, aan de Emmaüsgangers en 's avonds aan „de elven en die met hen waren" haar overeenstemming.

Toch is er verschil. Christus, tusschen opstai, ding en hemelvaart, doet niet tweemaal helzelfd Daarvoor heeft Hij weer te groote haast... jij^ verschijnt eerst aan Kleopas en zijn vriend, tw niet met zeker'heid te idenlificeeren gewone kerk! leden, als zij in particulier gesprek gewikMd zijn. Later verschijnt Hij aan „de elven en die w hen waren", dal is de in principe officieel bijeenvergaderde gemeente met haar ambtsdragers Af apostelen, Voor beide groepen is Hij de Profeet die hen aan de Schriften bindt en in de Schriften leidt. Maar Hij doet dit bij de leden Zijner Kert particulier èn bij Zijn gemeente officieel in haar bijeenkomst. Hij geeft Zijn ambtsdi-agerj de toekomslige dienaren des Woords en leerareil der Kerk, in gemeenschap met de Gemeente, een bizonder college in de openbaringsgesclüedenis Maar Hij wijst daarin principieel de valsche onderscheiding af, die een dwalende Kerk later maken zal tusschen „clerus en leeken". Want aan al de Zijnen tezamen, èn aan het minste lid Zijner Kerk particulier belooft Hij Zijn profetische leiding in de Schriften, om uit te leggen al wat van Hem geschreven isl

Nu mogen al de Zijnen gerust en vol vertrouwen zijn, als zij de Schriften openen om Clirislus te vinden! Nu mag elke Schriftlezer, de huisvader aan tafel en de leden der mannenvereeniging. ja elk die zich geloovig buigt over Gods Woord, verzekerd zijn, dat hun het licht van Christus' Geest niet zal ontbreken! Zij zullen den Christus vinden in de Schriften. Want de verrezen! Profeet is bij hen, verlicht hun „onverstand" en spoort de „traagheid" van hun hart aan lot snelle vlucht.

Uit „Mozes en al de Profeten" wordt hun nu de Christus openhaal'. Als Christus hen profetisch leidt door Zijn Geest, hebben zij voor Marcion noch voor eenig anlisemitist iets te vreezen. He| Oude Testament wordt voor hen dan niet minder Christus-openbaring dan het Nieuwe. Want de Verrezene Zelf toont ons, profetisch. Zijn eigen beeld in al de Schriften!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen