VAKWETENSCHAP EN PRAKTIJK

Het wonder der genezing.

Wij gelooven niet in het wonder. Maar wij gelooven wel in de middelen, die God overal verspreid in de natuur en in onszelf heeft verborgen, en wier heilzame werking wij hebben ontdekt, of nog zullen ontdekken. Eén dier middelen is de suggestie, en daarmede gelooven wij een wonderlijke genezing te kunnen verklaren, ook zonder het wonder als een ingreep builen de natuurkrachten om te aanvaarden.. Als vanzelf rijst de vraag: Wat moeten we d^j, ken van de genezing in de HeiUge Schrift? Daar vinden we wel het wonder, waar we ij gelooven, hel wonder van de kracht Gods, way zooals Geesink opmerkt in: Van 's Heeren Ordi. nanüën, God alleen doel wonderen. En als Jezus rondgaat over de wereld, en 4 zieken genezing brengt, dan doet Hij dat niet als „een" mensdi, maar als God-en-mensch in één persoon.

Daar werkt God met Zijn Almacht, met krachten, die Hij alleen kent, en die geen engel of mensch, zelfs Satan niet weet. Daar is geen sprake van genezing door den menschelijken geest. Daar is het God zelf, die door Zijn Almacli[, buiten Zijn door Hemzelf bestelde natuurorde' werkt wat Hij wil.

En juist, omdat het schepsel in zijn handelen steeds gebonden blijft aan de ordinanlie, die God eenmaal voor dat handelen heeft gesteld, juist daarom, zegt Geesink, verstaan wij, waarom dat schepsel, hetzij engel of mensch of heilige, geen wonderen kan doen.

En alles, wat ons ook bij genezingen door menschen wonder schijnt te zijn, kan geen wonder zijn, omdat God alleen hel wonder doet. En wanneer zooveel ons wonderlijk aandoet, laten we dan niet vergeten, dat, hoe meer kennis wij krijgen van de natuur, ook van den menschelijken geest, des te meer valt hel wonder weg. En terecht verwijst Geesink alle zoogenaamde wonderen van spirilisten en magiërs terug naar de plaats die hen toekomt, nl. van gewone, allioewel vaak nog niet voldoend bekende natuurverschijnselen; en zegt hij allen, die daar geloof aan hechten aan, dat het geen geloof, maar bijgeloof is, waarvan de Christen zich heeft le onthouden.

Vroeger is gezegd: De wil tol gezondheid, de hoop op beterschap, dat zijn geestelijke factoren, die ter genezing noodzakelijk zijn. Die factoren zijn in ieder mensch gelegd, opdat hij niet te gronde ga aan zijn ziekten. Zij zijn in den mensdi voorhanden, evenals zooveel andere eigenschappen van het lichaam, die op hel bestrijden van het lijden zijn gericht. Evenals b.v. de acüe, die het lichaam ontvouwt, indien er een wond is gemaakt; dan gaal die wond zich, van de natuur uil, sluiten; of wanneer er een kalk-kapsel zich vormt, om een gevaarlijke ziektchaard onschadelijk te maken. Het is alles gericht op bestrijding van de ziekte, in laatste instantie op behoud van het leven. t

Dit leven wordt onophoudelijk van onze eerste levensuren af bedreigd door den dood; dat is de vloek op den zondigen mensch. „Ten dage, ais gij daarvan zult eten, zult gij den dood sterven". Maar zooals ik in den aanvang reeds zeide: de doorwerking van dezen vloek wordt door God gestuit.

Er is wel ziekte en ongeval en dreiging des doods op onzen levensgang, maar in Zijn algemeene genade legt Hij toch zoowel in, als buiten den mensch, machten en krachten neer, die de doorwerking van den dood tegenhouden. Die machten zijn niet boven-natuurhjk. Ze zijn door God alle in de natuur neergelegd, al zijn ze ons nog bij lange na niet alle bekend.

En zoo gesdiiedt ook op het lerrdn der genezing naai' ons gevoelen niet meer hel wonder. En wanneer we dan toch na schijnbaar hopelooze ziekten iemand zich weer zien oprichten, en iemand als het ware uit de klauwen des doods zien gered, dan is die genezing met geheel natuurlijke middelen gewrocht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen