LITERATUUR EN KUNST

Een boek voor onze groote meisjes.

Het is een bekend feit, dat er gebrek is aan Christelijke boeken voor onze groote meisjes. Wanneer ze op een leeftijd zijn gekomen waarop men hen met den term „bakvisch" pleegt aan te duiden — de Engelschman spreekt wat poëtischer van „sweet seventeen" — dan is de keus niet groot. Aan het kinderboek zijn ze ontgroeid, aan romans is een groot deel van hen nog niet toe. Leidsters van Jonge Meisjes-vergaderingen weten over die moeilijkheid mee te praten. En juist op dien leeftijd zijn de meisjes vaak bezield met een waren leeshonger.

„Neutrale" boeken in dat genre zijn er meer dan genoeg. Men denke slechts aan de bekende boeken van Cissy van Marxveldt e.a. En de tijd ligt nog niet zoo heel ver achter ons, dat het aan Christelijke lectuur op dat gebied bijna 'geheel ont- Jjrak. Wie z'n kind geen neutraal boek in handen wilde geven was gauw uitgepraat.

Het is dan ook een verblijdend verschijnsel, dat er in de laatste jaren werkelijk goede meisjes- Ijoeken verschenen zijn bij onze Christelijke uitgevers. En zeker niet de minste op dit terrein zijn de Let Verhage-boeken van Nel van der Vlis.

Naar we meenen is het nu al het vierde boek van deze schrijfster dat Let Verhage tot hoofdpersoon heeft. Nel van der Vlis schijnt de vlotte, plezierige Let niet gemakkelijk te kunnen loslaten, We hebben Let al gehad als schoolmeisje, als kantoorbediende, nu krijgen we haar als kinderverzorgster. De bijfiguren blijven grootendeels dezelfde. We krijgen hier ook weer een paar verlovingen, daar is het een meisjesboek voor. Maar Nel van der Vlis verstaat de kunst de dingen in een natuurlijke sfeer te houden. Ze verromantiseert het leven allerminst, en dat is voor meisjesboeken een belangrijke factor.

Het mooie in haar boeken is, dat ze de meisjes brengt waar ze zich thuis kunnen voelen, in het vertrouwde milieu van het Christelijk gezin. Er zijn een vader en moeder die voor hun kinderen bidden. Er is een hartelijk meeleven van de jonge menschen in eikaars moeilijkheden en vreugden.

Het zou geen boek van onzen tijd zijn als we niet lazen van wachtgeldsters, candidaten-die-oppreekverzoeken-wachten, en ontslagen kantoorbedienden. Aan het eind van bet boek is Let wéér zonder werk. Haar taak bij het zieke kind is afgeloopen.

De verandering die Let bewerkt bij Girl van Asperen, het wonderlijke kind met haar grillen en nukken, lijkt ons wel wat heel groot. Psychologisch heel juist teekent de schrijfster de botsingen die onvermijdelijk zijn tusschen twee karalcters als Let en Girl, en ook de overwinning, die het tenslotte behaalt. Maar dat een meisje als Girl er aanstonds voor te vinden zou zijn om als weldoende fee te gaan optreden in het gezin van Guus je, nee, dat wordt ons niet heelemaal duidelijk gemaakt. Dan is het eventjes t è mooi. Maar van die kwaal heeft Nel van der Vlis overigens niet veel last, ze staat met beide beenen op den grond, evenals Let Verhage. Dat er af en toe een buitelingetje wordt gemaakt, ligt het eigenlijk niet wonderwel in de lijn van den leeftijd, waarvoor haar boek bestemd is? „Jonge menschen" is een frisch, goed boek, waaruit een gezonde geest spreekt. Het is voor onze meisjes een begeerenswaardig bezit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen