UIT DE HISTORIE

DE PROTESTANTSCHE COALITIE VAN DACHAU, III.

Op één punt is de COALITIE echter gebroken, maar dat lag — dat is opmerkelijk — niet op religieus terrein.

Wel is het een weerspiegeling van een geestelijke houding, en het heeft ook wel iets met Jiet Chistendöm te maken.

Voor een groot gedeelte lag het aan BRUNO, en dan voorts aan enkele anderen.

Maar BRUNO was de hoofdpersoon er bij.

Ik heb bij een geschil, dat sommigen van de COALITIE eens onder elkaar hadden, BRUNO eens hooren smalen op het orthodoxe Christendom, en hij sprak daarbij openlijk uit, dat hij er een beter Christendom op na hield. Ik kan niet zeggen, dat hij bij het geval, dat ik nu op het oog heb, veel van de voortreffelijkheid van zijn Christendom heeft getoond. En het ging toch om een echt Christelijke zaak!

Wat er dan was?

Wel, er kwam tegen Kerstmis 1944 voor de COALITIEgenooten en ook voor wie niet tot die gemeenschap behoorden, maar toch dominee waren, een groot pakket met levensmiddelen uit Dachau of München. De toenmalige „voorzitter" der COALI­ TIE, ERNST, heeft dat toen eerlijk verdeeld onder allen, voor wie het bestemd was.

ERNST werd kort daarop vrijgelaten.

KURT volgde hem op in zijn functie.

Die was niet zoo resoluut, en liet zich gemakkelijker leiden, en gaf zoo wel eens toe in dingen, di3 hem persoonlijk niet naar den zin waren.

Enkele weken later kwam er weer zoo'n kist, die op dezelfde wijze werd verdeeld.

Van toen af kwam er regelmatig elke week zulk een kist met levensmiddelen.

Die werden daarop, vooral onder invloed van BRUNO (en voorts van SCHMITZ en WILLY en nog een paar anderen) eenvoudig verdeeld onder de DUITSCHE COALITIEgenooten, en de niet-Duitsche konden toezien.

HORST was er zeer ontevreden over, niaar kon er niets aan doen; KURT was evenmin tevreden, maar miste den moed, om tegen den grooten mond van BRUNO in te gaan, die zich anders om de heele COALITIE niet bekommerde, wat haar geestelijke zijde aangaat; maar mi er wat materieels te halen viel, was hij er bij! Natuurlijk was dat zijn goed recht: er was ook een gedeelte voor hem bij, evenals voor elk ander.

Maar zijn optreden was niet in orde.

BRUNO kreeg persoonlijk niet vaak, een pakket, en daardoor had hij van de niet-Duitschers, toen die voldoende kregen, vaak allerlei goede dingen gehad. Thans was het zoo, dat er onder de niet-Duitsche COALITIEgenooten, menschen van verschillende nationaliteit, hongerigen waren, die werkelijk behoefte hadden aan een stuk brood. Bovendien hadden zij RECHT op hun deel, want alles was geadresseerd aan „die evangelischen Pfarrer im K.L. Dachau".

Maar ze kregen niets.

Zoo betoonde de meerderheid der \Duitsche COALITIEgenooten zich eens weer echt DUITSCH. 't Was ovefigens opmerkelijk, hoe het met de verdeeling ging: BRUNO nam die ter hand. Maar het ging steeds met ruzie gepaard: dan was deze ontevreden, dan die.

i Later is het weer anders geworden.

BRUNO en vele anderen werden vrij gelaten; KURT ook.

KURT'S opvolger bemoeide zich niet met de verdeeling, maar liet het aan HORST over, en die wist door te zetten dat de niet-Puitsche COALITIEgenooten ook wat kregen, zij het wat minder dan de Duitschers. SCHMITZ en WILLY ergerden zich daar wel over-, maar het ging door.

Het was een groote uitkomst! Zonder dat zouden v/ij _ds laatste weken ook niet steeds voldoende te eten hebben gehad!

Waarom ik dit hier meedeel?

Wel, om te laten zien, hóe het in de COALITIE ging, en ook om even den geest der Duitschers te teekenen, die hadden moeten verstaan, dat een GOEDE Duitscher het zich een EERE"moet rekenen, dat hij ook maar IETS, al is het nog zoo weinig, kan doen om het onrecht goed te maken, dat zijn misdadige regeering andere volken aan leed en ellende heeft berokkend.

HORST was zoover. Ik 'geloof: KURT ook; en nijg een paar anderen. De meesten niet, al hadden sonomigen ook jaren in het concentratiekamp gezeten.

Overigens is de verhouding in de COALITIE goed geweest.

Dat beteekent niet, dat er nooit eens wat voorviel.

Och, we hebben — dat brachten de omstandigheden mee: men was ongemerkt en ongewild prikkelbaar — we hebben elkaar wel eens danig de kcist uitgeveegd, maar een poosje later was alles weer. in orde.

Er was ook wel eens een onaangename „broeder" bij.

Het overkomt CHRISTIAAN op zekeren dag, dat hij zijn schoenen mist.

Er wordt gezocht — niets te vinden.

Conclusie, ze zijn , ', georganiseerd".

Dat beteekent: ze zullen wel nooit meer voor den dag komen.

Eenigen tijd later zit CHRISTIAAN in de kapel. 't Is Zondag, en er is „Dienst".

Daar ziet hij opeens, voor het altaar, onder de toga van AUGUSTIN, zijn verdwenen schoeisel

Natuurlijk kreeg CHRISTIAAN ze nu terug.

Maar AUGUSTIN was ze kwijt, en die probeerde nu maar weer een paar andere te organiseeren. GERARD werd het slachtoffer. Die was tijdelijk in het „Revier" (ziekenbarakken), en toen hij terugkwEim, waren zijn schoenen verdwenen. Iemand had er AUGUSTIN mee zien morrelen onder zijn bed in een doos. Jawel, hoor! Ze waren er in! Of AUGUS­ TIN op zooiets werd betrapt, daar werd hij niet koud of warm van. ,

Het gebeurde echter niet vaak, dat de eene COALITIEgenoot den andere bestal, al zijn er wel eens een paar verdachte dingen voorgekomen.

Doch het was een uitzondering.

En desondanks bleef de COALITIE bestaan.

Tegen het einde van Dachau verloor ze een groot deel van haar Duitsche „leden". TIEN werden er vrij gelaten. Een was al vroeger verdwenen, afgezien van een paar, die ook naar huis waren gegaan. Die eene had zich met nog een paar anderen, indertijd vrijwillig opgegeven voor dienst in het Duitsche leger. Hij alleen werd er van opgeroepen en kreeg een S.S.-pakje aan!

Een paar dagen voor de bevrijding ging weer een aantal van de Duitschers op transport. Enkele wisten er aan te ontkomen, en bleven.

Het gevolg was, dat de niet-Duitschers zich nauwer aaneensloten.

De bevrijding kwam met een paar dagen, en een week later ongeveer werd het Nederlandsche deel van de COALITIE in een garage buiten het kamp ndergebracht met de overige Nederlanders in het amp; de andere nationaliteiten volgden spoedig. '

Dat is het einde geweest van de protestantsche COALITIE van Dachau.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen