PERSSCHOUW

Over de actie VerkuyI-Van den Brink- Bavinck etc.

Het Voorlichtingsbureau der Stichting „Indië in nood geen uur te verhezen", geeft in no. 23 van zijn „Persinformaties" volgende opmerkingen:

In de dagbladen werd een schrijven uit Batavia d.d. 6 Mei j.l. opgenomen van de heeren Mr Th. Fruin, Mr Dr J. Osinga.ö.r /. Verkuyl en Prof. Dr E. de Vries, waarin zij een dringend beroep doen op het Nederlandsche volk „om niet af te breken wat in maanden van moeizamen arbeid werd opgebouwd en voorbereid". Helaas verzuimen de publicisten er bij te vermelden welke bouwsels en voorbereidingen deze maandenlange moeizame arbeid tot resultaat heeft gehad. Want het gaat in Indië nog steeds slecht en er zijn niet de minste teekenen, ' die er op wijzen, dat er spoedig verbeteringen zullen intreden.

Het moet aan deze heeren toch bekend zijn, dat door de chantage-politiek der republiek Soekarno nog steeds tienduizendeti Nederlanders en loyale rijksgenooten als gijzelaars worden vastgehouden en dat volgens een recent persbericht de Rapwi-trein, die naar de republikeinen aan het Britsche hoofdkwartier hadden beloofd, met de eerste op deze wijse geëvacueerde personen uit het binnenland zou arriveeren niet is aangfkomen en dat deze evacuatie per trein wederom moest worden uitgesteld wegens technische belemmeringen.

Het moet aan de publicisten toch bekend zijn, dat door de republiek nog steeds een volgens fascistische methoden ondragelijke terreur en intimidatie over de millioenen bevolking wordt uitgeoefend, dat roof en moord, verminking en kidnappen nog dagelijks aan de orde zijn, dat de eenige plaatsen waar van een verbetering van den toestand sprake is en waar de bevolking een dragelijk bestaan heeft, juist die zijn, waar het Nederlandsche gezag is teruggekeerd.

De maandenlange moeizame arbeid van Van Mook is geweest anti-Nederlandsch en beteekende bloed en tranen voor die tienduizenden Indonesiërs, die trouw bleven aan Nederland en niets liever wilden dan een hechte samenwerking met Nederlanders, doch die verloochend werden door het desastreuse beleid van een Logemann en Van Mook.

Even later:

Is het alleen maar toeval, dat Dr-Van Mook als hoogste Nederlandsche' vertegenwoordiger vijf maanden noodig heeft gehad om een interneeringskamp te bezoeken, dat op nog geen kilometer van zijn paleis lag om daar aan die duizenden, die onder afgrijselijke omstandigheden verkeerden, een, blijk te geven van zijn meeleven^et hun ellende ?

Verder: •

Het regime Logemann'en Van Mook heeft de waarheid doelbewust verzwegen, de gerechtigheid verkracht, de menschelijkheid met voeten getreden.

Christelijk Nederland moet dit weten, want de publicisten, waaronder een predikant, durven te schrijven, dat „afbuigen van het tot nu toe gevolgde beleid de toekomst van het werk van zending en missie zou verijdelen en een verdere voortvretende vergiftiging van de Indonesische volksziel tot gevolg zou hebben, omdat zij niet langer beteugeld zou worden door tot samenwerking bereide leiders".

Hetgeen hier vermeld wordt is een aperte leugen. De leiders der republiek zijn niet tot samenwerking bereid. Soekarno heeft openlijk den oorlog aan Nederland verklaard en zich ook dienovereenkomstig gedragen, blijkens de beschieting van convooien door onder zijn gezag staande benden. Sjahrir heeft openlijk verklaard Dr Van Mook te zullen ontvangen als vertegenwoordiger van een vreemde, zij het dan ook bekende mogaidheid om met hem te onderhandelen. Onderhandelen is nog niet hetzelfde als samenwerken. Bovendien worden de onderhandelingen nog steeds gevoerd op den voet van gelijkheid en van een stilzwijgende erkenning van de republiek Indonesia, niettegenstaande onze souvereiniteit door Engeland en Amerika is erkend.

Eveneens is het een aperte leugen, dat deze ten rechte niet tot samenwerkmg bereide leiders een verdere voortvretende vergiftiging van de Indonesische volksziel zouden beteugelen. Nog dagelijks zweepen deze leiders door pers en radio__de volksmassa op tegen al wat 'Westersch is en injecteeren zij de volksziel met gevoelens van haat en minachting voor alles wat Nederlandsch is, gevoelens, die telkens weer uitbreken in moord en verminking van Nederlanders en Nedérlandsch-gezinden. En wat de toekomst van het werk van zending en missie betreft, moet het toch aan de, publicisten bekend zijn, dat het juist de inheemsche Christenen zijn, die zoo nameloos van de terreur der merdeka-schreeuwers geleden hebben. Christengemeenten te Depok, Cheribon en Moentilan —^. van de overigen is nog steeds zoowat niets bekend — zijn practisch volledig uitgemoord, om nog niet te spreken van de Christen-Ambonneezen en hun vrouwen en kinderen, die bij duizenden zijn afgeslacht.

•Wat verwacht men toch van een toekomst voor zending en missie onder de republiek Soel^rno?

En dan beweert Ds v. d. Brink, dat zoowel de protestantsche als de R.K. christengemeenschappen zich volledig stellen achter de republiek Over Christison fezen we:

Christison heeft na zijn terugkeer in Londen verklaard, dat hij een groote fout heeft gemaakt door de republiek te erkennen, al wordt deze fout begrijpelijk omdat zij is begaan op een valsche ideologie gebaseerd advies door Stuw-menschen als Van Mook en Van der Plas gegeven. Een dergelijke sportieve erkenning van een gemaakte fout is van Logemann en Van Mook niet te verwachten. Het woord is nu aan de Staten-Generaal om deze duidelijk te maken, dat hun politiek heeft gefaald, ondanks alle kansen die zij door (Je zichzelf toegeëigende dictatoriale macht hebben gehad. De fouten door hen gemaakt zijn zoo evident, dat zij niet langer op hun hooge en zoo uitermate verantwoordelijke posten gehandhaafd kunnen blijven.

Over Ds Verkuyl (mede-onderteekenaar van het boekje Van den Brink, Bavinck, 'Wiersinga, , etc.) lezen we:

De Kerk is het geweten van het volk en een predikant als Ds Verkuyl behoort een exponent 'van dat geweten te zijn.

. Doch wat moet men denken van dezen geestelijken leidsman, die openlijk een politiek steunt van Stuw-menschen, wier streven van meet af aan gericht was op een afbraak van ons Koninkrijk, menschen die er niet tegen opzien om met verkrachting van waarheid, gerechtigheid en menschelijkheid hun ideologie zoo noodig door overrompeling van het Nederlandsche volk te verwerkelijken.

Is het geweten van Ds Verkuyl dan niet meer ontvankelijk voor deze grondbeginselen van het Christendom?

Het wordt hoog tijd dat heel Christelijk Nederland wakker wordt en een fel protest laat hooren tegen verdere onderhandelingen met menschen, wier handen als intellectueele daders besmeurd zijn met het bloed van tienduizenden weerlooze mannen, vrouwen en kinderen.

Laat men nu eindelijk eens ophouden te praten over „nationalisten", wanneer men bedoelt fascistische rebellen, wier gesproken woorden: democratie, vrijheid en zelfbeschikkingsrecht, door hun daden verworden tot dictatuur, onderdrukking en machtsergreifung.

„Een democratisch en vrijheidslievend volk als het Nederlandsche" schrijven de publicisten, „mag niet gedoogen, dat de verhouding tot het Indonesische volk zal worden beheerêcht door sentimenten opgewekt door demagogie".

Accoord, doch wij voegen- er aan toe, dat deze verhouding ook niet mag worden beheerscht door een valsche ideologie, welke Logemann en Van Mook nastreven. Men moet eindelijk weer eens een hond een hond, en een schurk een schurk durven te noemen. Bovendien hebben aan het opwekken van sentimenten door demagogie, de geestverwanten der publicisten zich rijkelijk schuldig gemaakt, ge- / tuige de Februari-meeting in de markthallen te Amsterdam.

Nogmaals, de Kerk moet zijn en meer en meer worden het geweten van het volk. Wat wij haar met betrekking tot Indië toebidden is, dat het minstens even fijn besnaard mag zijn als het geweten van den Christen-Javaan Raden Mas Notosoetarso, die ergens geschreven heeft:

„Want ik ben er van overtuigd, dat een onafhankelijk Indonesië op dit oogenblik catastrophale gevolgen voor Indonesië met zich zou brengen".

We zijn dankbaar voor deze publicaties. Adres der Stichting: Andries Bickerweg 5, 's-Gravenhage.

De zeven amsterdamsche dominees.

Herrijzend Nederland publiceert volgend gesprek tusschen twee S.D.A.P.-ers:

De een: Zeg heb je gehoord dat de partij geleid wordt door zeuven Amsterdamse dominé's? Wat hebben wij met de zwartrokken te maken?

De ander: Ze beduvelen ons. Straks moeten we nog in optocht naar de kerk. Is Koos belazerd? Ik trek er tussen uit.

De zeuven Amsterdamse dominé's hebben de linkerflank van de S.D.A.P. naar de Communisten gejaagd. Niet door actie maar door reactie. — De S.D.A.P. liet zijn linkerflank zonder leiding.

Is de Joden-dominee ook onder de bezwaarden?

Ds C. Kapteyn (zending onder de. Joden) schrijft in A'damsche K.bode (synodocratisch) over de Joden:

. Velen van hen verkeeren nog echter in de onzekerheid, tot welke kerk zij zich zullen wenden. Zij hebben ook in de gezinnen gehoord den vreeselijken strijd tusschen beswaarden en onbezwaarden, en daarmee hebben de heethoofden in den kerkelijken strijd, die voor rede niet vatbaar waren, het werk der Jodenzending heel moeilijk gemaakt. Wat hebben ze nog weinig geleerd van Christus, die zachtmoedig was en nederig van harte!

„Heethoofden" — v? ie kunnen dat anders zijn dan zij, die dwingen ja te zeggen op een formule, die zij later prijsgeven, en uitwerpen wie niet leert wat later niet meer behoeft geleerd te worden? Wanneer maakt Ds K. zich vrij, koel-

hoafdig blijkende?

Kerkgeschiedenis van heden.

„Neef Henk" schrijft in „Ons Kerkblad" (prov. Utrecht):

Het boek van Ds Knoop handelt niet alleen over Dachau. Het geeft ook een stuk — een tragisch stuk — kerkgeschiedenis.

Op pag. 24 zegt de schrijver:

„Zoo wilde ik trachten de kerk zuiver te houden. En dat niet maar alleen om de kerk, maar mede om mijn volk. Want het is immers zoo: wie de kerk zuiver houdt, _ dient 'daarmede zijn volk; hij houdt zijn volk, zuiver. Kerkverraad beteekent altijd meteen landverraad en landverraad beteekent ook kerkverraad. Wie zouden straks in ons volk de landverraders blijken te zijn? Wie anders dan de kerkverraders? En wie zouden zich als kerkverraders openbaren? Wie anders dan de landverraders? "

En hij teekent hierbij aan: „Dit bleek wel duidelijk bij het Geref. weekblad „De Heraut", dat oijder leiding van zijn hoofdredacteur Dr H. H. Kuyper leiding gaf in kerken landverraderlijken zin."

Dat is nog erger, nog véél erger dan het helsch gebeuren in Dachau.

Daar werden de wandaden bedreven door wezens die •zich openlijk aan den Satan hadden overgegeven.

Maar in Nederland w^s het de Kerk. Het waren de „leiders" die in het Geref. kerkelijk leven den toon aangaven, die weigerden tegen de practijken van het Beest zich te verzetten, die met het Beest meeheulden en die ' de getrouwe belijders volkomen in den steek lieten.

Dat is erger dan Dachau, want Dachau was — men leze het boek van Ds Knoop er maar op na — ondanks alles, óók werkplaats van den, H. Geest. fe

Dachau werkplaats van den H. Geest.

En de „Gereformeerde Kerken" in Nederland?

Daar werpt men de trouwe dienstknechten uit en de ontrouwe worden bewierookt.

Daar drijft men de jeugd bijeen met socialisten en humanisten en doet ze optrekken achter de roode vaan in den • mist.

Daar scharen de Zendingspredikanten zich aan de zijde der revolutie en stellen zich tegenover het wettig gezag.

Daar houdt de kerk op Kerk te zijn.

Hoe staat het met Dr Waterink? Nog steeds met Dr Banning actief voor de N. J. G. ? Of sindsdien gracieus gescheiden?

Kabinet-Beel.

„Herrijzend Nederland" schrijft:

Dezer dagen waren wij in een kring van mensen, die geïnfecteerd waren met het anti-Papisme. En deze kring stond tegenover ons met een voor ons nieuw argument: het Kabinet-Beel. „Kijk eens" — zo zei één — „het is een door alle Christenen aanvaard feit, dat steunt op de Bijbel, dat Satan er steeds naar streeft en er ook in groeiende mate in slagen zal, de aan hét Christendom vijandige machten bijeen te brengen. Wij hebben altijd gezegd: de kerk van Rome is een vijand van het Christendom. Jij hebt dan geantwoord: „Neen zij erkennen de Christenen van andere kerken als hun broeders en werken ook politiek met hen samen. Waar blijf je nu? Ze werken samen met de socialisten én houden de A.R. en C.H. er netjes buiten, die zijn, zolang het kabinet-Beel zit, schaakmat gezet". We zijn er tegen in gegaan. We hebben gepraat, wat we konden. Maar het „argument" zit ons dwars. En hoewel aarzelend willen we het publiceren. Misschien heeft het nut, om onze R.K. mede-Ofiristenen terug te brengen op hun verkeerde politieke weg. Want één ding is zeker: het kabinet-Beel is een slag in het pezicht van die groepen in ons volk, die totdusver met de R.K. schouder aan schouder stonden.

„De Vlam" herinnert:

De Londensche „Tribune" wees er op, dat het Vaticaan de zijde had gekozen van de Italiaanse koninklijke familie en de Italiaanse geestelijkheid eveneens (vandaar de tien miUioen stemmen voor Ümberto), dat de kerk in Spanje Franco steunde en dat dit een veeg teken was voor de politiek der Katholieken in andere landen, die immers van het Vaticaan en van de internationale richtlijnen zo afhankelijk zijn. In zoverre is het bestaa'n van het Spaanse (en Portugese) 'fascisme, een blijvend gevaar.

Roomsche machtsstrijd is meestal gelegenheidsstrijd. Vergeten we echter niet, dat protestanten, en gereformeerden, herhaaldelijk in 't zelfde euvel vallen — totdat er een reformatie komt, soms ook uit reactie daartegen. -

K. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen