„Neutrale” boekjes en strijd tegen het geloof.

„De Linie” vertelt:

Onder den titel „Kijk! en ontdek het leven" verscheen een vertaling van „Biologie für Jedermann" door Dr J. Hamacher.

Dit boek Is meer een handleiding voor den lezer om zelf — met eenvoudige hulpmiddelen — de levensverschijnselen te onderzoeken, dan een verhaal waarin de schrijver mededeelt hoe hü dit zelf gedaan heeft (of hoe hij in de boeken heeft gelezen, dat anderen het deden). „Het is geen leesboek maar een „doe-boek"." De proefjes zijn goed gekozen en duidelijk beschreven. Men zou dit boek laaii ook voortreffelijk kunnen noemen, waie het niet, dat de schrijver het noodzakelijk oordeelt, zijn lezers op de laatste pagina van dit „doe-boek" nog gauw even aan het verstand te brengen, dat'een mensch een dier is.

In dit opacht ademt het volkomen den geest van het Duitsche naüonaal-soclallstisohe onderwijs in de „Lebenskunde", al moet helaas gezegd worden, dat men denzelfdeu geest oók btj „democraten" kan tegenkomen. Wü werden vóór den oorlog overstelpt met vertalingen van Duitsche populairwetenschappelijke biologische boeken en deze beginnen weer te komen! Terwijl vertalingen van Fransohe of Engelsche biologische boeken schitteren door afwezigheid, zie ik er al weer drie Duitsche tegelijk in de winkels liggen.

Hiertegen past ons waakzaamheid. Niet, omdat die boeken door Dultschers geschreven zijn, maar omdat in Duitschland na 1933 maar weinig biologische boeken verschenen, die niet waren ingeschakeld in de totale „Krleg" tegen het Christendom. Wie meent, dat dit overdreven is, leze „Mein Kampf" ^ en steUe zich op de hoogte (in de jaargangen van „Der Biologie" byvoorbeeld) van de literatuur over de beteekenis van de „Lebenskunde" bij de uitroeiing van „volksfremde, jüdiscii-vorasiatische" insluipsels in de Germaansohe CSeesten, die het Christendom bracht, zooals een aparte plaats van den mensch in de natuur, persoonlijke onsterfelijldieid enz....

Er zijn 0(& andere Duitsche boeken verschenen, maar die worden niet vertaald (Von Frisch's „Aus dem Leijen der Bienen" bijvoorbeeld).

Als de „neutrale" boekeiunarkt doorgaat met „en passant" de geesten te vergittfeen, zal zij cais op den duur dwingen, voor Christenen aparte boeken te gaan schrijven over alle onderwerpen. Wie zal er dan weer over splijtzwammen gaan praten? ?

Tot zoover „De linie".

Het is steeds weer hetzelfde. Het „zeuren" over „splijtzwammen" n.L: Hetzij het komt van deze, hetzij van kerkelijk© zijde.

Maar juist omdat het blad gelijk heeft, moest het niet zelf een plaatje voorzien van volgend onderschrift:

„Redt het kind, en er zullen geen menschen. meer te verbeteren of te bestraffen zijn". (Theophile Koussel.)

Want dat is óók tegen de roomsche gedachte. Maar het klopt precies met de anti-spHjtzwammen-neurose.

De Leidsche flesch.

„De Vrijdenker" schreef over de verbondsark:

Deze Ark was een geweldige condensator, waarin groots hoeveelheden electrische energie opgeladen konden worden (een Leidsche flesch dus van groot formaat, welke zich tusschen de biimenste-en buitenste goudplaten opzamelde in de ruimte van acaciahout (droge en harde houtsoort, voor condensator uitstekend geschikt). De Hoogepriester, die vanzelf in het geheim was ingewijd, wist precies hoe hij met de geladen Ark om lAoest gaan, doch de oningewijden, zooals Nadab en Abihu, maakten bij het binnentreden met hun lichamen kortsluiting.

„De Linie", waaraan we het citaat ontleenen, toekent hierbij aan:

Wat zou Strauss wel zeggen van dezen geweldigen vooruitgang in de Bijbelwetenschap? ! Jammer is wel, dat uit niets blijkt, dat Nadab en Abihu het Heilige der Heiligen zijn binnengegaan. Maar waarschijnlijk waren er rog meer electrische centrales!

't Komt ons voor, dat in „De Vrijdenker", meer op „vrij" dan op „denken" het accent moet vallen ditmaal.

Psychotcchr.iekerij".

„Je Maintiendrai" schrijft:

Ors kwam een prospectus in handen van het Psychologisch Instituut, Den Haag, onder leiding van Dr J. Lunig Prak, Hierin wordt een schriftelijke cursus aangekondigd, voor psychologisch onderzoek in de schoolklas. De deelnemers zuUeneerst een algemeene psychologische oriënteering krijgen, vervolgens zullen ze worden ingelicht omtrent de vraagstukken van intelligentie-meting en tests (d> bedoeling is, dat ze deze zelf kunnen gaan uitvoeren), daarna komen enkele lessen over bijzondere gevallen (gebrelckige, nerveuse en moeüijk opvoedbare kinderen), en tenslotte: een serie lesbrieven over beroeps--en schoolkeuze.

De motiveering van deze prospectus is aantrekkelijk genoeg. Hoe langer hoe meer wordt Immers van de onderwijzers gevraagd, dat zü van deze dingen verstand hebben, zoowel ihet het oog op huh werk voor de klas (onderwüsvemieuwing, persoonlijkheidsopvoeding), alsook omdat de ouders raad komen vragen over de toekomst van hun kinderen. En volkomen terecht merkt Dr Luning Prak op, dat in Amerika op dit gebied reeds zeer groote vorderingen zijn gemaakt, terwijl men hier te lande nog in menigen, zoogenaamd „verantwoordelijken" kring, het zonderlinge machtwoord spreekt, dat men in psychotechniek en tests „niet gelooft".

Wat ons betreft, wij „gelooven" inderdaad in de groote beteekenis van de psychotechniek. Wü meenen, dat men deze moderne methodes niet meer verwaarloozen kan, waUneer men ernstig wil pogen, om de jonge menschen te oriënteeren Sn de richting, die bü hun wezen past en die hen in staat kan stellen, de gemeenschap zoo goed mogelijk te dienen. Teven» erlcennen wij gaarne, dat Dr Luning Prak tot de pioniers op dit gebied behoort. Maar toch bevapgt ons eenige twijfel en zorg. Want wij vxagen ons at, of de psychotechniek een vak is, dat in 40 lesbrieven geleerd kan worden, zelfs wanneer de leerlingen wekelijks vragen moeten beantwoorden, en tenslotte een examen doen. Wü hebben zelf ook wel eens gewerkt met schriftelijke cursussen, maar daarby steeds gemerkt, hoe snel het misverstand oprijst tusschen lesgever ea leerling, die elkaar immers niet persoonlijk kunnen waarnemen. En, waar het hier een zeer uitgebreide, zeef gecompliceerde en zeer moeilijke stof geldt, zien wü het gevaar, dat de „afgestudeerde" zich tot méér in staat zou wanen, dan hij "in werkelijlcheid is. Zelfs wanneer de cursus van Dr Luning Prak volkomen wetenschappelijk verantwoord zou zijn (hetgeen wij niet kunnen beoordeelen), dan nog schijnt dit ons een hachelijke onderneming.

Er is in de laatste twintig jaar een vloedgolf van schriftelijk onderwijs over ons volk losgebroken. Er is veel kaf bij al dat materiaal, naast veel koren.

Meer kaf dan koren, ^ dat is ons oordeel. En die cursussen, dat is heelemaal een slag in t gezicht der psychotechniek in abstracto. Niet in concreto, helaas.

Duitsch verzet.

„Je Maintiendrai" schrijft:

In Duitschland is een officiëele agitatie ontketend tegen * Nederlandsche grenscorrecties. De Duitsche autoriteiten hebben plakkaten laten drukken, welke overal in de grensgebieden door de bevolking moeten worden opgehangen. De inhoud daarvan luidt als volgt:

„Nog liggen onze huizen en kerken in puin. Nog zijn velen van onze echtgenooten en zonen niet in het vaderland terug. Daar benauwen plotseUng nieuwe zorgen, ons hart. Wij worden gekweld door Nederlandsche armexatieplanrifen, waardoor onze laatste krachten ons begeven om ons vernield land weer op te bouwen. De a, fspheiding van ons land zal alle relaties met onze famUie en onze klanten te niet doen en juist temidden van hen dachten we onzen nood en ons lijden te dragen en de moeilijkheden van dezen tüd te boven te komen.

Van geslacht tot geslacht zuUen wij temidden van het Nederlandsche volk aan de grens, dat door taal en léigle ons vreemd is, een kleüie en niet hoog aangeslagen minderbeid zijn. Wij huiveren als wU aan die toekomst denken. Ho« kan het rechtvaardigheidsgevoel van de geheele wereld zoo iets goedlceuren, na alle ellende, die reeds over ons is gekomen?

Daarom smeeken wy de groote mogendhetei uit het diepst van ons hart:

Laat ons den grond waarop wij wonen! God helpe ons!" (Commentaar hierop is overbodig. Het lijkt wel, alsof niet Duitschland, maar Nederland den oorlog ontketend heeft, alsof niet Duitschland maar Nederland de onderdrukker was van alle menschelüke vrijheden en de vernietiger van alle welvaart. Waimeer de Duitsche leiders niet heel gauw gaan beseffen, dat zij met dit sport propaganda juist het tegenovergestelde bereiken van hetgeen zij wiUen, dan bewijzen zij hun eigen volk een heel kwaden dienst. Ons althans Iaat deze brallende rhetoriek steenkoud.

We wilden dat „J. M." overal zoo juist was in het verdedigen van regeeringsplannen.

K. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen