De Gereformeerde Zede.

Indien we ons niet vergissen is onder ons Gereformeerde volk het respect voor de Gereformeerde zede aan 't wankelen.

Op zichzelf behoefde dat niet te verontrusten.

Immers we mogen die Gereformeerde zede geen oogenblik verwisselen en verwarren met de wet van God. Die Gereformeerde zede toch behoort tot het subjectieve, aan de wet van God onderworpen leven en behoort zelve aan die wet des HEEREN te worden getoetst. En we vergeten nog minder, dat het houden van een bepaalde zede nog wat anders is dan leven uit het geloof, naar de wet Gods en tot Zijn eer. Ook ten aanzien van de Gereformeerde zede geldt, dat men nooit de oudheid of de gewoonte mag stellen boven de waarheid Gods (Ned. Gel. Bel. art. 7).

En wanneer een bepaalde zede doorbroken wordt, omdat men van de oudheid of de gewoonte terugkeert tot het Woord des HEEREN, dan kan men zich daarover slechts verblijden.

Zóó heeft Christus tegenover wat „van de ouden gezégd was" gesteld Zijn „Maar Ik zeg u ".

Zoo hebben onze Vaderen in den Reformatietijd de roomsche zede doorbroken, omdat zij de Schrift erkenden als den eenigen regel des geloofs.

Edoch — bij hen, die thans met de Gereformeerde zede breken, mist men elk profetisch élan.

En dat profetisch élan, beter gezegd de profetie alleen leidt tot reformatie van het leven.

Men denke over de beteekenis der Gereformeerde zede niet gering. Ge ziet in haar den weg, waarlangs een bij de Schriften levend voorgeslacht gewandeld heeft. Dat voorgeslacht had een bepaalde wijze van Zondagsviering, heeft ook bepaalde cultuiu'uitïfigen als „uit de wereld" verworpen, den dans, het tooneel — ook het gefilmde tooneel, — het kaartspel en eiken vorm van loterij —• niet te verwarreti met het heilig gebruik van het lot.

Nu is het mogelijk, dat dat voorgeslacht daarin mistastte, dat het in deze dingen het Woord des. HEEREN niet recht heeft verstaan, dat dus op be-'paalde punten de zede dient doorbroken te worden.

Maar wie deze zede doorbreekt, dient éérst te profeteeren. Op hem rust tegenover de gemeenschap in welke hij leeft, de plicht der liefde het Woord Gods te laten spreken. Elk individualistisch optreden is hier met dezen eisch der liefde in strijd. Zelfs al is men voor zijn eigen persoon door nader onderzoek van de Schrift overtuigd, dat een bepaalde zede niet verbindt, of zelfs verwerpelijk is, dan nog is het roepinghet Woord Gk)ds te spreken alvorens men met de zede breekt. 'Dat is een eisch der liefde. En waar deze profetie ontbreekt vreezen we, dat het verlaten der Gereformeerde zede niet vrucht is van v/ederkeer tot het Woord, maar symptoom van het verlaten der wet.

Zie dan toe, hoe gij voorzichtig wandelt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen