Het Solexisme

We waren onlangs onder wijsgeeren. Dat is. lezer, lang niet zoo erg als het' lijkt. Want wijsgeeren zijn niet altijd menschen, die wijsheid beheeren, maar meestal slechts menschen, die wijsheid begeeren. Daar was de oude Socrates goed achter. En Lessing, die iets later leefde. En daarom kunnen zelfs wij ons onder wijsgeeren soms thuis voelen. Want we zijn óók op zoek. En misschien vinden we het, ook nog wel eens: „wie altijd strevend moeite doet ".

Eerlijk gezegd, we hebben sinds onze ha-be-es-tijd een lichte huivering voor de filosofie. Want toen een van onze leeraren eens de vraag stelde, wat toch wel onder filosofie te verstaan zij, antwoordde een meiske dat precies een bank voor ons zat: „dat is, iets, waar je in de praktijk eigenlijk niets aan hebt". Die woorden zijn ons sindsdien onuitwischbaar in het hart gegrift. Misschien niet zoozeer om hun waarheidsgehalte als wel omdat het meiske, dat ze sprak, een lief meiske was. Ze streefde ook naar wijsheid. Wij mochten haar altijd vóórzeggen. En toen we later eens een hooggeleerde voordracht hoorden over „Wijsbegeerte en levenspractijk" stond het meisje ineens weer vóór ons in den prillen bloei van haar veertien lentes: als felle pioenen de roode strikken in het ravenzwarte haar. Opeens, nu we dit schrijven, herinneren we ons, dat het meisje Streef heette. Streef. Ze was van Streef en Co. Wie weet hoever ze het gebracht heeft: „Wie altijd strevend moeite doet ".

Maar de wijsbegeerte is, meenden we, sedert den tijd, dat de pioenrozen gloeiend rood op het ravenzwart dagelijks te bloeien stonden, practischer geworden. Zéér practisch zelfs zoo sedert het begin van deze veertiger jaren. Of, men vergeve ons, nu we toch bij de filosofie zijn, deze dialectische spreekwijze, misschien ook onpractisch. Soms zien we er de pioenen bloeien. Maar toen we onlangs onder de wijsgeeren waren verheugden we ons — hoewel we wat achteraf zaten en dat is lastig voor onze doofheid — over haar practischen aanpak. Iemand, die Zeergeleerd dreigt te worden, sprak over Solexisme in Amersfoort. Dat gaf ons houvast. We hadden al gehoord, dat die ziekte daar uitgebroken was en we schrokken er van! Het is nog maar kort geleden, dat we in ons rustige, landelijke stadje, waar het snelverkeer vreemd is, op een wandeling met onze echtgenoote bijna van de sokken gereden werden door een psiar overigens eerzame meisjes. Keurige meisjes altijd geweest. We hadden zoo iets nooit van ze gedacht. Ook al bezeten van de tachomanie. Snelheidsmaniakken! Die meisjes bereden nl. een S o 1 e x !

Die tijden van tegenwoordig!

De oude Sam van Houten heeft er in zijn laatste dagen al over geklaagd, dat de jongelui van. tegenwoordig maar op de Witte zaten en met een motor onder d'r lijf maar naar Scheveningen ragden! Waar het naar toe moet — Als hij het geweten had van de T.T. en de R.T.C. — brrrr!

Nee, dan vroeger!

Toen ging — we hebben het onlangs gelezen — dominee K. Schilder in Vlaardingen wandelend de wijk in. Het hseft hem, we meenen niet Vlaardingen, maar K. S. — geen kwaad gedaan. Hij is er even goed om in Kampen gekomen. En er gebleven ook! En, wat praten we over een ander, wijzelf hebben ook nooit op zoo'n motording gereden en we schrijven ook wekelijks in De Reformatie: „wie altijd strevend moeite doet".

Maar wat we nu hoorden, gaat toch alle perken te buiten. Want we vernamen uit de allerbeste bron, — een intieme vriend van een van de heeren heeft het ons als absoluut betrouwbaar in de ooren geblazen —• dat in dat goede, oude Amersfoort de beide vrijgemaakte predikanten, zelfs die ééne deftige, dien we het vorig jaar bij ons persBezoek aan de synode achter de moderamentafel zagen, aan een solexistische intoxicatie ten offer gevallen zijn. Een teeken des tijds, dachten we. Die snelheidsmaniakken van tegenwoordig!

We voorzien er niet veel goeds van.

We vreezen, dat de premies van de Stichting Emeriteering snel zullen rijzen.

We duchten, dat onder de vragen, die hoorcommissies plegen vooruit te zenden, ook de vraag zal worden opgenomen: „Berijdt uw predikant So lex? "

We zijn in de Kerk tegen eenrichtingsverkeer waar sommigen van roepen; maar we zijn nog veel meer tegen snelverkeer in de Kerk, waar anderen van reppen.

Daar kan niets goeds van komen.

In Amersfoort zal het zóó druk worden met het bezoeken in de wijk. dat de menschen zeggen: daar heb je warempel den dominee al wéér!

We zijn geneigd te zeggen: herder, bewaar uw S o 1 e X van het huis uwer schapen, opdat zij in het laatst niet zat van u worden!

Om dit alles prezen we de wijsbegeerte, die de koe bij de horens of liever den Solex bij den claxon pakte'! Wijsbegeerte en levenspractijk dachten we!

Toen de samenkomst afgeloopen was, vroeg onze vriend, hoe we het gevonden hadden. We hebben ons overkropt gemoed eens tegen die snelheidsmachines gelucht en onzen dank uitgesproken voor het aan de orde stellen van het onderwerp: „Het S o 1 e x i s-mainAmersfoort.

Onze vriend zette groote oogen op: maar daar ging het vanmiddag niet over! Dinges heeft gesproken over de Amersfoortsche Vereeniging voor Wijsbegeerte en over het Solipsisme.

Het werd ons zwart voor de oogen.

Ravenzwart.

En plotseling bloeiden weer voor ons de roode pioenen en we hoorden het meiske Streef zeggen: „Filosofie, dat is iets, waar je in de practijk eigenlijk niets aan hebt".

Onze dominee krijgt bij z'n jubileum een wandel­ stok!

P.S. Intussehen vernamen we, dat een van de Amersfoorters binnenkort een lezingenreeks voor de microfoon zal houden over de Solex universalis! We hóóren het hem zeggen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen