De mutsen af.

Toen Johannes Huss openUjk weigerde, zijn z.g. dwalingen te herroepen, werd hem zijn priesterkleed uitgetrokken onder het uitspreken van banformules. Daarna zetten ze hem een papieren bisschopsmuts op het hoofd, voorzien van het opschrift: „aartsketter". Zoo is hij „ontwijd", en overgegeven in de handen der beulsknechten.

Aan die historie moest ik denken bij het lezen van wat door de redactie van „De Roeper" en ook door Ds B. A. Bos vooral in de laatste weken geschreven is om ons kerkvolk toch maar den indruk te geven, dat wij een groote zonde hebben begaan, door ds ons aangeboden „samenspreking" met de synodocraten te weigeren.

Aan dierbare woorden daarover ontbreekt het niet, evenmin als aan een constante veroordeeling van wat onze kerken en onze deputaten daarin hebben „misdaan". Maar het droevigste van dit alles ligt hierin, dat de waarheid keer op keer daarbij verdoezeld wordt.

Het groote punt in deze kwestie heb ik nog niet eenmaal in „De Roeper" naar voren zien komen. Daardoor krijgen onze kerkleden een totaal verkeerden indruk. Immers, wat hebben ds Weggemans en zijn mededeputaten gedaan? Zij hebben het bestaan, ons dit voor te stellen: „De vergadering worde begonnen met gemeenschappelijk gebed Dit gebed worde uitgesproken door den voorzitter van Uw deputaten" (dus prof. Schilder).

~^Hoe is het mogelijk! In 1944 en daarna hebben wij vanwege de synode allemaal een papieren muts op het hoofd gekregen, met het opschrift: scheurmaker, woordbreker; in sommige gevallen ook uitdrukkelijk: ketter. Dat hebben niet alleen de geschorste en afgezette voorgangers gekregen, maar allen die „propaganda" maakten voor de vrijmaking. Onlangs beweerde ds Schelhaas in „De Roeper", dat er hier en daar wel afhouding van het Avondmaal had plaats gevonden, maar dat hadden volgens hem de kerken niet gedaan. Alweer zoo'n ondoordacht neergeschreven bewering! Heeft ds Schelhaas in het archief van zijn kerk dan nooit meer de „richtlijnen" nagelezen, die een verdwaasde synode in September 1944 aan alle kerken dicteerde? Daarin werd uitdrukkelijk bevel gegeven om allen, die z.g. propaganda voerden voor de vrflmaking, van de tafel des Heeren af te houden! Wat is het toch vermoeiend, deze dingen telkens weer te moeten zeggen, terwijl ze al herhaaldelijk letterlijk zijn gepubliceerd (door Scheps in zijn synodeverslag, door mij in de „zwarte-lijst"-artikelen, en door ds Janssen in zijn „De feitelijke toedracht"). De redacteuren van „De Roeper" moeten eerst eens nadenken en onderzoeken, voordat ze aan hun lezers een scheeve en onvolledige voorstelling van zaken geven.

In hun pleiten voor samenspreking is dat wel heel erg. Want onze deputaten hebben met verontwaardiging den voorslag afgewezen om te bidden „met de muts op", Hoe zou zoo'n gebed den Heere welbehagelijk kunnen zijn, ? De Geest zegt immers: „Ik wil dan, dat de mannen bidden in alle plaatsen, opheffende heilige hande n". • Zijn dat heilige handen, die vijf jaar geleden zulke onheilige vonnissen onderteekenden, en ze dit jaar opnieuw hebben bevestigd voor God en de menschen?

Misschien, dat de Eoeper-schrijvers hun tijd verbeuzelden met de vraag, waarom ik de slotwoorden van dien tekst van daareven (1 Tim. 2 : 8) weglaat: zonder toom en twisting". Wees gerust: ok die woorden aanvaard ik zonder aarzeling. Precies zooals mijn Heiland, Die ons waarschuwt tegen vleeschelijken toom, maar ons zelf voorgaat in dat andere, dat wij tot geen prijs mogen nalaten: en als Hij hen met toorn rondom aangezien had, meteen bedroefd zijnde over de verharding van hun hart"' (Mark. 3:5). Zullen wij Hem daarin niet eerbiedig navolgen?

De mutsen af! dat roepen wij tot die trouwelooze synodes en haar trouwelooze volgelingen, als ze een samenspreking met ons begeeren. Het is niet voldoende, dat zij en wij ons hoofd ontblooten en de handen vouwen. Die handen moeten geheiligd, en van de hoofden moet de schandmuts worden weggenomen. En als ds Schelhaas en anderen zeggen: het zijn maar papieren mutsen, het was geen echte tucht teh aanzien van het koninkrijk der hemelen — dan vraag ik: waa de papieren muts van Johannes Huss niet bedoeld als een goddehjk ban vonnis? En is de heilige Naam van God niet aangeroepen in de banvonnissen, die men over onze hoofden heeft geveld?

Komt, broeders, keert eens terug tot de Schrift. Leest Johannes 17, woord voor woord (dat hoofdstuk, waarmee ds Bos ons telkens tegenkomt). Maar leest ook al het andere, waarin Christus zichzelf openbaart in héél de Schrift. Een roerend verhaal over twee menschen, die samen bidden, kan ons den weg des Heeren niet duidelijk maken. En wat onze tegenstanders betreft: hebt u niet gelezen, hoe het den kerkeraad te Baam is vergaan? Die besloot een bespreking met den gebonden kerkeraad te aanvaarden. Maar toen die bespreking beginnen zou, stelden de synodocraten als volstrekte voorwaarde, dat men eerst samen in gebed moest gaan! Gelukkig heeft de gereformeerde kerkeraad toen gezegd: dat is immers onmogelijk? Bidden met mutsen op is onheilig; zéker in Baam, waar deze ambtsdragers wegens valsche leer en ketterij zijn gevonnist! De bespreking is niet doorgegaan. Hoe kan het ook, als jaar in jaar uit geweigerd wordt, de schandmuts weg te nemen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen