GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Leege speculatie

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Leege speculatie

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Iets nieuws is tegenwoordig „in het gesprek" onder degenen, die bezwaard zijn over den geest der eeuw, bezwaard over hun eigen kerk, bezwaard ook wel onder de sjmodocratie, maar die voorts weigeren, zelf een duidelijk „neen" te doen hooren tegen de bindingen, die hun zijn opgelegd, en die ze mede aan anderen opleggen.

In sommige kringen wordt b.v. gezegd: hebt nog wat geduld, vrijgemaakten; hebt nog wat geduld, gij die bezwaard zijt onder de synodocratie, doet nog niets, verbindt geen consequenties aan de vrijmaking, of aan uw bezwaard zijn, zoekt ook geen contacten met anderen, doet niets voor eigen politieke wilsvorming, noch voor eigen schoolreformatie of voor sociale herleving. Doet niets, voorloopig, want

Want

Want over een jaar of wat, misschien wel vóór er twee Generale Synodes van de synodocratie voorbö zijn, komt er een enorme crisis in de thans synodocratisch geregeerde kerken. Daar komt — zoo zegt men in bedoelde kringen •—• daar komt vast en zeker moeite. De „rechtervleugel" zal al meer tegen de „lin-

kervleugel" zich verzetten. Dat geeft een „nieuwe scheuring". En als die er eenmaal is, dan moeten de lieden van wat thans nog „de rechterzijde" heet, maar die dan „en bloc" „er uit" zullen gaan, een eenheidsblok vormen met de vrijgemaakten, met de Christelijke Gereformeerden, met de gereformeerden in de Hervormde Kerk. Dat wordt dan een geweldig feest. Het feest van „de gereformeerde gezindte". Die kunnen dan bij elkander komen. Elkaar verwarmen en steunen. Samen optrekken. En aan alle voormalige linkervleugels (diQ dan natuurlijk met andere linker-lieden zich hebben geassocieerd tot „de linksche gezindte") kunnen de helden van de tegen dien tijd uit de watten gehaalde gereformeerde gezindte „op den schouder vliegen".

Aldus deze linke lieden.

Sommigen noemen reeds namen van wie alsdan de leiders zullen zijn van dezen rechtervleugel, alsdan zelfstandig gemaakt. Ze meenen een man te zien, die in deze nieuwe constellatie de gereformeerde gezindte zal helpen bijeenverzamelen. Een man, die nog steeds bezwaar inbrengt tegen velerlei linksche beweging en streving in de synodocratische gemeenschap. Die man zal — zoo zeggen ze — dan het verlossende woord spreken: „de teerling is geworpen".

Zij, die zulke toekomstverwachtingen koesteren, probeeren soms ons vrijgemaakte leven te verstarren, in de hoop van nieuwe beweging met nieuwe assimilaties of contacten binnen vijf, of tien jaar.

Dat zulk geredeneer booze en looze speculatie is, behoeven we niemand te vertellen.

Het vertelt zichzelf.

Die ééne man — de naam doet er niet toe — hoe zou die over 5 jaar ineens kunnen afschudden wat hij thans verzekert recht en waarheid te zijn? Hij leert immers niets, dat niet heelemaal overeenkomt met de zestien punten van '44? Hoe zou hij over 5 jaar kunnen zeggen: doe dat maar weg? Hij vindt het immers pure revolutie, als iemand zelfs van een synode, die bindt, zou zeggen: nu heeft zij den teerling geworpen? Men herinnert zich toch, wat Dr K. Dijk in 1944 schreef aan alle synodocratische kerken? Toen K. S. liet weten, dat een synode, die ging binden, daarmee den teerling wierp, heeft hij alle registers van de klavieren der volksconscientie-overstemming opengetrokken, door over dat klare zinnetje (dat vriend en vijand moest erkennen als een abc-wijsheid) wraak te roepen. Hij zal dus nooit mogen zeggen: een synode werpt den teerling door beslissende daden. Hij mag haar niet wasirschuwen om het niet te doen, EER zij het doet. En als hij het tevoren niet mag, dan mag hij het natuurhjk ook niet daarna. En wie is er onder de synodocratische figuren, die deze lectuur van de synode, geschreven door dr K. Dijk, niet voor zijn rekening neemt?

Een scheuring, die vijf, tien jaar van te voren in de wandelgangen bediscussieerd wordt, en in kaart gebracht, komt er nooit. Met schema's werkt men niet. De linkschen zijn altijd linker dan de linkste rechtschen. Ze hebben die linke lieden allemaal aan handen en voeten gebonden. Al in 1944. Men zou over vijf jaar maar een bloemlezing behoeven te geven uit de anti-vrijmakings-lectuur van dr K. Dijk, om alle linke rechtschen onder de sjoiodocratie onmiddellijk te doen verstommen.

Bovendien — stel eens, dat er iets gebeurde, dat op een vrijmaking leek. Dan zal ze op andere punten moeten geschieden dan in 1944. Want van het synodocratische Kerkrecht plus de dito zestien punten van 1944 betuigen zij allen: het is uit God, het kan en mag niet anders. Wie vijf of tien jaar zou rondloopen met de heimelijke gedachte: het is allemaal humbug, maar toch rustig zou verzekeren: hèt was geen humbug, maar goddelijk recht, en het was sjibboleth der kerkstichting, die zou geen reformator zijn. En heelemaal geen kerkpoliticus.

Speculeer niet. Maar geef vandaag antwoord op de toestanden die ge vandaag ontmoet. En zwijgt van mogelijkheden. Want met het uitstel tot „morgen" heeft de booze altijd nog wonderen gedaan — op zijn manier. De Gereformeerde Bonders moeten het klaar spelen met hun Barthiaansche kerkorde. Elke dag is er één: de wapens verroesten. Ze moeten het tien jaar klaarspelen met een kerk zonder tucht. Elke dag is er één: de pijlen stompen af. En dan zou er ineens een gereformeerde-gezindte-tucht over de leer worden gecreëerd? Als de zaak in kannen en kruiken is?

Nonsens. Hier worden geen teerlingen geworpen.

Hier worden alleen maax dobbelsteentjes opgegooid in een binnenhuiskamertje. De steenen vallen zacht op het Perzisch tafelkleed. De inzet — die kost geen bloed en geen tranen. En die het domino-spelletje der zoete verwachting meespelen, gaan voort, het bloed en de tranen der uitgeworpenen van '44 publiek te verachten en onrein te verklaren. Speculatie heeft altijd bedrogen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 9 juni 1951

De Reformatie | 8 Pagina's

Leege speculatie

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 9 juni 1951

De Reformatie | 8 Pagina's