Over Sumatra

Ik deelde al dien tijd van mijn logies in al de voordeden, die de Maatschappij aan een bewoner van haar dorp verschaft. En die zijn velen.

Maar van haar employe's wordt nu ook omgekeerd verwacht, dat zij zich geheel aan die Maatschappij geven. Een van de belangrijkste dingen waar de directie een employé naar beoordeelt is behalve naar zijn kundigheid, vooral ook naar het antwoord op de vraag, of de employé voldoende company-minded is. Vertaal dat nou maar eens. Maar het komt hier op neer, dat een employé, waar hij maar kan, opkomt voor de maatschappij, ook als er minder prettige maatregelen moeten worden genomen toch de Maatschappij verdedigt, omdat het belang van de heele Maatschappij (en dat is immers ook het belang van de employe's) die maatregelen noodig maakt.

De heele dorpsgemeenschap wordt saamgehouden door: de Maatschappij. U moet dat even op u in laten werken. Als in Nederland een employé van een of andere groote zaak thuis komt, staat hij in een andere gemeenschap. Zijn buren zijn bij een heel andere firma betrokken. Zijn kennissen weer bij nog andere ondernemingen geïnteresseerd. Kortom: werkkring en burgerhjke gemeenschap zijn hier twee. Maar in Pladju en Sungei Gerong zijn ze één. 'fepreekt u uw buurman daar, dan kunt u na het gebruikelijke praatje over het weer (dat wordt ook in Indië gehouden, dan gaat het over: vandaag weer erg heet, of: wat blijven de regens toch lang uit; wat is de kentering weer benauwend) alleen nog maar praten over: de Maatschappij. Laat uw buurman op de teekenkamer zitten en laat ge zelf een job hebben bij de electrische centrale, maar: het is de Maatschappij wier belangen ge dient, samen met al uw vrienden en kennissen.

Dat spreekt te sterker als ge als Christen in die gemeenschap verkeert. Als de eenigheid van het ware geloof U dan niet samenbindt, waar zult u dan anders over praten dan over de Maatschappij, strikt zakelijk. Over die toffe danspartij van gisteravond in de sociëteit kunt ge al dadelijk niet mee praten. Als ge het wel kunt zijt ge als Christen al gederailleerd! En laat ik het er meteen maar bij zeggen: er derailleeren er zooveel als Christen!

Daar kunnen we hier in Holland nu wel makkelijk een oordeel over vellen, maar of dat billijk is, is een andere vraag.

Kom je niet in de soos? Dan ontmoet je je chefs niet, - die daar ook komen. Dat kan u een promotiekans kosten. Het kan u in de oogen van de grooto bazen doen voorkomen als niet voldoende companyminded. De sociëteit is het concentratiepunt van het omgangsleven in den vrijen tijd. Maar het is de sociëteit van de Maatschappij: het is dus toch eigenhjk ook dan in uw ontspanning nog bezig zijn met de Maatschappij en rekenen met de Maatschappij.

Om dan i n die wereld te staan en toch niet van die wereld te worden: daar is genade voor noodig. We moeten ons er niet over verbazen, dat er zooveel derailleeren. We moeten ons erover verwonderen, dat er nog staande blijven, en niet allen zonder onderscheid de grenzen uitwisschen.

Nu verstaat ge ook, hoe sterk in die gemeenschap de zuigkracht is van de valsche eenheidsbeweging onder degenen, die zich Christen willen bhjven noemen. Daar is dan een klein getal, dat het geloof in Christus niet radicaal prijs geven wil. Er is nog een klein getal, dat naar de kerk wil gaan en er voor uit wil komen, dat er andere en hoogere belangen zijn dan olie, en een goed salaris, en verlof, en een goed pensioen. Om in die kleine groep dan nog weer de spelbreker te zijn. Om in dien kleinen kring dan toch vast te houden aan de belijdenis die eenmaal bezworen werd. Dan ben je toch wel heelemaal buitenbeentje. U kunt uw hoofd schudden als ge iemand in Indië hoort zeggen: „In dit goddelooze land noem ik ieder mijn broeder die nog aan God gelooft en den Heere Jezus als zijn Zaligmaker belijdt". Ge kunt zeggen: maar dat is toch geen norm in een tijd, dat de een Christus zóó ziet en een ander weer anders.

Maar HEER uw hoofd erover schudden is goedkoop genoeg. Met barmhartigheid bewogen zijn is wat anders. Bidden, dat ze toch niet allen in dien stroom meegezogen worden, dat is wat anders.

Natuurlijk moet de eenig goede weg gewezen worden. Anders is ook de voorbede die we doen zonder zin. Maar wie daar met eigen oogen het leven heeft gezien weet het des te scherper: alleen genade houdt de menschen staande. En velen, die hier alleszins , , orthodox" het hoofd schudden over zooveel ..breedheid" van het Christendom ginds, zullen, als ze daar colt komen, misschien wel het eerst vallen. Zelfverzekerdheid is een zekere weg naar den ondergang. Dat blijkt DAAR vooral. Juist die in krachtig zelfvertrouwen naar dat land gaan en in die gemeenschap terecht komen, zijn verdronken voor ze water gezien Hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen