Calvijn’s oordeel over de valse kerk zijner dagen

Bekend is, hoe'Calvijn de Roomse kerk van zijn tijd ziet en benoemt: het is belachelijk, zegt hij o.m., om een van z'n hoofd beroofd lichaam, een lijk dus, voor kerk uit te geven (C. R. XIV, 292 sq.), of is Christus door Rome niet van alle effectieve werkzaamheid, evenals van alle heerschappij beroofd, en van alle eer ontbloot? De tegenwoordige misvormde bou'ws'allen geven schier geen enkel spoor te zien van het oude bou'wrwerk (Inst. IV 11, 6).

Toch scheert Calvijn alle leden van de Roomse kerk niet over één kam: hij maakt scherp onderscheid tussen de kerkelijke regering en het kerkvolk, tussen de leiding in de Roomse kerk en de , , leken" die .geleid worden.

Van de paus, de curie (het geheel der instanties waar-

van de paus zich bi] de uitoefening van zijn „primaat" bedient en waarvan de kardinalen de voornaamste leden zijn) en van de bisschoppen zegt Calvijn niet veel goeds. Van de paus: „Daar dus vaststaat, dat de Roomse paus onbeschaamd op zich overgebracht heeft wat alleen eigen was aan God en vooral aan Christus, behoeft men er niet aan te twijfelen, dat hij de aanvoerder en hoofdman is van het goddeloze en verfoeilijke rijk van de antichrist (Inst. IV, 7, 25).

Van de curie: Aan allen moet duidelijk zijn het onderscheid tussen de reine bruid van Christus en de stinkende hoer van Belial, tussen het heiligdom van God en het bordeel van Satan, tussen de geestelijke woning der vromen en een zwijnenstal, kortom tussen de ware kerk en de Roomise curie (C. R., XIV, 292, 59).

De overeenstemming tussen de kerkelijke macht, in de Schriften geopenbaard en die macht, met welke reeds verscheiden eeuwen lang zich bij het volk Gods hebben ingedrongen de geestelijke tyrannen, die zich valselijk bisschoppen en leiders der religie genoemd hebben, is niet beter dan die tussen Christus en Belial (lust. IV, 8, 10). De paus met de ganse bende zijner bisschoppen wentelen en keren, na de gehoorzaamheid aan Gods Woord afgeschud te hebben, alles naar hun willekeur (IV, 9, 5).

Indien de woorden van Christus waar zijn, kunnen alle blinde leidslieden, hetzij ze voorgangers of pausen of prelaten genoemd worden, niets anders doen dan hun metgezellen met zich in dezelfde afgrond sleuren (IV, 9, 12).

Deze onderscheiding tussen de leiders en de mis-leiden is Schriftuurlijk: Ook Christus stelt de voorgangers van Israël in bizondere mate verantwoordelijk, waarschuwt tegen hen, zegt hun het oordeel aan (Matth. 23 : 13—29, Lucas 11 : 42—52, Matth. 16 : 6, 11, 12, Matth. 15 : 14). Kerkelijke voorgangers hebben wel zeer bizonder te denken aan Schriftplaatsen als Ps. 119 : 18, 1 Tim. 4 : 12, 16, 2 Tim. 1 : 14, 2 : 15. Veel is hun toevertrouwd: veel

zal van hen geëist worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen