VU Magazine 1974 - pagina 305

m

vind ik fout. De zaken kunnen er tegen opengelegd worden. De 'achterban' mag echter geen honderd procent vragen van de leden, een juist beeld bestaat van de univer- universiteit. Hij moet de universiteit niet siteit. Hieronder pleit hy voor het 'openleggen' anders beoordelen dan zichzelf in zijn beste van 'zaken'. Binnen de universiteit ziet hy dat ogenblikken en dan zijn ze zelf ook niet zulke de doelstelling veel dichter by de mensen is geweldige christenen. Wanneer er een clubje gebracht door de democratisering: 'Het is de in Amsterdam bij elkaar gaat zitten, om zaak van allen geworden om daar wat mee te vanuit het christelijke geloof iets te gaan gaan doen. De universiteitsraad zal er goed aan doen, dan mag niemand verwachten dat daar doen het werk van zyn commissiedoelstelling een honderd-procent-voorstelling zal worden als belangrijk te blyven beschouwen. De vra- gegeven. De VU hoeft naar buiten niet te gen hadden betrekking op de VU-vereniging en trachten de schijn op te houden alsof het haar toekomst en op doelstelling en 'intentie' allemaal in orde is, want dat is het net zo min als het bij u of bij mij helemaal in orde is. De van de VU. VU brengt er niet meer, maar ook niet zo gek 'De vereniging zal, denk ik, in de toekomst veel minder van terecht dan de gemiddelde wel wat kleiner worden, als ze dan maar christelijke middelbare school'. bestaat uit leden, die een beetje interesse hebben in wat zo'n universiteit nu is. Wan- intentie neer de vereniging via haar leden in de 'Ik sprak laatst iemand die zei datje niet moet universiteitsraad, of in de nieuwe provinciale spreken van de 'pretentie' van de VU maar verbanden, werkgroepen of actiegroepen de van haar 'intentie'. Dat vind ik een prachtige problemen naar de universiteit willen aan- uitdrukking. 'Pretentie' is net alsof je met een dragen, dan zijn ze daar wel knap genoeg, bord voor je borst loopt met: 'Wij zijn om die te vertalen, zodat men er in de weten- christelijk' erop. 'Intentie' geeft aan dat de schap mee bezig kan zijn. Je hoort altijd, dat VU iets wil. Ik dacht dat die intentie bij velen andere universiteiten jaloers zijn omdat wij die om de VU leven, of er werken, aanwezig een 'achterban' hebben. Ik heb nogal eens in is. Ze heeft primair te maken met een religihet land gesproken en daarbij heb ik steeds euze keus, dat wil zeggen: een keus door het getracht wat 'onthullingen'ts doen, in die zin, Evangelie opgeroepen, die ook een voortdat ik trachtte de mensen in aanraking te durende voeding met het evangelie nodig heeft. Dat is ook de reden waarom ik er voor brengen met de echte problematiek. Een politiek die er op uit is te verbergen ben, of er nu een kapel komt of geen kapel, wat er aan de universiteit allemaal huist. dat het appèl van het evangelie op de mensen magazine

Bezetting hoofdgebouw . . . proporties kennen .

^fe^

afkomt in het werk. Juist om weer terug te komen bij die primaire keus. Ik heb er nooit aan getwijfeld dat de VU zin heeft, omdat ze is opgekomen uit een religieus kiezen'. 'Ondertekening van de doelstelling allèèn lijkt me een onvoldoende middel om te bewerken dat de universiteit aan haar doel blijft beantwoorden. De universiteit zou, vooral ten behoeve van degenen die bij de universiteit in dienst zijn, meer moeten doen. Van het personeel wordt wel verwacht dat het aan de doelstelling zal beantwoorden, maar wat doet de universiteit eraan dat het personeel ook aan die verwachting beantwoordt? Ik vind, dat ook een portier moet weten dat de VU een doelstelling heeft, zodat ook hij zich op de intentie van de universiteit zal kunnen beroepen. Het universiteitspastoraat of de commissiedoelstelling zou daar iets aan kunnen doen. Met ondertekening alleen kun je het niet redden'. Geroepen Een doelstelling is iets anders dan een grondslag. Ik heb die grondslag laatst nog eens nauwkeurig gelezen en daar staat in, dat het Evangelie de mens in heel z'n leven roept (zie pag. 1), dat we 'geroepen' worden: de vereniging tieeft een grondslag en die heeft een roeping gehoord; de VU heeft een doelstelling, dat is een antwoord op die roeping. Een doelstelling ligt voor je; daar moet je op af. We zitten hier in dit huis op een fundament, daar deukje niet aan, hij zit er wel. Een dergelijke functie heeft de grondslag voor mij. Met een doel is het anders: daar moetje achteraan. Wat dat betreft vind ik een doelstelling haast waardevoller dan een grondslag, behalve wanneer ik dan bedenk, dat in die grondslag dat woord 'roeping' staat. Wanneer de doelstellingscommissie wordt bezet door mensen, die er wat in zien - en ik denk dat dat gaat gebeuren - betekent het een geweldige stap vooruit. Want binnen het geheel van de universiteit krijgt de doelstellingscommissie een vaste plaats. Het is dan ook te hopen, dat die commissie elk jaar wordt gevraagd naar haar activiteiten en dat het niet een van de vele commissies wordt waarvan over tien jaar wordt gezegd: 'Hebben we ook nog een doelstellingscommissie?'. Ze zou als een voortdurende herinnering aan de intentie kunnen functioneren, maar ook zakelijk kan ze wat betekenen. In de gesprekken die we de afgelopen tijd omtrent de doelstelling hebben gevoerd, kwam meer dan eens de behoefte aan een mensbeeld naar voren. Er zou misschien een interdisciplinaire werkgroep kunnen komen die daar op z'n minst aan werkt, die daar aandacht aan geeft. Wanneer je verwachtingen koestert over maatschappijverandering, dan moet je ook verwachtingen hebben over de mogelijkheden dat mensen te veranderen zijn. En welke verwachting mag je dan hebben?'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen