VU Magazine 1974 - pagina 410

en Polen. Rusland is onschendbaar door zijn strategische raketten. Dat is nog de meest waarschijnlijke situatie in geval van een Russisch Amerikaans conflict: West-Europa slagveld in de strijd tussen de grootmachten. Er begint onder NAVO-militairen de neiging op te treden u hebt het in de krant kunnen lezen - om als Amerikaanse satellietlanden tegen de Russische satellietlanden een klein spelletje balance of terror binnen Europa te gaan spelen door ais chantagemogelijkheid een aantal atoomwapens te gaan opstellen, gericht op grote steden van de tegenstander. Dit systeem, gebaseerd op welbewuste vergelding tegen de gehele bevolking, vormt het sluitstuk van een ontwikkeling. Er is een tijd geweest waarin men tenminste probeerde de burgerbevolking te sparen. Nu is deze bevolking juist doelwit. En ze weet het niet eens, wil er in meerderheid althans niet van weten. Denk niet dat ik overdrijf en een of ander sciencefiction verhaal sta te vertellen. Ik heb betrouwbare documentatie bij me en kan u zo enkele boekjes in handen geven om het zelf te lezen. Nog een paar getallen om te illustreren, dat de vergeldingstendens geleidelijk is gegroeid. De eerste wereldoorlog heeft 1 miljoen burgers en 6 miljoen soldaten het leven gekost. In de tweede wereldoorlog waren dit 34 miljoen burgers en 17 miljoen soldaten. In de tweede wereldoorlog is het gewoonte geworden terreurbombardementen op steden uit te voeren, bijvoorbeeld op Londen, Tokio en Dresden. De terreur is in de balance of terror tot systeem verheven. In de laatste jaren ben ik er van overtuigd geraakt dat een christen deze naam niet verdient, als hij bewust een politiek steunt, die deze waanzin bevordert of mogelijk maakt en het is daarom voor mij bijzonder pijnlijk steeds weer te merken, dat er kerkmensen en zelfs hele kerken zijn, die zich niet van de verschrikkingspolitiek willen distantiëren.

Salt De informatie, die ik u gisteren heb proberen te geven over het evenwicht der verschrikking, zou niet volledig zijn zonder enkele opmerkingen over de SALTbesprekingen, het geheime overleg dat eenmaal per halfjaar plaatsheeft tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie, beurtelings in Wenen en in Helsinki. 'SALT' is de afkorting voor 'Strategie Arms Limitation Talks'. Het geheinie overleg tussen de twee wereldmachten over hun strategische wapens, d.i. over beider systemen van intercontinentale atoomraketten en van duikboten lanceerbare raketten, is begonnen te Helsinki in het najaar van 1969. De reden was dat het evenwicht der verschrikking in gevaar gebracht werd door nieuwe technische ontwikkelingen. Eén van deze ontwikkelingen heb ik gisteren al genoemd. Het is het in 1967 begonnen Amerikaanse onderzoekingswerk gericht op een grotere richtnauwkeurigheid van de atoomraketten. De tweede ontwikkeling is voor het eerst op kleine schaal gesignaleerd in Rusland. Het is de opbouw van een systeem van anti-rakèt-raketten, die bij een aanval de vijandelijke raketten in «de atmosfeer moeten vernietigen voordat zij hun doel bereiken. Zo'n soort systeem wordt ABM systeem genoemd, afkorting van AntiBaliistic-Missiies. Als één van beide partijen erin zou slagen een succesvol en effectief ABM systeem op 24

te bouwen dan zou hij zich een grootscheepse atoombomaanval kunnen veroorloven, omdat hij de vergeldingsaanval van de vijand grotendeels zou kunnen afweren. Het evenwicht der verschrikking zou dan verbroken zijn. Het doel van de SALT-besprekingen is dus niet ontwapening, doch handhaving van de balance of terror, het systeem van chantage, waarmee een wereldoorlog voorkomen moet worden. Verleden jaar werd bij deze besprekingen voor het eerst enig succes geboekt. Er werd een akkoord gesloten, dat werd getekend tijdens Nixons bezoek aan Moskou. Hierin verplichtten beide partijen zich hun ABM-systeem niet verder uit te breiden. Dit is wel een zeer mager resultaat, want vrijwel alle deskundigen zijn het er in de laatste jaren over eens geworden, dat een ABM-systeem vrijwel waardeloos is, omdat een vijand het altijd kan verzadigen door bijvoorbeeld loze raketten af te vuren, raketten zonder atomaire lading. Verder werd de afspraak gemaakt - een afspraak, geen officieel akkoord - , dat het aantal intercontinentale raketten voorlopig niet zal worden vergroot. Ook dit stelt weinig voor, als men bedenkt, dat beide partijen thans meer geïnteresseerd zijn in de ontwikkeling van betere raketten. Behalve aan verbetering van de richtnauwkeurigheid moet men hierbij denken aan raketten met meervoudige atoomkóppen. Zo'n raket kan een stuk of vijf atoombommen bevatten. Deze worden gezamenlijk naar vijandelijk grondgebied getransporteerd en vervolgens één voor één losgelaten, waarbij elke bom zijn eigen doel opzoekt. Hoe mager ook de resultaten zijn van de SALTbesprekingen, men moet het feit, dat de beide grootmachten voortdurend contact met elkaar hebben, toch positief waarderen. Wel is het ontstellend te bedenken, dat het voor de wereldvrede zo belangrijk geacht wordt dat Oost en West elkaar kunnen blijven chanteren met 80 miljoen doden, dat men alles in het werk stelt om het systeem van chantage te handhaven. De Groningse polemoloog prof. Röling schreef hierover in 1970: 'Vijfentwintig jaar verliepen nadat de eerste atoombommen steden vernietigden. Sindsdien werd op het gebied van de ontwapening niets wezenlijks bereikt. De tijd is gekomen om wezenlijk resultaat te eisen. Het zou kunnen. En het moet. Het stelsel van veiligheid door macht is eeuwenlang gebruikt en misbruikt. Het is niet meer deugdelijk in het tijdperk van de atoomwapens en de intercontinentale raketten. Het is ook niet in overeenstemming met de menselijke waardigheid en de beginselen van christendom en humaniteit. Het traditionele militaire denken dient te worden doorbroken. Het kan worden doorbroken omdat het, gezien de technische ontwikkeling, de veiligheid niet waarborgen kan. Zo wordt de ethische eis - v a n een nieuw bestel dat meer overeenkomt met de menselijke waardigheid - geschraagd door het vitale belang. Waar ethiek en levensbelang samengaan, daar liggen reële kansen. Maar de kracht van het systeem moet worden doorbroken, de traditie en het enghartig groepsbelang. Traditie en systeem hebben echter enorme kracht. Vandaar de noodzaak van massale pressie, en zo nodig, directe geweldloze actie, om te verzekeren dat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen