VU Magazine 1974 - pagina 505

gevend tot de universiteit, kon een student drie vreemde talen, zo niet spreken, dan toch lezen. Een basis om zelf op voort te bouwen was gelegd. Wie wilde, kon verder. Was het wel verstandig om het programma voor de moderne talen op de middelbare school zo in te krimpen? Maar dit is een opmerking terzijde. Talen 'Het grootste probleem van de Indonesische student,' zei de directeur voor het hoger onderwijs bij de opening van het talenpracticum aan de Universiteit Gajah Mada te Yogyakarta, 'is het feit dat hij zijn vreemde talen onvoldoende beheerst.'... De oorzaken hiervoor zijn te vinden bij het middelbaar onderwijs en de taalsituatie in Indonesië. Het land is zo'n 200 verschillende talen rijk. Maar volgens de grondwet is de Bahasa Indonesia, het Indonesisch, (de term 'maleis' is verouderd en duidt meer op de handelstaal zoals die voor de tweede wereldoorlog gebruikt werd en waaruit het moderne Indonesisch zich heeft ontwikkeld) de nationale taal die vanaf de derde klas lagere school op de scholen gebruikt moet worden. Voor scholieren en studenten echter (behalve misschien in Djakarta) is dit niet de moedertaal maar een aangeleerde die zij buiten schooltijd liever niet gebruiken zullen. Wat voor het Engels onderwijs geldt, is evenzeer van toepassing op de lessen in het Indonesisch. Het lager en middelbaar onderwijs beschikt over veel te weinig goed opgeleide leerkrachten. De klassen zijn veel te groot en er is weinig lesmateriaal voorhanden. Waar dan nog bij komt dat men vaak een te moeilijk leersysteem gebruikt, dat eerder ontmoedigend werkt dan bemoedigend. Het ontbreken van de moedertaal als referentiekader voor het aanleren van een vreemde taal komt de situatie nog verder compliceren. En voor men het weet, is men in een vicieuze cirkel beland, of een duivelkringloop zoals men hier zegt omdat het hele onderwijs in elkaar grijpt.

De conclusie ligt na het voorafgaande voor de hand, dat men de Indonesische samenleving niet beter kan dienen als instituut voor het hoger onderwijs dan door het opleiden van op hun taak berekende leerkrachten, met name ook voor het engels. Dat is dan ook de doelstelling van de engelse faculteit van Satya Wacana, die behoort tot de lerarenopleiding waaruit de universiteit ontstaan is, in 1956. Er zijn nu in 1974 25 afgestudeerden ofte wel sarjana (drs.) en 149 studenten hebben hun kandidaatsexamen gehaald. Het totaal aantal studenten bedraagt op het ogenblik 205. Daarmee behoort de engelse afdeling samen met de afdeling Elektro tot de grootste faculteiten van de universiteit. De duur van de opleiding is vijfjaar (3 + 2), waarbij het accent wordt gelegd op taalkunde en linguïstiek. Daarnaast is er sinds 1972 dankzij een project mogelijk gemaakt door de steun van de Hong Kong commissie, de mogelijkheid een 'PreUniversity Course' van een jaar te volgen voor studenten die uit de lagere inkomensgroepen en afkomstig van de eilanden buiten Java of uit kleine stedelijke gemeenschappen op Java die anders door het gebrekkige midFraaie en primitieve gebouwen op het universiteitsterrein in Saiatlga

delbaar onderwijs dat zij genoten hebben niet tot de engelse faculteit zouden kunnen worden toegelaten. Dit project past in het algemeen streven van de universiteit om te voorkomen dat het hoger onderwijs alleen een haalbare kaart is voor de weigestelden. Bovendien hoopt men deze studenten te motiveren na hun opleiding terug te keren naar hun geboortestreek en zo hun bijdragen te leveren in de verbetering van het middelbaar onderwijs. Van de 26 P.U.C.-studenten in 1972 studeren nu 13 aan de engelse faculteit, terwijl van de 34 P.U.C.-studenten in 1973 er nu 26 als eerstejaars-studenten zijn ingeschreven. De tekortkomingen van het middelbaar onderwijs in aanmerking genomen, is de engelse faculteit voorts belast met het engels onderricht aan alle studenten buiten de engelse afdeling (-1- 1800) verdeeld naar hun respectieve faculteiten. Men beschikt over 10 docenten, waarvan er zeven in volledige dienst zijn, die een zeer zware taak hebben. Het werken aan een universiteit met een eeuwig tekort aan lesmiddelen en fondsen, een overbezet lesprogramma en een vrij lage salariëring vooral als men het vergelijkt met wat de buitenlandse firma's en instanties die ook dringend verlegen zijn om goed engels sprekende en schrijvende Indonesische krachten, te bieden hebben. Als gevolg hiervan worden veel goede krachten van de universiteit weggezogen. Helaas is dit een probleem dat niet alleen de engelse faculteit geldt, maar de hele universiteit. TalenpractJcum Sinds mei 1972 heeft de engelse afdeling dankzij een schenking van de Vereniging van de Vrije Universiteit de beschikking over een talenpracticum met 16 plaatsen. Dit voor Indonesië nog betrekkelijk nieuwe lesmateriaal werd vakkundig geïntroduceerd door drs. C. J. Koster die een zeer intensieve cursus van zes weken gaf over nieuwe lesmethodes bij de vreemde-taalverwerving. Deze cursus werd door vrijwel alle docenten engels en

31

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen