VU Magazine 1982 - pagina 12

mens soms euthanasie geboden zijn. Het boekje van prof. Kuitert heet „Een gewenste dood", met als ondertitel ..Euthanasie en zelfbeschikking als moreel en godsdienstig probleem". Het boekje is vlot en eenvoudig geschreven. Het is daardoor goed leesbaar. Bovendien is het geschreven met veel gevoel voor de nuances van het vraagstuk in de praktijk. Na een deel over de morele discussie gaat Kuitert over tot de bespreking van euthanasie en zelfbeschikking. Ook hier maakt hij onderscheid tussen mo-

MMMm

Een ewenste d

Kuiterts boekje stemt tot nadenken » * « * « « » « « « * » « « , •«

reel en godsdienstig. Nu is dit inderdaad één van de cruciale punten waarover het in het vraagstuk van de euthanasie gaat. Dit is ook een punt waarmee vele gelovigen het moeilijk hebben. Nu zegt Kuitert dat in deze kwestie de zelfbeschikking ^niet staat tegenover God en beschikking, maar tegenover

• • 1 ^ 4 1 V M I .^MMIB INHNSPI^iF

• • • « 1

Ten Have / Saam

beschikking door anderen. Als nu de vraag naar zelfbeschikking of beschikking door anderen moet worden beantwoord ten aanzien van de vrijheid om over het leven te beslissen, dan is het antwoord duidelijk. Een mens zal dan zelf deze vrijheid willen hebben en deze niet aan anderen toekennen. En, merkt Kuitert terecht op, vele mensen hebben heel wat minder moeilijkheden met zelfbeschikking als het niet om hun dood, maarom hun leven gaat. Het gaat er bij zelfbeschikking beslist niet om dat men zich van de anderen niets moet aantrekken, zo is het niet, er zijn vele banden met anderen. Het recht om te leven, het recht om te sterven is de kern van zelfbeschikking. Het sluit de vrijheid in om zelf over het hoe en het wanneer van ons einde te beslissen. De vraag of eerbied voor het leven euthanasie verbiedt, wordt ontkennend beantwoord, even als de vraag of eerbied voor de dood euthanasie verhindert. Een hoofdstuk over ,,Helpt Geloven", waarin Kuitert aandacht wijdt aan de christelijke troost, wordt gevolgd door een hoofdstukje over het hiernamaals met de vraag of dat een loze troost is.

zeer veel verlichting en levensgeluk heeft gegeven en geeft, maar dpor de mogelijkheid van levensverlengend handelen de duur en de intensiteit van menselijk lijden in lichametijke en in geestelijke zin ook kan v(^groten.

De Commissie Medische Ethiek van het AZVU is met de vragen rond de euthanasie geconfronteerd: • door rechtsb'eekse vragen-, • i>ij de formuiering van een ^vies inzake de acceptatie van een zogenaamd ievenstestament; • in de bespreking van proi»temen \A\ diagnose en therapie In de stervensfase. Daaruit ontstond de t»ehoefte om de visie die in deze discussie groeide %& formuiereru Het is niet noodzakelijk om hier een overzicht te geven van definities en van de geschiedenis van het euthanasievraagstok. De commissie stond en staat niet voor ogen tot een gestoten starKtpunf of een voorschrift te komen, in de vorm van een aantai steiüngen wü zi| heipen inzake dit vraagstuic — hetn^en)(en te stimuieren; — de beiekisvormingte ii^worderen; — inzicht te verdiepen in de verantwoordetijkheid voor de mans in de stervensfase.

B.1 De mens h e ^ het recht op zeiflïeschikking over zijn teven. Maar hij heeft dat recht In p^sooniijke verantwoordelijkheid tegenover God en zijn medemensen. Een mens leeft niet voor zichzelf en op zichzeif. B.2 Het befioort tot de teak en de persoonlijke verantwoordelijkheid van een mens adjn leven te leven en de last daarvantedragen. Maar een mens mag daarin niet alleen ^t op zichzeif gelaten worden. B.3 Juist de lijdende mens mag een beroep doen op hulp. Vooral aan de arts, maar niet aan hem alleen is de zotg voor mensen in hun lichamelijk en geestelijk lijden toevertrouwd. De arts zal zich, eventueel met behulp en SKfvies van anderen, een beeld dienen te vorm^t van dat lijden. Alleen zo kan hij zich tïewust worden welke hulp nodig is.

A.1 In defraditloneJewetenschap gold in het algemeen de eutftanasie (zie E) ais ontoeiaatttaar vanw^e de piicht van de arts om het leven te beschermen. A.2 Misschien harigt — zoals wel wordt i}eweerd — de actualiteit van de vraag om euthanasie samen met het weivaartsdenken, waardoor de mens van nu minder geneigd is om il|den en pi}n Ie verdragen en te aanvaarden. A.3 Zeker is die actualiteit ook ontstaan door de sterke ontwikkeling van de medische wetenschap, die

C l De strijd tegen ziftte, lijden en dood kan de mens doen vervreemden van het sterven en daarmee ook vanhetieven. C.2 Dat gevaar i>edreigt een modem ziekenhuis, met name een academisch ziekenhuis, waar die strijd zo duidelijk in haar programma steat. Die strijd en de research worden misschien nog tei^el beheerst door de wens en de hoop een middel tegen de doodtevinden. C.3 Toch zal ook juist daar, waar zoveel mensen wor-

10

VU-MagazJne 11 (1988)1 (Jamjtari)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen