Honig uit den rotssteen - pagina 161

157 ondraaglijke benauwing is dan niets anders dan dat de onreine, onheilige lucht die ge van beneden hadt ingezogen, eerst geheel uit de longen uwer ziel uitperst, opdat juist door dat luchtledig die persende zuigkracht daarbinnen zou ontstaan, om de frissche lucht van Gods zaligen hemel in te drinken. Want uw ziel is waarlijk evenals uw longen zijn. Ze is op inademen van lucht, d. i. op het inademen, inzuigen en indrinken van het leven Gods aangelegd. Zoolang de ruimte uwer ziel dus met andere gassen en luchtdeelen opgevuld die niet uit God zijn, dan kan dat leven Gods er niet is in, en om het er dan toch in te brengen, moet God de Heere u dan wel eerst samennijpen en geheel plat drukken, opdat al dat onheilige er uit ga en er ruimte kom e in u voor dien adem des Heeren, die bij de longen uwer ziel hoort. Of dus die benauwing bij u komt van nooden van buiten, die u bespringen in uw zaken, in uw huis, onder uw kinderen, by uw plannen, in uw overleggingen, bij uw mijmeren en peinzen, of wel dat ze u uit het bloed opkruipen naar de ziel, en in uw lichaam huizen en u in krankheden en pijnen aanvallen, of eindelyk dat ze rechtstreeks geestelijke benauwdheden zijn, die met bewustheid, over Gods recht en uw eigen verdoemelijkheid en onmacht gaan, of zelfs nog benauwder, in aanvechtingen van den Booze ontaarden, och, Benauwd is benauwd en alle benauwing dat is maar graadverschil als ze nauw toegaat, is schrikkelijk, en zoo ze maar van God aan zijn kind om de ziel wordt gestrengeld, is ze bij elk dier graden middel om u te dooden en uw Heiland te doen opleven in u. En dat juist houdt staande. Een barende vrouw zou bezwijken, als ze niet wist „het gaat om mijn kind !" en zoo zou ook uw barende ziel er meê omkomen, indien ze niet wist, dat het om een adem voor de ziel ging! Maar nu ze dat weet, weet dat „voor de benauwde ziel straks een gewaad des lofs komt," dat ze als de ure der duisternis voorbij zal zijn gegaan, weer „wi de ruimte komt," en dat de nu benepen ziel dan heerlijk zal zijn ^^uitgehreid^ o Heere, om uw gerechtigheden, die alleen te prijzen, op aangename wijzen!" nu jubelt ze met ja, Habakuk: „Ik zal rusten ten dage der benauwdheden," en bidt ze met Jona in het ingewand van het monster: „Als mijn ziel in mij overstelpt wordt, zal ik nochtans roepen tot den Heere!" En als dan die genadige en ontfermende God nog meer doet, en zóó erbarmend en meêdoogend een God blykt te zijn, dat Hij u nooit in een kuil legt, of Hij daalt er met u in af; dat Hij u nooit in de grendelen opsluit, of in die besluiting vindt ge de armen zijner eeuwige ontferming altijd nog onder u; ja, zoo, dat Hij, met heilige kalmte, u toe kan roepen: „In al uw benauwdheden ben ik, uw God, met u benauwd,''^ zeg zelf, mijn lezer, kon die oneindig genadige

Die

gansch

uw God

—

!

—

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen