De band des verbonds - pagina 268

VAN DE HEILIGMAKING.

204

II.

HEILIGING EN HEILIGMAKING. Maar nu van de zonden vrijgemaakt zijnde, en Gode dienstbaar gemaakt zijnde, hebt gij uwe vrucht tot heiligmaking, en het einde het eeuwige leven.

RoM.

6

:

32.

Tegenover de Socinianen beweerden onze Vaderen, dat de heiligmaking niet in eene natuurlijke bekeering of in eene zedelijke

verbetering

principale

bestond in

geestelyke

leven,

gelegen eene

was,

maar

deze

dat

ten

instorting van het nieuwe of

waarvan dan de goede werken

heerlijke

vruchten waren.

Tegenover de Arminianen handhaafden de Gereformeerden te allen tijde de eere ^ods in het genadewerk der heiligmaking, door in haar een weldaad van het Genadeverbond te zien, waarbij de mensch niet in zich zelven te roemen had, maar God te danken voor de vrije gunst, ook daarin hem bewezen. Bij deze twee overwegingen stonden wij in een voorafgaand artikel stil. Doch thans wenschen wij de aandacht te vestigen op de noodige onderscheidingen bij het stuk der heiligmaking zelve.

Men Schrift

toch op te merken van heiUgheid, heiliging,

heeft

dat, als er in

de Heilige

heiligmaking gesproken

wordt, dit dikwerf in zeer onderscheiden zin geschiedt.

Laat ons daartoe eerst opslaan eenige bekende teksten, waar God gezegd wordt, dat Hij Zich Zelven heiligt, dan zal daarbij onmiddellijk gevoeld worden, dat hier

het van den hoogen

van eene heiliging in gansch bijzonderen zin. De eerste verzen van Leviticus lo zijn daarvoor reeds

sprake

is

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen