In de kerk van Klundert

Amsterdam, 21 Januari.

In de kerk van Klundert heeft de Synodale Hiërarchie opnieuw een proeve gegeven van den geest die haar bezielt.

Klundert is een talrijke gemeente, die van oudsher gehecht was aan de Gereformeerde Belijdenis. Ze is in het bezit van een Kerkeraad in haar geest en van een Bedienaar des Woords, die algemeen bemind is om zijns werks wille. Vergeleken met tal van Moderne en Irenische dorpen, bloeit het kerkelijk leven er dan ook ongemeen. Er komen in elke beurt te Klundert meer menschen in het kerkgebouw, dan vauk in vijf en meer Amsterdamsche beurten saAm.

In een land, waar gezond gedacht wierd, zou men dus vooral bij den geschokten maatschappelijken toestand zeggen: Laat vooral zulk een kerk stil en rustig begaan. Of de negentien heeren die in Den Haag dusgenaamd Synodaal saamkomen, over zulk. een dorp zeggenschap hebben, doet er niet toe; maar wees om de goede zaak verheugd, dat het in de kerk van Klundert nog zoo uitnemend toegaat; uitnemend nu wel niet in volstrekten zin, maar dan toch in vergelijking met wat men op Moderne dorpen waarneemt in Groningen, in Noord-Holland en in Drente.

Maar zie, zulke gedachten des vredes kent de Synodale Hiei-archie nu niet. Die kan ze niet kennen.

Want het ophouden van haar eigen Synodale heerschappij is haar - het hoogste goed ; en naar dien maatstaf is een geestelijk geheel doode gemeente in Drente of Groningen, maar die stil onder het Synodale juk blijtt, natuurlijk verre en zeer verre te verkiezen boven een kerk als die van Klundert, die wel kerkelijk zeer bloeit, maar tegen de Synode inwoelt.

Gelijk te Amsterdam allerlei soort van niets-geloovende, wild-spottende en onzedelijk-levende personen door de Synodale Hiërarchie in het volle genot van hun ker-Iv'elijke rechten worden gelaten, omdat ze, hoe goddeloos en verhard van conscientie ook, toch dit ééne hebben, dat ze de Synode geen moeite aandoen; en daarentegen mannen als Ds. Van Son en Renier en Rutgers en Van Loon en Van Schelven, en wie al niet, hoe ook overigens onberispelijk, alleen omdat ze tegen de Synode zijn in de kerk van Christus eerloos worden verklaard; evenzoo openbaart de geestvan de Synodale Hiërarchie zich allerwegen.

Ook van de Klundert vernemen de Classicale Officieren van Ju-stitie zoo niet, dat er iets tegen de Diana der Efezeren broeit, of ijlings begeven ze zich in het hoog besef hunner inquisitoriale waardigheid naar dit stille dorp; ontbieden den predikant zelfs per telegraaf om onverwijld over te komen; zetten zich in de kerkeraadskamer neder, alsof die hun verpacht was; leggen aan den Kerkeraad allerlei vragen voor, die niet te pas kwamen; en toen de Kerkeraad aan deze Officieren van de Kerkelijke Justitie het recht betwistte om deze vragen ook maar te stellen, ontzagen ze niets, maar tastten onmiddellijk door, en ook hier was het weer: provisioneele schorsing, ingaande Zondagmiddag te twaalf uur.

Van den preekstoel at heeft Ds. Veelo deze pas aangekomen banbul toen voorgelezen, en aan zijn gemeente gevraagd, hoe het mi moest, want dat men om 2 uur reeds voor de vraag stond, of men in den dienst des Heeren blijvend, middagkerk zou houden, of wel voor de Synode bukkend, het volk buiten de kerk zou sluiten.

En toen was het, met uitzondering van één enkel man, één vragen, om stil in den dienst des Heeren door te gaan.

En zoo is dan ook geschied.

Men v/ierp het juk af.

Men hield toch kerk.

Er wierd geloofd, gebeden en gedankt. De naam des Heeren wierd groot gemaakt.

En heel de bevolking verkeerde onder den diepen indruk, dat een Synodale macht die zoo woedt en raast, geen macht ten zegen in Christus' kerk meer zijn kan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen