Tot ons leedwezen slaat de Synodale

Tot ons leedwezen slaat de Synodale Hiërarchie almeer den weg van het ruw geweld in.

Te Nederhorst-den-Berg laat ze onder bescherming van de politie en van ruwe poldergasten de deuren van het kerkgebouw met geweld openbreken en de sloten verzetten.

Te Zevenhoven breekt ze, eveneens onder de hoede der politie, met ruw geweld in het bedehuis in.

Te Hijlaard komt men met gehuurde ruwe waardgelders en belet feitelijk den dienst des Woords.

En naar verluidt zou het te Aalten tot dezelfde gewelddadigheid zijn gekomen.

Dezen loop der zaken betreuren we zeer.

Niet alsof ons aan het behoud dier gebouwen zooveel hing. Al het gebeurde toch toont, dat de Gereformeerden het zelfs een verademing vonden, zoodra ze van de bemoeiing met de goederen af waren, en allerwegen toonden ze offervaardigheid en veerkracht genoeg te bezitten, om zichzelven te redden.

Maar, al hechten we ook weinig aan dit goed, toch kunnen we het daarom niet met onverschillige oogen aanzien, dat een deel onzer broederen, die nog onder Hiërarchisch verband leven, zich zoozeer vergeten en derwijs het abc van de leer des Evangelies op zij zetten.

Iets wat te bedenkelijker is, overmits het natuurlijk nopen zal tot tegen-maatregelen, en kerkvoogden, die straks aan hetzelfde gevaar blootstaan, verplicht zullen zijn in tijds de aan hun zorgen toevertrouwde gebouwen te doen bewaken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen