Opmerkelijk is een stuk

Opmerkelijk is een stuk in de Roeper van N. J. E.

In dit stuk toch wordt erkend, dat er tusschen de Christelijke Gereformeerden en de Doleerenden zeker verschil van zienswijs bestaat over de wijze van reformatie.

Maar, wordt er in de tweede plaats gezegd, om ze te vereenigen, moet dit geschil eerst uit de wereld. Want immers, als ge u vereenigt, eer dat opgelost is, komt ge naderhand in allerlei moeielijkheden.

En hoe zal nu die oplossing van het geschil gevonden worden ? Zal men volgens de Roeper een vergelijk moeten sluiten, en beiderzijds de helft toegeven?

Neen, ook dat niet. De Christelijke Gereformeerde kerk kan niets toegeven. Bij haar zit alles vast aan haar verleden en organisatie. Zij «««j'dus niets varen laten. Zij moet tn alles blijven die ze was.

Neemt ge nu deze drie saam, wat krijgt ge dan.'

Dit:

Iº. Tusschen beide partijen, noem ze G. en D., bestaat zeker geschil.

2º. Deze beiden mogen nu geen contract aangaan, eer dit geschil uit de wereld is.

En 3º. Voor de oplossing van dit geschil mag G. niets van zijn standpunt of zienswijs varen laten.

Derhalve, drie praemissen, waarop slechts ééne conclusie volgen kan: „Dus nooit vereenigen, tenzij D. aan G. alles toegeeft en de zienswijze van G. overneemt.

Nu zijn de Doleerenden D. en de Christ. Geref. zijn G.

Op ons toegepast wil dit dus zeggen:

1°. Doleerenden en Christ. Geref. mogen niet kerkelijk gaan saamleven, alvorens hun geschil over de wijze van reformatie uit de wereld is.

2º. De Christ. Geref. van hun kant mogen op dit stuk van reformatie niets toegeven.

Derhalve:3°. De Doleerenden moeten alles toegeven, d. w. z. de zienswijze der Chr. Gereformeerden overnemen.

Welnu, zóó de casuspositie genomen, spreekt het vanzelf, dat men ons wel de schuld móet geven van de vereeniging of hereeniging of ineensmelting niet te willen.

Want op ddt beding en op dien voet, daar heeft men volkomen gelijk in, willen we ze ook niet, eenvoudig omdat we onze overtuiging verzaken zouden, indien we er ons toe leenden.

Doch zou de Roeper nu waarlijk er niet toe komen kunnen, om een eerlijker en billijker standpunt in te nemen ?

Als twee, die het oneens zijn, saam zullen gaan leven, dan staat er tweeërlei weg open, niet waar?

Of dat men vooraf dit geschil uitmaakt, óf wel dat men de oplossing van het geschil van het saamleven wacht.

Nu wenschen wij het laatst.e

Disputen troffen zelden doel, en in het saamleven schuilt een wonderbaar verzoenende kracht.

Maar goed, de Roeper slaat, een anderen weg voor, en zegt: „Eerst het geschil uit de wereld, en dan hereenen!" Uitnemend!

Zoo dat kan, is ons niets liever.

Maar als de Roeper dit nu ernstig meent, moest ze dan niet zelve beginnen, met te zeggen, welke wijziging zij harerzijds in haar zienswijze over reformatie kan brengen, om ons te naderen; en daarna eerst het eindweegs voormeten, dat wij naar haar toe hadden af te leggen!

Doch dat doet ze niet.

Eer omgekeerd zegt ze: „Ik blijf staan waar ik sta, gij moet heel het eindweegs naar mij toekomen!"

Neem nu aan, ze doet dat niet uit hoogmoed, maar uit overtuiging. Daar staat ze. Ze kan niet anders.

Maar is het dan billijk, om als ze ze'.f zóó praat, tot ons te zeggen: „Doe gij nu wat ik niet doen kan. Ik kan niet naar u komen, kom gij naar mij."

Of is onze overtuiging dan minder te eeren dan de hare? Mogen wij wel onzedelijk handelen?

En ook, is het eerlijk, om als ze zelf zóó de casuspositie stelt, en daarmee feitelijk alle vergelijk afsnijdt, dan nog op ons de schuld te werpen, als waren wj/'brekespul ?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen