GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Stertbed eens vromen.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Stertbed eens vromen.

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

De kleinzoon des bovengenoemden Ludovicus de Dieu, mede Ludovicus geheeten, was een groot kenner der Oostersche talen Prins Maurits wenschte hem in de plaats van Uittenbogaardt als hofprediker. Dit sloeg hij af, omdat hij zich nog te jong voelde voor zoo hooge taak. «Immers", zoo zeide hijzelf tot den Prins, »zou ik. ten hove aan mijn geweten willen voldoen en vrijmoedig bestraffen:eene vrijheid, die men ten hove ongaarne zou verdragen, waarom zulk een post beter een man van jaren dan een proponent (Prins Mauiits was op een dorp onder zijn gehoor) paste." De Prins prees deze zedigheid en voorzichtigheid en berustte in de afwijzing. Later werd hem een hoogleeraarszetel aangeboden bij de pas gestichte Hoogeschool van Utrecht; maar de regenten en de kerkeraad van Leiden waar hij toen predikant en regent van het Fransche College was, wilden hem niet loslaten. Toen hij nauwelijks 52 jaren oud was, wierp de Pleere hem op zijn laatste krankbtd. Leydekker verhaalt hiervan, dat hij op het ziekbed niet deed dan op Gods Woord denken, daarvan spreken en het nog toelichten. Hij troostte zijn bedroefde vrouw met hetgeen men vindt in Exod. 22 : 22:»Gij zult geene weduwe noch weeze (hij liet vier kinderen achter) beleedigcn." Hij vermaande zijne kinderen, dat zij naar het voorbeeld huns vaders, grootvaders en overgrootvaders zouden leven en wandelen; hij betuigde, dat hem de dood zoo verschrikkelijk niet voorkwam, als men wel voorgaf. Zgn laatste gebed was:»Ik dank U, mijn God! dat Gij mij van der jeugd af de waarheid geleerd hebt, welke ik ook heilig, en in een goed geweten, naar mijn geringe krachten, uwen volke heb gepredikt. Welke door Papisten, Socinianen, Arminianen en Mennonieten wel gelasterd wordt, maar echter altijd blijven zal de eenige weg ten leven, en altijd, onder al het woelen en woeden der vijanden, het hoofd wel zal opsteken en zegepralen, zoodat er nooit belijders en martelaars voor dezelve ontbreken zullen." Zoo ontsliep hij zacht in den Heere.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 31 maart 1889

De Heraut | 4 Pagina's

Stertbed eens vromen.

Bekijk de hele uitgave van zondag 31 maart 1889

De Heraut | 4 Pagina's