Jngezoden Stukken.

Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie.

( Vervolg.)

Voorts wordt er door u op gewezen, dat de voorstelling, alsof God de Heere millioenen menschen tot het eeuwig verderf zou geschapen hebben, als in strijd met zijn ondoorgrondelijke barmhartigheden, moet verworpen worden. EvenzOo werd beleden door het concilie van Dordt i). Toch schijnt hier eenig bezwaar over te blijven. Het kan toch niet aangenomen worden, dat God de Heere eenig mensch^ö/Zi/^r doel of bepaling van zijn lot zou geschapen hebben. Nu meen ik bij Brakel gelezen te hebben, dat we van Gods bedoelen uit de eindelijke uitkomst moete noordeelen. Eene voorstelling, die immers door de Schrift wordt gestaafd, als zij betuigt dat God „alle dingen werkt naar den raad zijns willens 2), en Hem zoo majestueus doet spreken: »Mijn raad zal bestaan, en Ik zal al mijn welbehagen doen" 3), ja zelfs verklaren durft: »De HEERE heeft alles gewrocht om zijns zelfs wil, ja ook den goddelooze tot den dag des kwaads, " d. i. der straffe, gelijk onze kantteekening zegt 4). En dat dit niet is op grond, dat Hij zijne goddeloosheid vooruitzag, leert ons de heilige apostel Paulus in het voorbeeld van Jakob en Ezau 5). Naar uw eigen mededeeling 6) werd dan ook op de Synode van 855 te Valence beleden: »De straf is voorbeschikt a), maar zoo iemand zegt, dat de verlorenen ten kwade gepredestineerd zijn, zoodat zij niet anders dan boos konden zijn, verwerpen we met Augustinus die dwaling, als niet uit God." En werpt iemand tegen, dat het toch wreed is, te stellen, dat God de HEERE millioenen menschen zou geschapen hebben met het besluit, dat zij zichzelven voor eeuwig zouden verderven, dan bekennen we, dat dit voer ons gevoel ook zoo is, maar vragen tevens, of dit bezwaar niet evenzeer geldt van de belijdenis, dat tengevolge der verkeerde keus van Adam, diezelfde millioenen aan de eeuwige verdoemenis onderworpen zijn. En ook dat leert ons de Schrift 7). Aan die keus konden Adams nakomelingen toch evenmin iets doen. En veel liever wil ik in deze leer der toerekening een (7«doorgrondelijk mysterie van Gods vrijmacht eeren, dan pogen om dit feit voor de vierschaar van ons zedelijk denken te rechtvaardigen, wat toch niet kan. Wat ik met dit schrijven wenschte, was niet slechts om, mocht het zijn, eenig meerder licht te verspreiden, maar ook om te mogen weten, welk doel God de Heere naar luid van de Schrift en volgens de leer onzer kerken, bij de schepping van de personen der verworpenen heeft gehad.

Met de plaatsing dezer regelen zult U, mijnheer de redacteur, zeer verplichten hem, die zich noemt, met achting.

Uw Dienstw. Dienaar, G. MiLO.

[Gaarne geven we aan het bovenstaande een plaats. 'Voor wat de Synode van Dordt aangaat, zie men den leader. En wat aangaat de ontstentenis van een eigen wezen of essentie in de zonde, die als niets-zijnde dus ook geen auteur hebben kan, dit gevoelen is veel waard tegenover de Manichaeën; en strekt ook wel om het stuk der Goddelijke Voorzienigheid te verklaren; maar geeft op het onderhavig punt slechts een zeer zwakke oplossing. Immers ook al is ds zonde geen eigen wezenheid.^ ze is toch evenmin louter negatie, maar wel ter dege privatie, en alle privatie is een averechtsche richting, die gegeven wordt aan een zeer wezenlijke kracht. Denk slechts aan honger, dorst, koude enz. De zaak moet dan overgebracht op het terrein van het zedelijk leven. In dit zedelijk leven werkt kracht, en die kracht kan in een positieve of negatieve richting werken. En al naar gelang ze werkt, bewerkt ze een zeer wezenlijk verderf of een zeer wezenlijken welstand.

RED]

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen