Met weemoed ontving

Amsterdam, 15 Mei 1890.

Met weemoed ontving ook onze redactie het droef bericht van het overlijden van Ds. Van der Land te Rotterdam.

Het is zoo, hij was geëindigd met zich tegen ons te keeren. Maar als de dood tusschenbeide treedt, staan we voor een heilig erf, waarop geen kerkelijke dissentie Gods kinderen meer scheiden mag. En hoe zouden we dan bij het afsterven van dezen eens zoo enthousiasten, zoo warmen belijder des Heeren, de hartelijke sympathie vergeten mogen, v/aardoor hij ons zoo menigmaal heeft verkwikt en verfrischt.

Vooral gijn rede bij den jaardag der Vrije Universiteit te Arnhem was zoo kloek en zoo diep gevoeld. Een kreet van lof en dank voor wat God de Heere in deze Universiteit aan zijn gedrukte volk geschonken had.

Het beeld dat we toen van hem opvingen, bleef dan ook onuitwischbaar in ons hart geprent.

Al was' het enkel om dat ééne goede woord, we moesten hem liefhebben.

En nu hij, na een tijdlang op andere paden gewandeld te hebben, in bange smarten onderging, en nog in de kracht zijns levens uit ons midden wierd weggenomen, wijden ook wij aan zijn nagedachtenis een woord van dankbare herinnering.

Want hoe ook de belijders des Heeren op aarde verdeeld mogen raken, aan de overzijde des grafs vinden al Gods kinderen elkander voor den Troon des Lams in hartelijke broedervreugde weer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen