Buitenland.

Engeland. HetChurch-congres te Hull.

Doordat de Ritualisten als zij voor de rechtbalnkèn worden aangeklaagd steeds worden veroordeeld, begint men in hoog-kerkelijke Episcopale kringen het te betreuren, dat de kerk niet vrij is. Dit kwam nog onlangs aan den dag, toen het »Church-congres" gehouden werd. Door het parlementslid Talbot werd aldaar betoogd, dat de inzinking op godsdien­ stig gebied in de i8de eeuw de kerk in banden heeft geslagen, doordat de kerk genegeerd wordt niet door den koning, die volgens de wet lid der staatskerk zijn moet, maar door het parlement, waarin nu eens deze dan gene richting bovendrijft. Voor alles moest dus de kerk hare eigene rechtspraak hebben, of aan de rechtbanken, die door den staat ingesteld zün om over kerkelyke aangelegenheden recht "te spreken, behoorden geestelijken als bijzitters te worden toegevoegd.

Bisschop Barry was van oordeel, dat de bestaande toestand het juiste midden hield tusschen venwenging en scheiding van kerk en staat. Zoolang aan de kerk vrijheid gelaten wordt in de uitoefening van haar geestelijk ambt, moet men de zaken laten gelijk zij zijn, behalve dat eenige dingen, die anachronismen moeten geÜoemd worden, opzijde dienen gesteld. Hij meende, dat de rechten der gemeenteleden niet naar behooren waren erkend, terwijl hij de kerkelijke rechtbanken alleen uit leden der kerk wilde laten bestaan.

Deze beide heeren waren vertegenwoordigers van het laag-kerkelijk standpunt. I., ord Halifax verdedigde het hoog-kerkelijk gevoelen. Hij hield het voor een algemeen toegestemd feit, dat de kerk van Engeland toen zij Gereformeerd werd, niet van de gebruiken (riten) der ande.e kerken afwijken wilde, waar deze rustten op het gezag der geheele katholieke kerk. Inderdaad waren de ceremoniën bij het vieren van het Avondmaal nooit afgeschaft, maar slechts buiten gebruik geraakt. Maar het kwam er alleen op aan den kerkelijken vrede te bewaren en dit zou geschieden wanneer men een ieder vrijheid liet, als men maar zorgde niet door overdrijving de gemeente in verwarring te brengen en ook waakte, dat men door gebrek aan wijding geen ergernis gaf, terwijl anderen betoogden, dat de kerk volgens hare eigene wetten moet geregeerd worden.

Droevig is het dat op een congres, waar de Evangelische of hoog-kerkelijke partij de overhand had, men niet met kracht tegen de Romaniseering der kerk protesteerde, maar besloot de ritualistische beweging te laten begaan, Ten slotte vlechten de mannen, die tegen de Ritualisten procedeeren, slechts zonneklaar kronen om de hoofden hunner tegenstanders.

— Uitspraak van den aartsbisschop van Canterbury

Het vonnis dat de aartsbisschop van Canterbury in het proces van de Church-Association tegen den bisschop van Lincoln heeft geveld is den 21 sten November bekend gemaakt in eene rede die eenige uren daurde. De hoogkerkelijke partij kon er vrede mede hebben, al is het dat sommige harer aanhangers daarbij een zuurzoet gezicht zetten. De aartsbisschop had de bisschoppen van Londen, Hereford, Rochester, Oxford en Salisbury tot assessoren gekozen; bij den aanvang zijner rede kon hij verklaren, dat het gerechtshof omtrent alle punten eenstemmig dacht, met uitzondering van een punt, waarover slechts één assessor eene afwijkende meening was toegedaan.

De Church-Association had bisschop King van Lincoln de volgende zaken ten laste gelegd: het gebruik van kaarsen bij de viering van het Avondmaal, het mengen van water bij den wijn; het wenden des aangezichts naar het Oosten voor het gebed der wijding; het innemen van een zoodanige plaats, waardoor de beweging der handen verborgen werd; het zingen van het Agnus Dei (I^am Gods) na de wijding; het slaan van een kruis bij de absolutie (vrijspraak van zonden) en bij den zegen, en ten laatste ceremonieele reiniging der heilige vaten.

De opperste bisschop der Engelsche Episcopale kerk sprak over deze punten het volgende oordeel uit

: »De vermenging van water onder den wijn als deel van de godsdienstoefening is tegen de wet der kerk, daarentegen is het gebruik van een kelk, waarin te voren water en wijn gemengd is, geen kerkelijk vergrijp. De ceremonieele reiniging der vaten wordt door het Book of Common Prayer gedekt, waarin bepaald wordt, dat wanneer er van de geconsacreerde elementen iets overblijft, dit niet uit de kerk mag gedragen worden, maar door de priesters en zoo noodig ook door eenige der Avondmaalgangers met eerbied behoort genuttigd te worden. Men kan het niet voor onwettig verklaren als hij, die het Avondmaal bedient, zich naar het Oosten wendt, omdat het artikel in het kerkelijk wetboek, dat daarover spreekt, voor tweeërlei uitlegging vatbaar is. Het verbergen van de beweging der handen bij de wijding der elementen is onwettig. Het zingen van het Agnus Dei is geen onwettige nieuwigheid, daar het niet een onderbreking is van godsdienstoefening als men slechts niet met de uitdeeling van de elementen wacht. Het gebruik van brandende kaarsen bij het Avondmaal is geen overtreding der kerkelijke wet. Het slaan van een kruis bij de absolutie en den zegen is eene nieuwigheid, die men behoort na te laten.

De aartsbisschop beweert dat hij het resultaat der nieuwste onderzoekingen op geschiedkundig terrein tot grondslag zijner beslissing genomen heeft. Men denke echter niet, dat nu het laatste woord in deze zaak gesproken is, want in de laatste instantie van het geding moet de Court of Privy counsil uitspraak doen en dat lichaam gaat uit van de stelling: »Wat in het boek of Conmon Prayer niet genoemd wordt, is verboden". Maar de aartsbisschop van Canterbury is van gevoelen, dat in punten, waaromtrent bovengenoemd kerkelijk wetboek zwijgt, de oud-kerkelijke traditie moet gevolgd worden. De Roomsche traditie verwerpt hij ten eenemale en beroept zich herhaaldelijk op art. 34 der Confessie Anglicana, dat zegt: Elke particuliere of nationale kerk heeft de macht, gebruiken of ceremoniën in te voeren of af te schaffen, voor zoo ver zij niet door den Heere zelven zijn ingezet."

Dit is in tegenspraak met de jongste leer der volbloed Ritualisten, die te kennen gaven, dat wanneer de gebruiken der oud-Christelijke kerk niet meer in de kerk van Engeland geoorloofd waren (en daaronder rekent men ook het slaan van een kruis) allen die buiten haar staan, en velen die tot haar behooren, de gevolgtrekking zullen maken, dat zij niet katholiek is, waaruit men dan weder besluit, dat men op den duur in zulk een kerk niet meer blijven kan. Maar, zoo zeggen de Ritualisten, de aartsbisschop heeft in deze den macht niet om een beslissend oordeel te vellen. Maar zouden zij zich onderwerpen, wanneer eene vergadering van alle bisschoppen der Episcopale kerk zich tegen hun drijven verklaarde ? Wij betwijfelen het. De ultra-Ritualisten zullen dan eerst tevreden zijn, wanneer zij teruggekeerd zijn tot Rome.

De aartsbisschop veroordeelt het scherp in de Church-Association, dat het personen huurt ora de handelingen der predikanten te bespie­ den, om ze dan later als aanklagers en getuigen in kerkelijke gedingen te gebruiken. Maar, zoo vragen wij, waarom zien dan de bisschoppen niet toe, dat zulke dingen die de gemeente in verwarring brengen, nieïgebeuren? Doch ook de Ritualisten worden bestraft, wijl zij in dezen tijd ïninutieuse vraagstukken; aan de orde brengen, 4fe de aandacht der kerk van den grooten. strijd tegen de zonde afhouden.

De Ritualisten zullen evenwel zeggen: »Het is er ons om te doen om de kerk in het rechte spoor terug te brengen en van de kerk behoort toch de genezing van de krankheden der maatschappij uit te gaan." Veel hangt dus af van het welwezen der kerk. Wij zijn daarom van oordeet dat de uitspraak van den aartsbisschop, hoe gematigd ook, niet zal uitwerken dat er op kerkelijk gebied vrede komt tusschen Ritualisten en laagkerkelijken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen