Onder de Synodalen

Amsterdam, 24 April 1891.

Onder de Synodalen verkeeren de Gereformeerden uiteraard in de meest gedrukte positie.

De Modernen zijn er volkomen op hun gemak. Bijna alles is naar hun wenschen geschikt en gewijzigd. Niets beperkt of belemmert hen. En berokkent al eens een kerkeraad of Classis hun kleine moeielijkheden, dan zijn er óf allerlei zijpaadjes waarlangs ze die moeielijkheden ontgaan, óf de Synode stelt hen bij slot van rekening toch in bet gelijk.

Ook de Ethischen en Irenischen hebben nergens last van. Deze toch hebben in hun hart gebroken met de Belijdenis-kerk. De kerkelijke vormen boezemen hun geen eerbied in. Ze hechten niet aan de kerk. Alles wordt bij deze lieden gespiritualiseerd. En nu er maar geen macht is, die hen bindt aan de belijdenis, en zelfs niet aan de Schrift, spartelen ze zoo vrij als een vischje in het water.

Maar zoo is het met de Gereformeerden in het Genootschap niet. Deze broederen toch hechten wel terdege aan de belijdenis. Zij moeten wel voor het wezen en welwezen der kerk opkomen. Strijd is hun opgelegd. En ze mogen niet rusten eer het Synodaal Genootschap weer een kerk van Christus is geworden.

Nu zien ze zeer goed in, dat dit alles ehalve het geval is, maar ze zien niet inder helder in, dat elke openlijke strijd un óf op zelfvernietiging óf op breken met e organisatie te staan komt.

Daarom hebben ze geen andere keuze, an om zich óf stil te houden, als een hond ie niet blafifen kan; óf om in Antinomiangche theori«fèn hèjl te zoeken.

Dis Arminiaansche theorie strekt er dan onder allerlei vorm toe, om voor hun conscientie een pijnstillend middel te vinden. Ze erkennen dan het on^yettige vaii den toestand; maar houden er een theorie op na, die hun vrij laat, ja, gebiedt, om dit onwettige, als door God gewild, te bestendigen. Kortom, ze vluchten weg van de wet, die hen veroordeelt, en schuilen in Gods verborgen wil. Juist wat onze vaderen steeds zoo streng af keurden.

Maar natuurlijk, dat geldt voor de leiders.

De groote menigte denkt zoo diep niet door.

En nog vindt ge ze bij duizenden en tienduizenden in dit Genootschap, wien alles wel is, zoo ze maar eèn stichtelijke predikatie hooren, en voorts hun beufs dicht kunnen houden. Althans voor de kerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen