Een Ouderling doet

Een Ouderling doet ons de vraag, of in het heilig Avondmaal wijn van roode of van Toitte kleur te bezigen zij.

Bynaeus in zijn werk De gekruiste Christus c. VIII § 27 heeft deze vraag, die van oudsher de geesten bezig hield, historisch en uitlegkundig toegelicht, en bij tal van andere schrijvers, zoo als Thysius, Voetius, Witsius, a Marck, De Moor e. a. vindt men hierover het noodige gezegd.

Voor onze oude theologen was het Sacrament zoo teeder en heilig, dat ze al wat met het Sacrament saamhing, op het allernauwkeurigst onderzochten.

Juist echter, dank zij dit onderzoek, staat vrijwel vast, dat deze quaestie niet is uit te maken, ook al spreekt de waarschijnlijkheid er voor, dat de Christus bij de instelling van het heilig Avondmaal wijn van rooden tint zal gebezigd hebben.

Een waarschijnlijkheid hierop steunende: i", dat de roode wijn in Palestina algemeener was, en dus voor hét Paschamaal, dat allen moesten houden, de meest aangewezene; 2". omdat ds roode wijn van beter quallteit was, en voor het Paschamaal op deugdelijkheid van wijnsoort moest gelet; en 3". omdat de kleur van den rooden wijn symbolisch met de kleur van het bloed overeenstemt.

Zeker is dit intusschen niet. Er kon voor bêt Paschamaal ook witte wijn gebezigd h sp v worden, en zelfs halen de rabbijnen allerlei bepalingen aan, waaruit blijkt, dat de •witte wij il zeifi geboden was, zoo iemands witte wijn beter was dan zijn roode. Kortom het beste moest gebezigd.

Welken wijn de Heere heeft gebezigd hangt dus af vaa de vraag, of de vriend te Jeruzalem, bij wien de Heer het Pascha hield, een betere soort wijn van de ééne of van de andere kleur bezat, en is, bij ontstentenis van bericht, derhalve niet uit te maken.

Doch dit behoeft ook niet.

De hoofdzaak is, dat er wijn gebezigd worde, en wel wijn van een goede soort, die niet bij het drinken van een enkelen teug, een wrangen, onaangenamen nasmaak geefr. Gebruik van een ander vocht oordeelen onze theologen dan slechts geoorloofd, als er geen wijn te verkrijgen is, en dan raden ze aan, zulk een vocht te nemen als in het land waar men woont, gemeenlijk als edeler drank gebezigd wordt.

Beslist daarentegen heeft de kerk zich vanouds te weer gesteld tegen de dusgenaamde Aquariioi Waterdrinkers, die opzettelijk den wijn van het Avondmaal banden, omdat ze in den wijn een satanischen drank en geen gave Gods zagen, en deswege zelven nooit anders dan water dronken. I Zoo deden reeds onderscheidene Gnostieke | ^"^fg^*! en nu weer onlangs vernam men • ' uit Schotland van een kerk, waarm men \ ^^* heilig Avondmaal met water bediend had ter wilie van de Teetotallers.

Dit nu mag nimmer toegelaten.

Ia het gemeene leven is het al of niet drinken van wijn aan ieders keuze vrijgelaten, maar bij het heilig Avondmaal gaf de Heere Christus een beker wijns rond, en zeide uitdrukkelijk: Drinkt allen daaruit.

Aan dit bevel mag zich dus niemand onttrekken, en een kerkeraad die den wijn, ia strijd met 'sHeeren woord, als hij te krijgen is, toch weglaat, schendt de volheid van het heilig Sacrament.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen