Voor Kinderen.

VERGISSINGEN.

Niet lang geleden las ik van iemand, die zei: »Wat een droevig gezicht zou het toch wezen, als eens alle minschen blind waren 1"

De man, die dat zeï, vergat natuurlijk heelend'al dat er van dat »gezicht" volstrekt geen sprake kon zijn, in een wereld van enkel blinden. Maar eer we er om lachen, laat ons zelf oppassen hem niet na te volgen.

»Wees niet te snel met uw mond, " zegt de Schrift en dat moeten vele menschen 09k bedenken, teneinde niet even dwaas te spreken, als de man van zooeven. Onnadenkend doorpraten is altijd en in alle opzichten verkeerd.

Eens zei iemand tot een ander: »Ik verheug mij zoo op Vrijdag."

»Hé" zei de ander, zijn juist de Vrijdagen dan voor u zoo bijzonder heugelijk V" »Neen, '' was 't antwoord, »maar ik bedoel aanstaanden Vrijdag."

»Maar die is er nog niet. Hoe kunt gij dan zeggen, dat ge u op dien dag verheugt? " Om kort te gaan, het bleek, dat de eerste man bedoelde: In 't vooruitzicht op Vrijdag, maar daar hij lang in Duitschland was geweest, waar men voor die uitdrukking enkel op (auf) zegt, deed hij dat ongemerkt ook. Het is echter zeer verkeerd, dat sommige Nederlanders dat napraten.

En, om nu nog maar een ding te n'oemen, er stond indertijd ergens te lezen. »Vroeger had men maanden noodig om van hier in Amerika te komen; thans kan men wel in tien dagen daarheen vertrekken.''' Wie dat schreef heeft zeker niet bedacht dat hij juist het tegenovergestelde zei van wat hij bedoelde.

Vertrekken, niet waar, is heengaan. Dit nu duurt, ook al zou iemand naar de maan reizen, toch op zich zelf slechts een oogenblik. Als gij om 9 uur vertrekt zijt ge één minuut later al op weg. Maar als nu het vertrek alleen reeds tien dagen in beslag neemt, hoe lang zal dan de reis zelf niet wezen!

Kortom, we mogen wel voorzichtig zijn, en eer we om anderen lachen, trachten het zelf beter te doen dan zij.

De roos en het leem.

Eens, zoo verhaalt een heidensche schrijver, een Perziaan, die Saadi heette, vond ik op den weg een stuk leem. Ik nam het op ten einde het ter zijde te werpen, toen een heerlijke geur in mijn neus drong.

Dit verbaasde mij. Ik bracht het leem nader bij mijn aangezicht en bespeurde, dat de geur werkelijk uit het onoogelijk stuk aard kwam.

»Hoe kan dit zijn? " zoo sprak ik tot het leem. »Zijt gij muskaat of met rozengeur doortrokken? Gij riekt heerlijk."

»Ik ben slechts een gewoon stuk leem", was het antwoord, »maar ik ben afkomstig uit een bloemengaard en heb lang naast en tusschen de rozen geleefd.''

Wat zou de Perzische schrijver met die fabel bedoeld hebben?

Altijd een.

Een reiziger ontmoette eens in een schoon landschap een herder, die rustig was gezeten ond-r een rijkgebladcrden boom, waarbij een frissche bron vloeide. Hier en daar in het rond graasden de schapen.

De reiziger, die moe, warm en dorstig was, zette zich bij den jongen herder neder, en vroeg een teug water om zich te verkwikken. Zeer vriendelijk werd. hem dit gegeven.

»Mij dunkt, mijn vriend, " sprak de reiziger, nadat zij een poosje over allerlei gepraat hadden, „gij hebt een heerlijk leven. Da [kudde daet wat gij verlangt: zij veroorzaakt u weinig moeite en voorts kuiit gij rustig en kalm een boek lezen of nadenken. Menigeen uit de drukke stad zou u benijden."

»Ja, mijnheer, '' was het antwoord, »ik zou ook niet te klagen hebben, ware het niet over één ding."

»En wat is dat? "

»Ziet gij ginds dat zwarte schaap? Welnu, dat is de kwelling van mijn leven. Al de anderen zijn gehoorzaam, maar dat zwarte dier doet zijn eigen zin. Ik moet het telkens naloopen en terughalen. Anders loopt het overal waar 't niet zijn moet, daar gaat het weer. Gegroet \ Ik moet het achterna."

De reiziger stond op en ging heen, bij zich zelf denkende: Zouden niet vele menschen in hun werk zulk een zwart schaap hebben, dat hem telkens moeite geeft en zou de Heere, die het kwade en het goede zendt, hun daardoor niet wat leeren?

AAVN VRGERS.

Aan den »nieuwsgierigen lezer" zij meegedeeld, dat de »berg van licht" of »koh-i-noor" een diamant is, welke dien naam draagt en thans behoort aan koningin Victoria van Engeland. Die steen werd te Amsterdam geslepen en is, naar schatting, 14 millioen gulden waard. Een groote som, want men kan met dien steen toch niets meer doen dan hem dragen, bekijken en laten bekijken.

CORRESPONDENTIE.

F. B. te B. o/L. Waf-u'schrijft hebben we ook meer gehoord, doch blijkt ons telkens kwalijk te bewijzen. Wellicht echter hebt u een zekeren grond er voor, en dan houden we ons voor meedeeling aanbevolen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen