Nog met een enkel woord dient

Nog met een enkel woord dient gewezen op de intree-rede van Ds, Fortuin te Hilversum, die bij de uitgevers Flörke en Witzel aldaar het licht zag.

Niet om die rede zelve; want hoe veel uitnemends deze rede ons ook biedt, toch kan een weekblad als het onze niet op elke leerrede ingaan, die de pers verlaat.

Maar wel dient er op gewezen, om wat in de inleiding een teehen des tijds raag heeten.

Daar toch lezen we blz, i:

Gelijkt de Kerk des Heeren, waarbij ik in dit morgenuur als bedienaar des Woords bevestigd werd, niet in vele opzichten, om inde taal des profeten te spreken, »op een nachtliutte in den komkommerhof? Ach, wat is haar getal schijnbaar klein, wat haar kracht gering, wat haar invloed luttel. Is zij niet eene aanfluiting Voor de wereld, niet een mikpunt van spot voor al wat groot is en machtig in eer, in aanzien, in invloed? Wordt zij niet door hen, die voorheen haar voorstanders waren, met bittere, schampere woorden overladen? Er is niets goeds aan haar; er deugt niet aan haar, zij bestaat uit «goddeloozen, die zijn als een voortgedrevene zee die niet rusten kan/' uit «lafaards, " die op het eerste het beste gerucht Op de vlucht slaan; uit »farizeën" die zich zelven prijzen en verheerlijken, uit huichelaren, die wel zeggen voor het koningschap van Christus op te komen, maar er zoo weinig van meenen, dat de »gemeenschap met koning ezus ter nauwernood in aanmerking bij hen komt; '' uit loochenaars van de vrije genade Gods; uit verdraaiers van het Woord Gods. .

En met zulk een zwarte kool wordt gij geeekend door uwen voormaligen Leeraar, die thans zijn ambt in de nieuw opgerichte »genootschapskerk" misbruikt en daar eens rekenschap van aan den Heere God zal geven. nderdaad, wij verstaan het wel, meer nog dan ij konden vermoeden, zullen ook hier strijd en miskenning ons deel zijn.

Nog niet eenmaal tot rust gekomen van den fel? en strijd, dien wij daar ginds jarenlang te voeren hadden, om de Kerke Christi uit de doodelijke omarming van het Modernisme en Synodalisme los te maken, zien wij ons ook hier weer genoodzaakt, om, gelijk Nehemia, waar wij met de eene hand bouwen, met de andere het zwaard te hanteeren. Reeds werd ons de handschoen toegeworpen en dat nog wel door een man, die anders zóó zachtmoedig en lijdzaam en stil van aard schijnt te zijn, dat hij het in anderen laakt, dat zij nog van iets anders heil verwachten dan van »het stil zijn in God en vertrouwen op God."

Nu doelt elk dezer uitdrukkingen op een Traktaatje dat in Hilversum verspreid was door Ds. S. Dijkstra, predikant bij de Synodalen aldaar.

En dit nu noemen we „een teeken des tijds, " dat een Bedienaar van het Woord in gedrukten geschrifte zulke pogingen; aanwendt, om het goed gerucht van zijn naaste om te zetten in een kwaad gerucht. Een woord van pi'otest hiertegen was alleszins op zijn plaats.

KüYPER,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen