Kerk en Belijdenis.

De mystieke geesten, voor zoover ze de waarheid zijn toegedaan, eeren de Belijdenis onzer kerken, maar zien niet in, dat onze Belijdenis iets met kerkinrichting en kerkbestuur uitstaande heeft.

Voor hun besef betreft de Belijdenis de geestelijke, de heilige, de inwendige stukken der genade, en is de kerk en de kerkinrichting en het beheer der kerk een bloot uitwendig ding, dat niets met de geestelijke realiteit uitstaande heeft.

Voor hen hangt alles aan de prediking. Wel te verstaan niet aan de prediking van de kerk, maar aan de prediking van dezen en dien leeraar, dien zij hooren.

Is die prediking niet geestelijk, niet heilig, niet zuiver, dan verwerpen ze dien leeraar en zijn prediking.

Maar zoolang er nog een ander prediker is, die wel geestelijk en wel heilig en wel zuiver predikt, zijn zij tevreden.

Meer verlangen ze niet.

Of in hun kerk al andere predikers optreden, die onzuiver leeraren, dit trekken ze zich niet aan, mits er naast die onzuivere predikers maar één is, dien zij hooren kunnen.

Ja, al waren ook al de predikers van hun kerk onzuiver, ook dan nog deert dit hen niet, zoolang er bij een andere kerk, of in een ander lokaal, of bij een andere secte nog maar een prediker is die naar hun hart spreekt.

Dan blijven ze onderwijl leden van die kerk zonder goede leeraars, en kerken geregeld bij de leeraars van een andere kerk.

Zelfs behoeft die prediker niet eens een leeraar te zijn. Een oefenaar is hun ook voldoende. En al wat ze vragen is maar, dat ze Zondags ergens heen kunnen gaan, waar een man spreekt, die hun bevalt.

Ook zijn er die nu eens hier, en dan eens daar kerken; soms ook wel naar de kerken of zalen in de buurt, of in andere dorpen loopen.

En dit alles naar den eenig voor hen geldenden regel, dat ze iemand hooren willen, en dat die man, dien ze hooren, spreken moet naar hun hart.

Tot wat kerk die man behoort, of tot wat kerk ze zelven behooren, doet er niet toe.

De kerk is bijzaak en het ambt heeft geen beteekenis. Als er maar een spreker is, en als die spreker maar goede dingen zegt.'

Of die kerk door anderen betaald wordt, en die dienst door anderen bekostigd, is een vraag waarmee zij zich niet bezig houden; zelven betalen ze liefst niets.

Er wordt gesproken, door dat spreken is er hoorgelegenheid, en van die gelegenheid maken ze gebruik.

Het heilig Avondmaal zou wel moeite kunnen baren, maar vele dezer mystiekgezinden leven en sterven zonder ooit ten Avondmaal te gaan. Of ook, als ze er prijs op stellen, zien ze op een beurtenlijst na, waar alzoo Avondmaal bediend wordt, en geschiedt dit, waar ook, door een man dien ze gaarne hooren, dan zoeken ze het kerkgebouw op, waar hij de bediening heeft. Of ze leden van die kerk zijn, of die kerk de tucht uitoefent, of het Verbond Gods er heilig wordt gehouden doet er niet toe. Zij gaan aanzitten, nemen brood en beker, en vieren Avondmaal.

Moeite hebben ze alleen met den heiligen Doop.

Dan toch' kunnen ze niet maar zoo met hun kindeke binnenkomen, maar moeten zich vooraf aangeven.

Doch ook dan redden ze zich, door te wachten tot de Doopsbedieniug zal gehouden worden door een prediker naar hun zin; of is dit in hun woonplaats niet het geval, dan vragen ze of iemand van buiten eene Doopsbediening wil waarnemen, of kan ook dat niet, dan trekken ze naar een dorp of straat, waar een predikant staat, dien ze lijden mogen. En straks wordt hét aldus gedoopte kind dan overgeboekt ia de kerk van hun woonplaats.

Dit alles nu is geen slordigheid, geen traagheid, maar het gevolg van het standpunt waarop men zich plaatste, en het is niets anders dan het gevolg van het staan op dit valsche standpunt, dat zulk een groote ichare van ernstige Christenen nog steeds lid blMft vau een Hervormde, I^uthersche of Kcinuastittiitsche Kerk, ook al weten ze zeer wel, dat het Genootschap of de kerk, waar­ toe ze behooren, een ia allerlei zonde gedeformeerde kerk is.

Dit standpunt nu is, gelijk we in den aanvang van dit artikel zeiden, geen ander, dan dat de kerk, de kerkinrichting en het kerkbestuur voor hen bloot menschelijkc, uitwendige dingen zijn, die men zóó, maar die men ook anders kan regelen, doch die in geen geval iets met het Heilige of met de geestelijke Belijdenis van hun kerk uitstaande hebben.

We zeggen daarom niet, dat alle geloovigen die nog in de Hervormde of Luthersche kerk blijven, zoo oordeelen, of op dit standpunt staan.

Onder dezulken zijn toch ook Antinominianen, d. i. Wetbestrijders, die weer een heel ander standpunt innemen.

Ook zijn er onder hen karakterloozen die ganschelijk geen standpunt hebben.

Maar een zeer groot deel neemt metterdaad dit gevaarlijke mystieke standpunt in.

Het geestelijke is hun alles, en met dat geestelijke heeft de kerkinrichting h.i. niets te maken.

In de Heilige Schrift, zoo zeggen ze en denken ze, staat omtrent de kerk zoogoed als niets. Men kan een kerk hebben of ook geen kerk. Men kan die kerk zóó of anders inrichten. Maar hoe ge haar ook inricht, dit is alles menschelijkc beschikking, en met uw belijdenis, en uw geestelijk leven heeft al dit kerkelijke niets te maken.

Als men geen stichtelijke predikatie kon krijgen, dan ja zou het kwaad staan.

Maar in dat gebrek is desnoods door dusgenaamde Evangelisatie te voorzien. Is er geen spreker die sticht, dan laat men zulk een spreker van elders komen. Er is dan wel geen kerkeraad, maar toch een zaal met een bestuur. In die zaal zet men banken en stoelen, en plaatst er^^een katheder. En als er nu Zondags maar »hoor-gelegenheid voor iets goeds" us, - ; ; dan zou men^^waarlijk; niet weten wat men nog meer zou verlangen.

Men beschouwt zulk »kerkgaan" dan ook niet als iets gebrekkigs, of als iets waar een eind aan moet komen.

Integendeel, men vindt .^ihet£in zulk een zaal wel zoo gezellig. Geen ouderlingen te hebben die u kunnen vermanen, _^Js makkelijk bovendien. Ook geeft het afwisseling. Anders hoort ge meest dezelfde Dienaren. En nu krijgt ge telkens; verandering van spijze. Soms zelfs hoort ge nu in uw kleine dorp beroemde sprekers uit de groote steden.

Geen gebrekkige dus, maar een hoogst wenschelijke toestand. En ook zijn de kosten zoo vele niet. Een] predikant met^z^i^jif traktement loopt veel hooger.

Zoo zit er in heel dit verschijnsel systeem.

Het is de principieele loochening , ^van de waardij en beteekenis van de kerk en van haar ambten.

Is nu metterdaad de kerk, en zijn haar ambten puur menschelijkc vindingen, dan is er ongetwijfeld voor dit systeem veel te zeggen.

Maar ook omgekeerd, hangt aan die kerk de eere van Christus en zijn Koningschap, dan moet heel dit stelsel voor de eere van den Christiis als otizen eenigen Koning vallen.

En op dit terrein moet dan ook metterdaad de strijd met deze mystiekgezinden worden uitgestreden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen