Derde tegenspraak.

Herhaaldelijk is door ons verklaard, dat hetgeen van een Juridische faculteit aan de Vrije Universiteit mocht verwcicht worden, was de wetenschappelijke uiteenzetting en verdediging van ons Calvinistisch Staatsrecht.

Dit nu acht de geachte schrijver van de bekende brochure in tegenspraak met wat we elders leeraarden, t. w. dat we als Gereformeerden geen ander gezag erkennen dan dat van de Heilige Schrift.

Hij beroept zich hierbij op twee verklaringen onzerzijds, in Juni 1884 Nr. 337 en op 29 October 1893 (827), waar we ons in dezer voege uitlieten:

We hebben daarom ook nooit kunnen vatten, hoe iemand b. v. tegen de V. U. de bedenking kan inbrengen, dat ze wel op de Formulieren, maar niet op Gods Woord als basis stond Want immers men kan^ de Formulieren niet onderteekenen, zonder daarmee eo ipso op den bodem van Gods Woord plaats te nemen, gelijk men dan ook in die Formulieren het eenig geldend oppergezag van Gods Woord volmondig en zonder voorbehoud belijdt. Waar dan ten overvloede nog bijkomt, dat art. 2 der Statuten der V. U. verwijst naar het gezag door de Synode van Dordt aan deze Formulieren toegekend, terwijl toch ieder weet, dat deleden der Synode onder eede gebonden waren, nooit eenig stuk naar de Formulieren te beslissen, maar alle recht eeniglijk te spreken naar Gods Woord".

“Komt het op bewijzen aan, dan moet er dus op de Schrift en mag er nooit op de Formulieren gepleit.”

“En zegt ge nu daarop : »Welnu, indien ge dat nu meent, dan zijn we het eens, maar onderteeken dan ook de H. S. en niet de Formulieren !" — dan ligt ons antwoord gereed, t. w dat we ook niet anders doen dan de H. S. onderteekenen, maar, ter voorkoming van misverstand, er in een Formulier bijzeggen, hoe wij die H. S. in hoofdzaak verstaan.”

En wat schreef Dr. Kuyper, toen hij meende art. 36 der Belijdenis te moeten bestrijden, dat, naar zijne beschouwing, der Overheid Atn plicht oplegt om strafrechtelijk op te treden in zake des geloofs ?

Voor Gods Woord zwichten we onbepaalde lijk en onvoorwaardelijk.

Een verklaring die we afleggen, niet in den zin van velen, die Gods Woord als eeh schild gebruiken, waarachter ze hun private denkbeelden verschuilen, of ook om straks het gezag van dat Woord zelf aan te randen. Neen, met Gods V/oord bedoelen we de Heilige Schriftuur gelijk ze daar ligt, als naar inhoud en vorm door den Heiligen Geest ingegeven.

»We zijn Gereformeerd en nemen dus niets aan dan óp gezag der Heilige Schrift." Heraut 6 Jan. 1884 no. 315.

En het andere citaat was van dezen inhoud:

»Gereformeeerd is een confessioncel\)i.gx\^., ^r\ dus een begrip van kerkelijken aard.

»Ia haar statuten heeft de Vereeniging voor H. O. op G. G. dan ook duidelijk uitgesproken, dat zij haar Gereformeerden grondslag aldus opvat en verstaat.

»Ze verwijst toch in die statuten naar de Gereformeerde Belijdenis en naar de kerkelijke usantie en praktijk ten opzichte van deze Belijdenis.

Geheel afgezien van de bijzondere eischen der Theologische Faculteit, geldt derhalve voor heel de Universiteit in al haar faculteiten de eisch, dat ze confessioneel niet op doolpaden verloope."

Is hier nu tegenspraak?

Zoo weinig, dat we ook op dit oogenblik nog beide uitspraken met volkomen gelijke kracht vasthouden, én dat ons Staatsrecht aan de Vrije Universiteit Calvinistisch moet zijn, én dat een goed Gerefïnrj-""i^. / •/ - .r anders bindt dan au 11 Gods Woord.

Dat de geachte schrijver dit niet inzag, ligt uitsluitend daaraan, dat hij zich geen ekenschap gaf van de wijze waarop de uitleging der Heilige Schrift door den Heiligen Geest in den loop der eeuwen heeft plaats ehad en nog plaats grijpt.

Dit punt is uitvoerig toegelicht in de Encyclopaedie der H. Godgeleerdheid. III. p. III vv, en behoeft alzoo hier niet herhaald te worden.

Genoeg zij het hier op te merken, dat de Heilige Geest deze exegese én theoretisch in de studie én practicaal in de historie gegeven heeft, en dat uit dien hoofde nooit eenig formulier ons bindt als tweede gezag naast de Schrift, maar slechts als kort summier van de Schrift. En dat zoo ook de waardeering van het Calvinisme er toe leidt, niet om een tweede autoriteit naasten Schrift te plaatsen, maar om in de beginselen en grondlijnen van het Calvinisme de juiste vertolking te eeren van wat de Heilige Schrift wil.

Er is niet maar een hoogleeraar en de Bijbel, maar tusschen die beiden in ligt al het werk van Christus, dat in den loop der eeuwen door den Heiligen Geest gewerkt is, om het juiste inzicht iu die Heilige Schrift te schenken.

Iets wat nooit bedoeld is, als een stellen van de traditie tegenover de Schrift, eenvoudig overmits een goed Christen altoos den plicht blijft gevoelen, om, zoodra hij wetenschappelijk optreedt, de juistheid der traditie uit Gods Woord aan te wijzen, en waar zulks onder de leiding des Gcestes noodzakelijk blijkt, te controleerea en te critiseeren.

Alleen maar hij begint niet met die practicale en theoretische exegese te ignoreeren, of op zij te zetten, maar omgekeerd met ze te onderzoeken, en aan haar het vermoeden van meerdere voortrefifelijkheid boven zijn eigen individueel inzicht toe te kennen. Dit nu leidt er hem toe, er niet van af te wijken dan, na zeer grondig historisch en uitlegkundig onderzoek.

Ook hier is alzoo van tegenspraak zweem of schaduw aanwezig.

Beide uitspraken handhaven we nog, en zulks wel in haar volle kracht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen