Uit de Pers.

God heeft tusschen alle ding een verband gelegd of verordend; maar in plaats van dat rechte verband., leggen wij in onze dwaasheid vaak banden die boeien worden.

En dan moet het, zegt Ds. Sikkel, in het Holl. Kerkblad terecht, weer naar het van God gewilde verband terug.

Lees slechts:

Er is niet maar een godsdienstig leven, een persoonlijke religie, een leven als een kind Gods, maar er is een volk Gods, er is t^xv gemeente Gods, er is een kerk, een lichaam, waarvan de geloovigen slechts lidmaten zijn, en waarin voor hun geestelijk leven en streven zijn verband aangewezen is. Ér is een kerkelijk leven voor ieders kring. En ook die kring leeft niet zichzeiven, maar eischt een kerkverband, een band en verband der kerken, niet slechts nationaal maar in heel de wereld. Zoo eischt de opvoeding een school, en de school een schoolverband, een schoolwezen. Zoo is er ve band tusschen kerk en school en wetenschap en volksleven. Zoo staan handel en landbouw en nijverheid en politiek maar niet op zichzeiven, neen, ze zitten aan elkaar vast, ze hangen in hun verborgen wezen en in hun openlijk bestaan samen, en moeten in hun verband tot hun recht komen. Zoo is ook eigendom maar niet iets individueels, zelfs niet iets nationaals, maar de eigendom des éénen heeft verband met dien des anderen en ook het eigendomsvraagstuk, de verhoudingen en de regelen voor den eigendom, voor het loon, voor de winst, raken heel de menschheid. Geen volk, geen tak van arbeid, geen vorm des levens staat op zichzelf; 't heeft alles zijn band, zijn verband en met dien band, met dat verband, moet bij alles gerekend worden, zal de wil en de bedoeling van den almachtigen Schepper van hemel en aarde niet worden tegengestaan. Verband is er ook tusschen de zienlijke en de onzienlijke dingen, tusschen het leven en de waarheid, tusschen den arbeid van hand en hoofd en het Woord Gods, tusschen de historie en de Schrift, tusschen het leven der menschheid en het koninkrijk der hemelen, tusschen het natuurlijke leven en den Christus, tusschen de wereld en Hem, die haar in zijne hand heeft, die haar schiep en doet bestaan, die haar onderhoudt en regeert, die haar bezielt, richt en verheerlijkt.

Over dien bcatd aller dingen, over dat verband gaat nu de worsteling van onzen tijd. Niet met betrekking tot een onderdeel, maar over heel de breedte van het leven, o; er heel het leven der wereld. Wie hiervoor geen oog heeft, die verstaat zijn tijd niet. Wie hierin oppervlakkig oordeelt, mijn lezer! die vat het gewicht niet der worsteling, in het midden waarvan hij zich bevindt.

Band en band zijn twee.

Eerst liep uw kind aan een leiband, maar nu wandelt uw zoon naast u, door geen minderen, band aan u verbonden. De natuurlijke band is tot kracht gekomen, de kunstmatige behoeft gij nu niet meer. De leiband of de leidende hand mag voor het kindeken niet ontbreken, maar voor den volwassen zoon zouden-ze onteerend zijn, een bloei, die juist den waren band knelt, kwetst en tegenhoudt.

De verplichte catechisatie was de band, die in uw jeugd u aan de kerk snoerde en den catechismus er bij u inbracht, maar als gij tot bewust geloofsleven kwaamt, trad de belijdenishsjiA. voor u op en zonder dwang schaart gij u aan de tafel des Heeren in den band der gemeente.

Na een val liept gij met uw arm in een verliand, maar als de beenbreuk heelde, gingen gips en doek er af, niet opdat uw arm nu zonder verband aan uw lichaam zou bengelen, maar juist opdat hij' weer in zijn tiatuurlijk verband u zou ten dienste staan.

Zulke leibanden of leibanden, zulke dwingende banden en verbanden 'nioetén er in het leven gedurig zijn, om de krankheden en het bederf, die de zonde in heel ons menschelijk leven werken doet. Maar ze moeten dan ook dienen, om het kind zelfstandig loopen te le'eren in het verband van zijn geslacht, van Gods kerk, van het menschelijk loven. Ze moeten dienen, QVÜ. het natuurlijk verband Ie kiilp Ie komen en weer tot werking te brengen. 7.< i moeten telkens vervangen worden overeenkomstig den toestand. 'Voor uw leiband komt nw gordel; voor uw catechisatie het Woord en de kerkelijke vermaning; voor uw leerjongensstraffen de band van uw vak.

Banden moeten het zijn, geen boeien, tenzij dan • voor wie zich aan het recht van het verband vergrijpt. .

Boeien zijn het, als het ééne volk het andere aan zich verslaaft en uitzuigt, in plaats van het tot zelfstandigheid op te leiden; als het kapitaal den arbeid van haar vrijheid berooft, in plaats van te dienen; als de standen de eenheid van het menschelijk leven drukken, in plaats van bevorderen; als de beurs naar willekeur, de fondsenhouders verrijkt en verarmt, in plaats van zekerheid te bieden; als het monopolie de productie tot eigen verrijking aanwendt en den arme vernietigt in plaats van hem te zegenen; als een politieke partij de universiteiten, de school, de schoolwet gebruikt tot vervalsching van de verhoudingen; als de overheid over de kerk heerscht; als de vorsten de volken gebruiken en opoff'eren voor hun quaesties; als de kerk in reglementaire banden gehouden wordt, in plaats vanhaar geloof te handhaven; als de theologie aan de kerk wordt gekluisterd en buiten de universiteit gehouden ; als de landbouw aan de nijverheid of den handel opgeofferd wordt; als Gods Woord met de menschelijke schriften op één lijn wordt gesteld; als de school zonder paedagogiek en gemeenschap de liefhebberij van enkele personen wordt, — en zoo veel meer.

En zulke boeien zijn er vele. •

En tegen die boeien gaat de worsteling des levens.

Om het rechte verband.

Het spreekt echter wel vanzelf, dat niet allen het over de rechte banden eens zijn.

Zoo zijn er, die juist het knechtelijk verband van het verleden, het gebruiken van den één door den ander, het heerschen van weinigen over velen, iiet beschikken van sommigen over allen, het sturen van alle dingen naar den menschelijken wil van enkelen, — het rechte verband noemen, en die zich met hand en tand verzetten tegen eiken knip in dit conservatieve gips..

Maar die conservatieven, die voor de weinigen opkomen, zijn dan ook de weinigen. Steeds breeder wordt de stroom, en steeds hoogèr slaan de golven van de velen, die met meer of minder kennis-en beweging spreken of roepen, arbeiden en strijden voor het natuurlijk verband, voor zooveel de gegevens daartoe aanwezig zijn.

Vanzelf loopen echter .de meeningen over die natuurlijke banden weer uiteen. Daar zijn er, die enkel opkomen voor het stoffelijk goed; daar zijn er die organisatie van heel het leven bedoelen; daar zijn er die slechts op eigen terrein rondzien; daar zijn, - wier blik heel de wereld omvat en die pleiten voor blanken en bruinen en zwarten, voor Oost en West tegelijk; daar zijn er, die enkel van natuurlijke dingen, of van menschelijke wetenschap willen weten, en daar zijn er, die niet minder voor het geestelijke, voor Gods Woord opkomen; daar zijn er, die de zonde buiten rekening laten en op aarde den heilstaat wachten, en daar zijn er, die \x^\\'e.\.köninkrijk der hemelen, in de komst Van Christus den hoggsten band aller dingen en het hoogste doel van hun streven stellen.

Behalve nog, dat er niet weinigen allen band willen wegwerpen, en in de bandeloosheid hun lust zien. •• - '

Met iederen dag gaat deze strijd dor geesten voort. . -

Zonde of geen zonde, daar hangt het alles aan.

In een onzondige wereld leert de natuur ronder meer u het recht verband kennen.

In een zondige wereld moet elke band dien ge vindt, eerst bij het licht des Woords gekeurd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen