De Catechisatie.

Bij de Kamper school werd voor kort de rectorale waardigheid door Prof. Biesterveld aan Prof. Noordtzij overgedragen, met het houden eener oratie over de Catechisatie; een rede die ook in druk verscheen.

Reeds op zichzelf is het een verblijdend teeken, dat een schijnbaar zoo eenvoudig onderwerp als de Catechisatie tot onderwerp van een rectorale oratie wordt gekozen; en Prof. Biesterveld heeft vooral door zijn historische toelichting van wat de Catechisatie in de Christelijke Kerk geweest is, en hoe door deskundigen over de Catechisatie geoordeeld is, aan onze kerken een belangrijken dienst bewezen.

Niet minder strekt het ons tot genoegen, dat de conclusie waatoe hij ten opzichte der Catechisatie kwam, geheel bevestigde wat schrijver dezes desaangaande in zijn Encyclopaedie ten beste gaf Zoo toch blijkt telkens opnieuw, dat onze eenheid zoo degelijk gesloten is, als ze bijna nooit in het verleden onzer vaderen is geweest. Ook dit is een gave Gods. Niets zou op dit oogenblik schadelijker zijn dan het opkomen, in ons midden, van twee richtingen, die wetenschappelijk tegenover elkander positie namen. Dat toch drijft altoos tot steeds verder uiteengaan, gelijk het in, de dagen van Voetius en Coccejus was, en zulke geschillen, die zich eens hebben vastgezet, werken na tot in lengte van dagen.

Is men nu diep overtuigd, dat de boosheid van ons hart er ons altoos toe prikkelt, om iets anders dan een ander te willen zijn, en daaraan desnoods de kerken, op te offeren, dan zal men het verstaan, hoe wij er een gave van Gods genade in zien, dat dusver onder ons de meest zelfstandige wetenschappelijke studie bij allen tot in hoofdzaak gelijke uitkomst heeft geleid.

Meer dan iets sterkt juist dat den band der eenheid, die ook in het hooger, in het wetenschappelijk bewustzijn de geesten moet saambinden.

Vooral echter dient dit gewaardeerd te worden waar het, gelijk hier, een punt geldt, dat rechtstreeks met de practijk in aanraking komt. En evenzoo is het te waardeeren, dat Prof, Biesterveld in zijn critiek op het bestaande niet al te scherp, en in zijn denkbeelden voor de toekomst niet al te gewaagd was.

De catechisatie wapent de jeugd tegen de leugen en tegen de zonde, en bereidt ze voor op het Christelijk leven in kerk en maatschappij.

De catechisatie is daarom een uiterst gewichtig, maar ook een uiterst moeilijk iets; en zonder vrees voor tegenspraak mag wel uitgesproken, dat ze thans vooral hooge eischen stelt, waaraan ze op den tegenwoordigen voet niet kan beantwoorden.

Eenmaal in de week, gedurende stellig niet meer dan veertig weken, en dan vooral in steden vaak slechts gedurende één of twee jaren, meest beperkt tot de wintermaanden, is ze kortweg geheel onevenredig aan de taak die af te werken is.

Daarbij komt dat ook de Catechisatie, evenals alle onderwijs, steeds luider om paedagogische methode roept, en dat dusver zelfs het begin nog uitbleef van een pogen, om ook ten deze van de lessen der paedagogie goede profijt te trekken. Een enkel college daarvoor geeft op verre na niet genoeg, en de dusgenaamde practische oefening er voor schoot geheel te kort.

Leeren lezen, schrijven en rekenen is natuurlijk op verre na niet zoo moeielijk, als iemand goed catechiseeren in de Schrift, in de Belijdenis, en in de Zedekunde, vooral niet, zoo dit alles moet afloopen in één uur,

Dit schreit om verbetering. Doch hoe.^ Wie zijn de personen? Waar de leermiddelen? Waar is het leerplan? Waar zijn de middelen om dat alles te bekostigen? Reeds een goed lokaal, met goede schooltafels, loopt zoo hoog,

En toch, hoe menig lokaal, dat nu voor catechisatie dienst doet, zou zeer stellig zelfs voor het gewoon lager onderwijs worden afgekeurd.

Dan : Moet hier enkel lager onderwijs, of ook middelbaar worden gegeven? Welk is voorts het verband waarin de Catechisatie met de Zondagsschool staat? Welk het verband, waarin ze staat met het godsdienstonderwijs op de gewone school?

Dat alles zweeft nog, het drijft nog op eigen gelegenheid, en toch, meer dan aan iets anders hangt de toekomst onzer kerken juist aan de vrucht, die de Catechisatie zal afwerpen.

De Catechismus, Prof. Biesterveld herhaalt het zoo terecht, de Catechismus alleen moet eigenlijk leerboek zijn. Maar wanneer zullen de kerken zich opmaken, om den Catechismus dan ook datgene te doen zijn wat hij zijn moet: Een handboek, dat in gewijde

taal en in scherpe, korte formuleering de levensbeschouwing der Schrift verdedigt, tegenover de dwalingen van onze eeuw.

Zoo blijft er zoo eindeloos te vragen.

Zoo is hier nog alles te doen.

En toch weet men vooruit, dat we nog jaren en jaren op de oude wijze zullen voorttobben.

Maar daarom juist was het zoo goed gezien, dat Prof. Biesterveld dit onderwerp eens in een rectorale oratie behandelde.

Dat verheft de zaak.

Dat vestigt er aller aandacht op.

Dat vernieuwt het besef, dat de Cate­chisatie een zaak is van de allerhoogste beteekenis.

Na die oratie gelezen te hebben, gaat men vanzelf ernstiger en beter catechiseeren.

Mocht er ook de vrucht van zijn, dat de Gemeente het hoog belang der Catechisatie beter en ernstiger ging inzien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen