Onze Universiteitsdag.

Amsterdam, 26 Juni 1903.

Op Woensdag en Donderdag wrordt te Dordt weer de jaarlijksche samenkomst gehouden van allen, die de Vrije Universiteit liefhebben.

Eigenlijk was de beurt ditmaal niet aan Holland, maar aan Stad en Lande. Maar nu de tentoonstelling te Groningen elk beschikbaar gebouw in beslag nam, besloten de directeuren, de jaarvergadering in Oud-HoUand's gravenstad te houden, terwijl een volgend jaar wel vanzelf het hooge noorden weer aan de beurt komt.

Dordt leent zich voor zulk een samenkomst dan ook uitnemend. Voor de Zeeuwsche broederen ligt Dordt op de grens. Uit Holland, Utrecht en Gelderland komt men er schier van zelf. En wie uit Groningen of Friesland eenmaal de reis aanvaardt, ziet tegen een uitstapje naar Dordt niet op. Dat bewees de schitterend geslaagde heirdag van het jonge Calvinistische Nederland, dat op Hemelvaartsdag te Dordt den eed van trouw aan het vaandel hernieuwde.

Maar boven alles, Dordt heeft voor elk goed Calvinist steeds een bijzondere aantrekkingskracht. Nergens heeft het Cavinisme schooner triomf behaald dan op de wereldberoemde Synode, die binnen Dordt's veste saamkwam. Goed Dordtsch en goed Gereformeerd zijn woorden van één beteekenis.

Voor een rijk voorziene agenda droegen directeuren zorg. Ds. Hoekstra is de aangewezen man, om in de ure des gebeds de harten te stemmen tot lof en dank aan God den Heere. In de morgenvergadering zal Prof. Fabius de bespreking inleiden van het wetsontwerp op het Hooger Onderwijs. Terwijl 'smiddags, in de publieke meeting met debat, Prof. Bavinck spreken zal over de ontwikkeling der hedendaagsche maatschappij in haar beteekenis voor de Christelijke wetenschap.

De vorige jaarvergadering te Utrecht miste het bezielend karakter aan onze universiteitsdagen eigen. Alle tijd werd be­ steed aan splinterige reglementsquaesties. Men zat onder den druk der komende Synode. Onder de broederen zelf bleek spraakverwarring te heerschen.

Ditmaal zal onze universiteitsdag weer zijn oude glorie handhaven. De kerkelijke quaestie kwam tot rust. Al spookt het soms nog uit den oosterhoek tegen Amsterdam, de provinciale Synodes bewezen, hoe dit vraagstuk thans van de baan is. En het vooruitzicht, dat de Vrije Universiteit straks als gelijke naast de Rijksuniversiteiten zal komen te staan, en daarmede de kroon zal worden gezet op een strijd van vijf en twintig jaren, zal bezieling wekken en tot nieuwe krachtsontwikkeling prikkelen.

Reeds thans, het jongste jaarverslag wees het uit, is er vooruitgang. Het aantal professoren klom, en de theologische faculteit met haar vijftal hoogleeraren is nu compleet. Ook het getal studenten nam niet onbelangrijk toe. In de theologie studeeren 87 studenten, in de rechten 38 en in de letteren 19.

Zoo is de goede hand Gods over onze Universiteit zichtbaar.

Zeker, er blijven ernstige vragen.

Het klimmend aantal studenten in de rechten, de voorgestelde wet op het Hooger Onderwijs, de machtige vragen op sociaal en economisch gebied, roepen steeds dringender om versterking van de juridische faculteit.

Des te meer moge daarom het gebed opgaan tot God, die ons uit genade deze stichting schonk, opdat Hij de talenten en de mannen geve, die onze Universiteit tot een zegen kunnen maken voor heel ons volk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen