„Dat Jezus is de Christus”

[KERSTFEEST.]

Een iegelijk die gelooft dat Jezus is de Christus, die is uit God geboren; en een iegelijk die liefheeit Dengene die geboren heeft, die heeft ook lief dengene die uit Hem geboren is. I Joh. 5 : I

Van vreemden oorsprong zijn de woorden en vreemd klinken de namen, die, als we in het Heilige ingaan, de ziel het meest aangrijpen en Jubelend over onze lippen glijden.

Zoo is het ook op ons Kerstfeest.

De naam Kerstfeest zelf, en dan de namen van Nazareth en Bethlehem, van Maria en Jozeph, van Zacharias en Simeon, ze duiden alle op een tijd die ver achter ons, en op een land dat ver van ons ligt. En toch is het een krans van namen, die van de jeugd af in onze heugenis waren ingeweven, en die ons heel anders en zelfs dieper aangrijpen dan de beste namen uit onze eigen landshistorie.

Hier ligt een wereldbestel in.

Het bestel onzes Gods, dat ons menschelijk geslacht niet broksgewijs, elk volk itpart en in zijn tijd, gered en uitgeholpen, maar als uit éénen bloede opgekomen, door één heilig bloed, op éénmaal, door ééne offerande zou worden verlost.

Tegen dit machtig, indrukwekkend bestel ging het Heidendom in. Het Heidendom verbrokkelde de menschheid in stukken, en schiep voor elk brokstuk een eigen afgod.

De krasse tegenstelling op dit punt heeft de apostel Johannes dan ook zoo diep gevoeld, dat hij, eer hij deze wereld verliet om tot zijn God en Heiland in te gaan, twee dingen met name aan de Christenheid op het hart bond. Ten eerste dat Jezus is de Christus, en in de tweede plaats: „Kinderkens, bewaart u zelve van de afgoden"

Die twee nu zijn, onder hooger gezichts­ punt, één.

„Jezus de Christus" dat is de eenheid van ons menschelijk geslacht in het hoogste en heiligste. „Bewaart u zelve van de afgoden, " dat wil zeggen: Breek voor altoos, en zonder ooit er in terug te vallen, met de verbrokkeling van ons geslacht in stukken zonder hoogeren samenhang.

Of wilt ge: „Jezus is de Christus", dat zegt: onderwerp u aan het bestel van uw God. „Breek voor altoos met de afgoden, " dat beduidt: Laat varen voor altoos de valsche voorstelling van het wereldbestel.

Dat slot van Johannes brief: „Kinderkens bewaart uzelven van de afgoden, " is dan ook niet een los aanhangsel, een op zichzelf staand vermaan, dat hij ten slotte aan zijn schrijven toevoegt. Veeleer is het de samenvatting van heel zijn brief in één kort zeggen.

Dat we Jezus als den Christus zullen belijden, en dat we breken zullen met de afgoden, het is één gedachte.

Eerst stellig en stellender wijs het Goddelijk wereldbestel, dat Jezus is de Christus der ge heele menschheid, en dan, het valsche bestrij dend: Leugen is het afgodenwezen, een god voor elk volk.

In de belijdenis dat Jezus is de Christus, ligt de historische samenhang van ons leven met het leven van het voorgeslacht.

Het Kindeke van Bethlehem wijst terug op een historie van vóór twintig eeuwen. Het wijst terug naar Israël, en in Israël naar het geslacht van David, en over David heen naar de Patriarchen, en aan de hand der Patriarchen naar de oude wereld, en over die oude wereld heen naar het Paradijs

Dat eeren van Jezus als den Christus, d.w.z. als Messias, bindt rechtstreeks uw eigen zielsleven en het zielsleven van uw kinderen aan de openbaring Gods in de historie. Aan zijn wondere openbaring in machtige daden en indrukwekkende woorden. Aan de verkiezing van het oude Bondsvolk en aan wat God door en in dat Bondsvolk heeft gewrocht.

Het brengt te weeg, dat ge uw eigen persoonlijke verlossing niet verstaat als een „zaak tusschen God en uw hart", als een afzonderlijk iets tusschen uw ziel en den Heilige, als iets op zichzelf staands en daarom van het machtige leven der wereld afgescheiden.

Veeleer zet het uw eigen persoonlijk bestaan in rechtstreeksch en onlosmakelijk verband met heel de geestelijke worsteling der eeuwen om het Koninkrijk der hemelen te doen komen; om den raad Gods in het midden der wereld te doen doorbreken; om de majesteit des Heeren HEEREN te doen schitteren in al wat vóór u zich in de wereld bewoog en nu nog om u in die wereld kampt om de zegepraal.

Zeker, ge kunt ook persoonlijk juichen in uw Heiland, in uw Verlosser, in uw Zaligmaker. Maar veel rijker wordt het, als ge die namen uit uw eigen taal varen laat, en in Jezus als uw Goël, in Jezus als den Christus roemt.

En juist het Kerstfeest, dat u terugroept naar het stroomen van Gods genade door heel de bedding van het verleden, dringt daarom die anders vreemde namen van Bethlehem, en Jezus, en den Christus naar den voorgrond.

Veel spreekt men in onze dagen van het ideaal.

En zeker, er bestaat tusschen dat bezielend woord van ideaal en den machtigen naam van den Christus verwantschap.

Neemt men zijn ideaal als het hoogste wat zich denken laat, als het rijkste dat men zich kan verbeelden, als het reinste en heerlijkste dat men zich kan voorstellen, en breidt men dat ideaal uit over al wat bestaat en over alle eeuwen, nu en in oneindige toekomst, dan komt het bijna op hetzelfde neer of ge zegt: Jezus is de Christus, of wel dat ge uitroept; Jezus is mijn ideaal.

Mits... en dit vergeet men dan telkens, dat beleden zij, dat ge ook uw ideaal u niet zelf kunt formeeren, maar dat God alléén aan een zondig geslacht het waarachtig ideaal kon voorhouden.

Ze vorderen dan ook niets, de moderne vromen, die met voorliefde van Jezus spreken als hun hoogste ideaal. Immers niet hun ideaal kan ons zeggen wie Jezus is, maar Jezus zegt ons wat hun ideaal zijn moest.

Hun ideaal is valsch, is gebrekkig gevormd, en wie daarop steunend uitroept, datjezus zijn ideaal is, rooft Jezus zijn eere, verkleint «ijn majesteit, en ruilt den Redder der menschheid uit voor een klank zonder waarheid.

Eerst wie zijn ideaal in den naam van den Messias, van den Christus belichaamt, keert tot het echte ideaal terug; tot het ideial dat niet hij verzou, maar dat God hem door patriarch en profeet in de ziel prentte.

Mijn Jezus is mijn Christus zegt heel anders dan wat de moderne er van napraat, dat in Jezus, in het Kindeke van Bethlehem, het hoogste, het rijkste, het volkomenste gerealiseerd is, wat ons verloren geslacht voor nu en eeuwig óm gered te woiden en zijn bestemming te bereiken, in zijn zondig bestaan van noode heefc.

Dat uw Jezus is uw Christus spreekt uit, dat niet gij de diepte van uw ellende hadt gepeild, maar dat God den gapenden afgrond van uw zelfwegwerping heeft doorschouwd, en u nu schonk wat ge, om daaruit gered te worden, niet missen kondt.

Het spreekt uit, dat niet gij uw hooge, eeuwige bestemming verstaan hadt, maar dat uw God u heeft gekend in uw eeuwige roeping, en u de koorden zijner liefde deed toedal.-n uit den Hooge, om u te doen worden, wat Hij in zijn verkiezing besloot dat ge eens worden zoudt.

Meer nog. Het spreekt uit, dat de weg dien ge u zelven koost, om u te ontworstelen aan wat uw hart benauwt, u nooit tot uw deel kon leiden, en dat Hij daarom u den weg naar boven aanwees, en u op dien weg een Leidsman schonk, als alleen in staat was, u in dit leven vrede en hiernamaals eeuwig heil te dojn genieten.

Jezus uw Christus, dat spreekt uit, dat er geen pijn in uw ziel, dat er geen nood in uw hart, dat er geen ellende in uw wezen is, waarvoor die Goël u niet het pijnstillend, genezend en reddend medicijn biedt. Dat er geen heilige kiem in uw hart is gelegd, of Jezus zal die tot zuivere, volkomene ontwikkeling brengen. Dat er geen kanker aan den wortel van het leven der wereld knaagt, of het Kindeke van Beth lehem zal die uitsnijden. Dat er geen macht der duisternis is, of Jezus zal die breken en verbreken. Dat er geen heilige aspiratie ooit in ecnig menschenhart opklom, of Jezus zal die in werkelijkheid omzetten. Kortom, het spreekt uit, dat er geen ideaal aan heel deze schepping ten grondslag ligt, of in en door Jezus zal dit ideaal vervuld worden.

Jezus uw Christus zegt u nog meer. Dit namelijk, dat u door hem niet maar het hoogste ideaal voor uw zielsoog wordt geteekend, maar dat in hem dat heilig ideaal vleesch en bloed aannam; dat het werkelijkheid werd; dat het in de realiteit van dit leven indrong; dat het in de Kribbe van Bethlehem het uitgangspunt van zijn volkomen vervulling erlangde.

Niet maar een hope alleen, maar eerst geloof, dat in hem het heil is, de liefde, die in hem u omvangt en uit hem u toevloeit en naar hem terugwelt; en dan ja ook de hope, niet als denkbare verwachting, maar als vaste grond, dat de heerlijkheid in hem gewaarborgd ligt.

En waarom en hoe en waardoor nu dit alles in dien éénen naam ?

Alleen hierdoor, dat het hoogste en heiligste voor ons besef niet enkel in God ligt, maar God zelf is, en dat daarom' alleen een Redder die zelf God is, ons hoogste ideaal zijn kan.

God zelf in Christus tot ons gekomen, dat en dat alleen is de sleutel tot dit heilig mysterie; en daarom, hoe hoog ge ook in Christus roemt, toch blijft het alles schijn schittering, totdat ge het diepste grijpt en tot dit innige doordringt, dat ge voor de Kribbe van Bethlehem neerknielt, en, op dit heilig Kind Jezus starend, aanbidden durft en aanbidden kunt: Dat heilig Kindeke is mijn Heere en mijn God !

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen