De oude haat.

Amsterdam, 1o Febr. 1905.

Wie wanen mocht, dat de haat van het liberalisme tegen de Christelijke School allengs in zekere waardeering is omgeslagen, is in den laatsten tijd weer bitter ontgoocheld.

De pamfletten onder den titel Maakt front, waarmede de openbare onderwijzerswereld bij duizendtallen het volk overstroomt, gaan in felheid tegen het Christelijk onderwijs al wat op dit gebied gepresteerd was, te boven. Niet alleen dat men door allerlei uit het verband gerukte citaten de Roomschen tegen de Protestanten en de Protestanten tegen de Roomschen tracht op te stoken, maar de Christelijke School wordt als de kweekplaats van alle onverdraagzaamheid, sectehaat en verdeeldheid onder het volk aangeklaagd, terwijl daartegenover met duivenblankheid de Openbare School staat, die nooit anders dan zegen aan het vaderland gebracht heeft.

Voor de heroïeke opoffering, waarmee de Christenen jarenlang hun scholen in stand hebben gehouden, heeft deze onderwij zersbent geen woord zelfs van waardeering. In de pas verschenen satyre Landwijk wordt de oprichting der christelijke scholen aan de laagste persoonlijke motieven geweten.

Het is in allerlei toonaard een herhaling van Kappeyne's bekende woord, dat de Christelijke School de doode vlieg is, die de apothekerszalve stinkende heeft gemaakt.

En men wane niet, dat deze weerzinwekkende polemiek alleen op rekening van zekere jalousie de metier te schrijven zou zijn. Voor de openbare onderwijzers is het natuurlijk een hard gelag, dat de christelijke school al meer de openbare verdringt.

Wanneer straks de ingediende Wet op het Lager Onderwijs de christelijke school uit haar fiaantieele moeilijkheden verlost, dan zal spoedig genoeg blijken, hoe weinig ons volk van de godsdienstlooze staatsschool gediend is. Dat de openbare onderwijzers de toekomst daarom met vrees tegemoet gaan en geen middel ontzien om het zwaard, dat hun boven het hoofd hangt, af te wenden, is voor wie het menschelijk hart kent, geen raadsel. De Staatsschool heeft nooit de liefde van ons voik gehad, en een vrije en eerlijke concurrentie met de Christelijke school staat voor de Staatsschool gelijk met den dood.

Maar veel veeger teeken is, dat de liberale pers, in plaats van dat laf gedoe eener voor eigen brood beduchte onderwijzersbent af te keuren, met het oog op de komende stembus blijkbaar niet zonder welgevallen deze actie patroniseert. Ook het pas verschenen verslag van hetgeen in de sectiën der T«? eede Kamer over de wet geredekaveld is, doet zien, hoe de liberale partij ook nu, evenals bij de Wet op hetHooger Onderwijs, in felle oppositie haar kracht zoeken zal. En vooral dat een staatsman als Mr. van Houten rondweg heeft verklaard, dat komt deze wet tot stand en zetelt weer een liberaal Ministerie op het Torentje, de invloed der Christelijke School voorgoed zal worden gefnuikt, is een bedenkelijk symptoom.

De bekeering der liberale partij in 1887 tot een rechtvaardiger en billijker standpunt tegenover de Christelijke School is dus vati korten duur geweest. De lammerenvacht is weer afgelegd en de] oude wolvennatuur weer boven gekomen.

Nu vreezen we dien strijd niet. Elke poging van het liberalisme om de Christelijke School te onderdrukken, zal ons Christenvolk zich te nauwer doen aaneensluiten om dit heilig kleinood te verdedigen. Niets heeft aan het liberalisme meer schade gedaan dan Kappeyne's scherpe resolutie.

Het is daarom goed, dat ons christenvolk bijtijds gewaarschuwd is. De maskers zijn afgeworpen, en men weet, wat de vijand in het schild voert.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen