Voor Kinderen.

TWEE WEGEN.

IV.

ZAKEN DOEN.

Niet zoodra was Steven zeker van zijns broeders erfenis, of hij haastte zich den verfwinkel te verkoopen, en vestigde zich metterwoon op den „Uytkyk, ”

Hij liet het huis, dat er oud en veifloos uitzag, geheel opknappen, zoodat de „Uytkyk" nu ook den aankijk ten volle waard was. De verwaarloosde tuin werd in orde gebracht, en de „verkenshokken" verplaatst naar een afgelegen hoek, Aan de deur prijkte in groote, fraaie letters, de. naam Steven Schravers. Ook inwendig kreeg de „Uytkyk" een gansch ander aanzien. De kamers werden opnieuw geschilderd, de gebroken ruiten geheeld, en alles behoorlijk gemeubeld. Kortom, na een half jaar was l^el het huis van gedaante veranderd, en ieder die kwam en het zag — en Steven liet het heel graag zien — vond het mooi, en kon, als hij er vroeger eens geweest was, het huis bijna' niet meer herkennen.

Dat was juist wat de nieuwe eigenaar wilde, 't Had hem bij zijn geldgierigheid wel heel veel gekost, zulk een som voor verfraaiing uit te geven, die desnoods ook gemist kon worden, maar Steven had nu eenmaal vast besloten,

eens allen te beschamen, die zich vroeger minachtelijk over hem hadden uitgelaten. Steeds had hij, dien alles tegenliep, zich verbitterd gevoeld, dat Gijs bij velen om zijn geld zoo gezien was, terwijl niemand op hem. Steven, lette, die toch ook zijn best deed. Maar nu zou het anders worden, en zoo overwon de eerzucht de gierigheid, en gaf Steven „schatten" uit, zoo als hij 't noemde. Wel ging hem dat aan het hart, maar hij dacht: „Ik heb heel wat geèrfd en daarbij, in één jaar verdien ik al dat geld makkelijk weer in.”

Voor de huisvrouw was het nu eens uit met de zorgen, want haar man wilde thans ook, dat zij zich mooi zou kleeden, een dienstbode nemen en, als er gasten kwamen, die „deftig tracteeren" zou. Nu, de gasten bleven ook niet uit. Want het is waar wat de Schrift zegt: „De arme wordt zelfs van zijn vriend gehaat, maar de liefhebbers des rijken zijn velen.”

Wat Gilles en Pieter betreft, ook aan hen had vader gedacht. De oudste, die in den verf winkel zou opgeleid worden, moest nu natuurlijk elders een plaats krijgen. Piet was voor smid bestemd, maar ook dat zou nu veran deren. Mijn zoons moeten heeren worden, dacht vader. Daartoe besloot hij hen den handel te laten leeren. Dat nu was niet onverstandig, maar minder gemakkelijk. Te Utrecht althans was, voor zoover Steven wist, geen gelegenheid, waar zijn zoons op een kantoor het Italiaansch boekhouden en meer dergelijke kundigheden konden leeren. Zoo zocht en vond hij dan ook een gelegenheid bij een groot koopman te Amsterdam, die bereid was, de twee knapen bij zich te nemen en op te leiden. Ze konden dan bij zijn boekhouder wonen. Dat kostte wel weer, en bracht niets op; maar vader zei: „Voor wat, moet wat. Later brengt dat zijn geld wel weer op. De menschen zullen nu eens zien, dat Steven Schravers ook wat durft, en zoo goed is als zijn broer Gijs.”

Zoo was dan Steven, in hoogmoed des harten een als 't ware nieuw leven begonnen. Den Heere daarin te kennen, kwam niet bij hem op. Hij zou het, met zijn nu zoo onverwacht verworven geld, wel klaren. Natuurlijk wilde hij des Heeren zegen daarbij ook nog wel hebben, maar hij vergat wac geschreven staat:

De Heer betoont Zijn welbehagen, Aan hen die needrig naar Hem vragen. Hem vreezen, Zijne hulp verbeiden En door Zijn hand zich laten leiden.

Daaraan echter dacht, onze Steven Schravers heel weinig. Nog minder zal hij verstaan hebben, dat de zegen des Heeren volstrekt niet, ja veelal niet bestaat in voorspoed, rijkdom en welvaart, maar in nog wat beters. Want de psalmdichter spreekt ook van een vreugd, die niet bestaat inaardsche zegeningen, als hij b.v. zegt:

Gij hebt me in 't hart meer vreugd gegeven, . Dan and'ren smaken in een tijd, Als zij door aardsch geluk verheven, Bij koorn en most wellustig leven, In hunnen overvloed verblijd.

Nu moet ge weten, dat in den tijd waarvan ik hier spreek, ons vaderland in een zwaren oorlog was gewikkeld. Daarin streden Engeland, Nederland en Duitschland, tegen het overmoedige Frankrijk, welks koning, Lodewijk XIV, zijn macht ook over Spanje wilde uitbreiden, door daar een Franschen prins den troon te doen bestijgen.

Onze stadhouder, Willem III, koning van Engeland, over wien we pas hebben gesproken, had tegen die plannen van den Franschen koning, in der tijd de noodige maatregelen geno men. Toen echter was Willem gestorven. Doch anderen zett'en zijn groot werk voort, 't Is deze oorlog, die de Spaansche erfopvolgings-, of sue cessie-oorlog wordt geheeten.

De Engelschen onder den hertog van Marlborough, de Nederlanders onder Jan Willem Friso en anderen, bevochten de Franschen in Zuid Nederland of België. Dit land, wel eens het schaakbord van Europa genoemd, behoorde toen aan Oostenrijk, dat mede met Frankrijk in oorlog was. De vorst v*n Oostenrijk was namelijk toen keizer van Duitschland, een waardigheid, die nu, sinds 1871, wordt bekleed door de koningen van Pruisen.

Nu was er voor den oorlog ontzettend veel noodig, en zoo kwam het dat Steven, niet lang nadat hij den varkenshandel van zijn broeder had aanvaard, ook een bestelling kreeg van gezouten vleesch, te leveren aan de regeeriag, voor de troepen die in Brabant en elders in bezetting lagen. Natuurlijk had onze koopman dat gaarne aanvaard. Want er was goed aan te verdienen, als men maar puike waar en op tijd leverde. Ook behoefde men nooit naar zijn geld te wachten. Kortom de leverantie was iets recht begeerlijks. Wel was Steven een vredelievend man, die nooit een beest kwaad deed of 't moesten gemeste varkens zijn, maar toch speet het hem, toen er omstreeks het jaar 1711 ge ruchten van vrede begonnen te loopen. Lang echter duurde dit niet, want de strijd werd nog een poos voortgezet, ook al trokken de Engelschen hun hand uit het spel, Vooreerst waren er dus nog vele zijden spek noodig, en dat bracht Steven een stevigen duit in den zak.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen