Onze Universiteitsdagen.

Amsterdam, 14 Sept. 1906.

Niet ten onrechte is de vraag aan de orde esteld, of de inrichting onzer universiteitsdagen niet eenige wijziging diende te ondergaan.

Tot dusver was de volgorde zoo, dat des avonds te voren een bidstond werd gehouden, daarop de jaarvergadering van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs de morgenuren in beslag nam en des middags een publieke meeting gelegenheid bood aan tegenstanders, om een principieel debat te houden, terwijl een gezellige maaltijd het geheel besloot.

Werd de universiteitsdag nu steeds in het midden van het land gehouden op een plaats, die uit alle dealen even gemakkelijk te bereiken was, dan zou dit zeker geen bezwaar opleveren. Maar waar directeuren de goede gewoonte volgen, om de plaats van samenkomst elk jaar te doen wisselen, en nu eens naar hetzuiden en dan naar het verre noorden te reizen, teneinde de belangstelling voor de Vrije Universiteit ook in de verder afgelegen provinciën wakker te houden, daar kan kwalijk ontkend, dat de eenigszins lange duur der samenkomsten wel een bezwaar oplevert voor degenen, die uit het tegenovergestelde gedeelte des lands moeten overkomen. Op den jongsten universiteitsdag te Middelburg ontbraken de broeders uit het noorden bijna geheel. En het omgekeerde is natuurlijk het geval, wanneer de plaats der samenkomst Leeuwarden of Groningen is. Een reis van drie dagen is èn wegens het tijdverlies èn wegens de kosten voor velen te zwaar.

De universiteitsdag loopt daardoor min of meer gevaar, in QQVI provincialen universiteitsdag te ontaarden. En al waardeeren we de unstige uitwerking, die het bezoeken van verder af gelegen plaatsen voor de verlevendiging der sympathie had, toch mag niet vergeten worden, dat het eigenlijke doel: de samenkomst van de leden der vereeniging, om de belangen der Vrije Universiteit te behartigen, daaronder niet lijden mag. Vooral wanneer er gewichtige besluiten aan de orde zijn, waarover de leden te stemmen hebben, mag de beslissing niet in de handen van zeer weinigen gelegd worden. Eenige beperking en inkrimping van den duur der samenkomsten is daarom wel gewenscht.

En daarbij komt in de tweede plaats, dat de publieke meeting met debat niet aan hare verwachting beantwoord heeft. Dat de Vrije Universiteit, die met een militant doel optrad, een levend protest wilde zijn tegen den geest van het openbaar Hooger Onderwijs, daarom op deze saamkomsten de gelegenheid wilde bieden aan haar tegenstanders om het zwaard te kruisen, was op zichzelf een uitnemende g.idachte. Maar nu de ervaring van jaren heeft getoond, dat de tegenstanders op deze meetings schitteren door afwezigheid of althans een publiek debat niet wenschen, schijnt de vraag geoorloofd, of directeuren niet wijs zouden doen met deze meetings te staken. Waar geen ridder de uitdaging aanneemt, kan het toernooiveld worden gesloten.

Ook ons lacht daarom het denkbeeld wel toe, dat de bidstond van den avond te voren . naar den morgen van den universiteitsdag verplaatst worde en 'smiddags de gewone aarvergadering plaats vinde, waarop toch gewoonlijk door een der hoogleeraren een referaat gehouden wordt.

De duur der samenkomst zou daardoor beperkt worden en de bidstond meer tot zijn recht komen. Vooral het laatste schijnt ons van veel belang toe. Voor een Hoogeschool, die de vreeze Gods tot beginsel heeft, behoort de ure des gebeds hoofdzaak te zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen