Het felt is niet

Amsterdam, 15 Mei 1908.

Het felt is niet zonder beteekenis, dat men van Hervormde, ja zelfs van Doopsgezinde zijde, zoo sterk er op aandringt in den jongsteti tijd, dat de Regeering aan de Gereformeerde Kerken subsidie zal verleenen, en op alle manier ons tracht duidelijk te maken, dat deze subsidie ^ voor onze Kerken geen het minste gevaar zal medebrengen.

Voor die vriendelijke belangstellhig inde finantieele aangelegenheden onzer Kerken zijn we niet ondankbaar. Zelfs nemen we gaarne aan, dat hierbij ook een gevoel van billijkheid meespreekt en men, zij het dan ook wel wat laat, in gaat zie», dat de thans bestaande regeling min of meer onrecht is tegenover de Gereformeerde Kerken.

Toch late men zich hierdoor niet op een dwaalspoor leiden.

De thans gesubsidieerde Kerken vreezen natuurlijk, dat vroeg of laat een regeering komej zai, die de subsidie intrekt. De Nieuwe Rotterdammer kwam onlangs nog openlijk verklaren, dat voor deze subsidie geen rechtsgrond aanwezig was; dat de Staat alleen uit billijkheid deze subsidie schonk.

Op dien weg behoeft men nog maar een schrede verder te gaan en de Staat, die voor zooveel gewichtiger sociale belangen te zorgen heeft, tracht het evenwicht op zijn budget te vinden, door eenvoudig de subsidie aan de Kerken in te trekken.

Een rechtsgrond voor die subsidie is er niet!

Nu begrijpt ieder wel, dat, hoe grooter het aantal Kerken is, dat van deze subsidie profiteert, de kaas ook te geringer wordt, dat de regeeriüg tot zulk een stap zal overgaan. Want de regeering zou dan niet een deel, maar alle Kerken tegen zich in het harnas jagen.

Reeds daarom brengt het eigenbelang dezer gesubsidiëiJrde Kerken mee, dat de subsidie ook aan de dusver niet gesubsidieerde Kerken zal geschonken worden.

Maar hier komt nog iets bij.

De voorstanders der Hervormde Kerk weten uitnemend goed, dat het bestaan der zoogenaamde Volkskerk staat of valt met de staatssubsidie. Indien de zilveren i< oorde der staatstrs elementen hen niet langer saambond, zou hun tweedrachtig gezelschap morgen aan den dag uiteenspatten. Ethischen en Modernen, Groningers ea Gereformeerden, zouden dan elk hun eigen weg gaan. De „Volkskerk" zou vanzelf zich ontbinden in verschillende groepen. Met haar valsche eenheid was het gedaan.

Vandaar dat onzerzijds steeds geijverd is voor fiaantseeie scheiding van Staat en Kerk, om daardoor tot vrijmaking van de Gereformeerde Kerk te komen. De antirevolutionaire partij schreef dit zelfs in haar program.

Maar vandaar ook, dat de mannen van de Volkskerk van deze finantieele scheiding van Staat en Kerk niets willen weten, maar met hand en tand aan de staatssubsidie vasthouden.

Natuurlijk zou den voorstanders der Volkskerk niets liever zijn, dan dat ook de Gereformeerde Kerken deze staatssubsidie aanvaarden.

Want van dat ©ogenblik af was elk recht verbeurd, om nog langer tegen de „zilveren koorde" te protesteeren.

Wie zelf mee eet van de staatsruif, kan anderen daarvan geen verwijt maken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen