Uit de Pers.

Ds. Gispen geeft in de Bazuin een serie artikelen over de Particuliere Genade en Gemeene Gratie, waarvan we gaarne een proeve aan onze lezers aanbieden.

Er zijn vele getuigenissen in de H. Schrift die wijzen op de verlossing van het heelal.

Men denke slechts aan Rom. 8 : 19-21, alwaar we lezen: ant het schepsel als met opgeheven hoofde verwacht de openbaring der kinderen Gods. Want het schepsel is der ijdelheid onderworpen, niet gewillig, maar om diens wille, die het der ijdelheid onderworpen heeft, op hope, dat ook het schepsel zelf zal vrijgemaakt worden van de dienstbaarheid der verderfenis, tot de vrijheid der heerlijkheid der kinderen Gods.

Hierin ligt de oplossing van al het duistere in het tegenwoordige wereldleven. Daar is een zuchten der gaiische natuur, en der gansche menschheid. Er is een gevoel van ellende en, in verband hiermede, een hoop op verlossing, op losmaking en vrijmaking van de banden, die het tegenwoordige leven omklemmen.

Dit is de alles omvattende gedachte der oplossiug. God heeft de wereld liefgehad, en daarom zijn eeniggeboren Zoon gezonden, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve maar het eeuwige leven hebbe. Joh. 3 : r6. In Christus zijn alle dingen verzoend en weder tot één gebracht, de dingen die in den hemel en op de aarde zijn. Coll I.

Leerstellig uitgedrukt wil dit zeggen, dat Christus an alle eeuwigheid het hoofd is van alle uitveroornen, .die zijne schapen zijn, zijn erfdeel, degenen ie de Vader aan Hem gegeven heeft, voor wie ij bidt, wier zonden Hij draagt in zijn eigen ichaam op het hout, die, als eenheid gedacht, ijn lichaam zijn, zijn bruid, de gemeente, die Hij en Vader zal voorstellen als een reine maagd, onder vlek en zonder rimpel, of iets dergelijks. es. 42 : 6, Joh. 10, Joh. 17, i Pet. 2 : 24.

Dat is de schare die niemand tellen kan. Maar ie schare wordt, in haar menschelijk bestaan, niet fzonderlijk geschapen, of geheel afzonderlijk opevoed en onderhouden, doch heeft het leven dat lle menschen deelachtig zijn. Zij krijgt haar aanijn door de wet der voortplanting. Zij is onderorpen aan de gevaren der geboorte, deelt in de enschelijke ontwikkeling, is onderworpen aan al e wederwaardigheden van het menschelijk bestaan, an ziekte en dood en de verwoesting der grafs, n deelt met heel het menschelijk geslacht, in het ordeel van 's menschen bestaan op aarde, op de arde, die vervloekt is, en doornen en distelen oortbrengt.

Zoo is het van het begin af geweest, en zoo zal et blijven tot het einde. De schare, die witte leederen draagt en de palmtakken der overwinning, omt uit groote verdrukking, en die in den Heere

sterven rusten van hnnnen arbeid. Daarom heeft ook leius gebeden: Ik bid niet, Vader, dat Gij hen uit < 1* wereld wegneemt, maar dat Gij hen bewaart van den booze.

Het leven der uitverkoomen staat met los van het leven der menschheid, maar is in geheel den levensgang der menschheid als ingeweven. Onderscheiding is er van het begin af geweest, maar de scheiding komt eerst aan het einde van den ontwikkelingsgang of aan het einde der gesehiedenis, jls de raad Gods, met de wereld die nu is, zal %na volbracht.

Bij het lezen en gebruik der H. Schrift moeten wij dit goed in hel oog houden, om de Schrift, als openbaring Gods aan menschen, recht te verstaan. Wat gaat het ons aan, te weten hoeveel vrouwen Salomo gehad heeft, en wat middelen Jakobs vrouwen gebruikten om de toegenegenheid van haar gemeenschappelijken man te verwerven, of wat stichting geeft het verhaal van Lot met lijne dochters? Zijn niet de bitterste vijanden van Gods volk, en ook de machtigste tegenstanders van het rijk van Christus, tot op dezen dag, de Israëlieten, uit den mensch Abraham voortgekomen ? de veldslagen van David, zijn krijgslisten, de namen zijner helden, en zooveel andere dingen meer, zijn zeker belangwekkend en onderhoudend om te lezen, maar het geeft geen antwoord op de vraag: wat moet ik doen om zalig te worden. De profeten kunnen we niet verstaan als we niet letten op den historischen achtergrond hunner redenen en voorspel lingen. Om de profeten eenigermate te verstaan, moeten we rekening houden met den algemeenen wereldtoestand in die dagen, den onderlingen strijd en naijver van de groote mogendheden uit dien tijd, en de politiek van Juda's en Israels koningen en staatslieden, vooral hunne verhouding tot Egypte, om door bondgenootschap met dezen staat, aan de heerschappij van Babel te ontkomen. Zoo is het ook met de boeken van Erra, Nehemia en Esther. Ja ook van Esther! Want al komt de naam van God er zelfs niet in voor, het is niettemin een machtige prediking van God, van God in de geschiedenis. En zoo is het ook geschied dat God in de volheid des tijds zijnen Zoon heeft gezonden, geworden uit eene vrouw, geworden onder de : wet.

De menschwording van den Zoon Gods is voor geheel de menschheid een zegen. Men ga maar eens na wat er sinds dit keerpunt in de wereldgeschiedenis veranderd is op elk gebied. Menrichte het oog op staatsbestuur en rechtspleging, op de verhouding van man en vrouw, en vergelijke b.v. eens den toestand der vrouw in China met dien van de vrouw in Christenlanden. De verhouding van ouders en kinderen, meesters, vrouwen en hunne dienstbaren en ondergeschikten. Kunsten, wetenschappen, uitvindingen van allerlei aard, geheel de menschelijke ontwikkeling is vernieuwd, sedert in de wereld is bekend geworden de Man der smarten en de Heer der heerlijkheid, die zeggen mocht: Wie Mij gezien heeft, heeft den Vader gezien; want Ik en de Vader zijn één.

En nu is het wel zoo, dat de wereld niet erkennen wil dat zij dit alles aan den Christus te danken heeft, en omdat er geen vrede op aarde is, niet geloov^ kan in Hem die onze vrede is, maar dat verandert aan de zaak niets. Christus geeft VI ede, doch niet zooals de wereld dien geeft. De vrede dien Christus geeft is alleen voor hen die vrede maken, door Hem als Koning te erkennen, allereerst in en voor eigen hart en leven. Dezen worden door de wereld gehaat, omdat ze niet van de wereld zijn, maar God hen uit de wereld heeft uitverkoren, om eerstelingen van (Jods schepselen te zijn, om te zijn het zout der aarde, waarmede het geheele leven gezouten wordt. Dat is de algemeene genade, waarin de geheele menschheid, in meerdere of mindere mate, deelt.

Een feit, dat weinig wordt opgemerkt en dat toch van groote beteekenis is, is het in het leven blijven van Kaïn, nadat hij zijn broeder Abel gedood had. Ons betaamt het niet te vragen, waarom God de wet, dat wie menschenbloed vergiet, ook door 's menschen hand gedood zal worden, niet op Kaïn heeft doen toepassen, maar zeide: l ivie Kain doodslaat zal zevenvoudig gewroken worden, en een teeken aan hem stelde opdat hem niet versloege al die hem vond. Gen. 4:15.

Zoo bleef Kain door Gods genade leven, zijn geslacht voortplanten, het geslacht dat de grondslagen legde voor de algemeene menschelijke ontwikkeling en beschaving, degrondslagen der bouw kunst, van den landbouw, de metaalbewerking, de beoefening der muziek en dichtkunst, terwijl in de lijn uit Seth de kennis en dienst Gods bewaard bleef. In de dagen van Enos toch begon men openlijk den naam des Heeren aan te roepen. En toen, in later tijd, door vermenging der familiën, we zouden nu zeggen: door de gemengde huwelijken, de gansche aarde met wrevel vervuld werd en de zondvloed kwam om allen te verderven, zijn in de ark acht menschen behouden geworden. Allen deelden in de gemeene gratie, doch alleen Sem was erfgenaam van de particuliere genade. Op den door God bepaalden tijd zou echter ook Jafet wonen in de tent van Sem en zou de dag aanbreken, dat ook in Chams geslacht de particuliere genade genoten werd en verkondigd zou worden: »den negerslaaf bij - 't zwoegen, de vrijheid door het Kruis«

Er zal dan ook overeenkomst zijn tusschen het einde der geschiedenis en haar begin. Duidelijk zegt Christus, Matth. 24 : 21, 22 : Want alsdan zal groote verdrukking wezen, hoedanige niet geweest is, van het begin der wereld tot nu toe, en ook niet zijn zal. En zoo die dagen niet verkort werden, geen vleesch zoude behouden worden; maar om der uitverkoomen wil zullen die dagen verkort worden.

In de verwoesting van Jeruzalem is hi^van het l> < gin gezien, een begin, waarin het einde voorspeld en geteekend is.

En zoo beweegt zich de gansche wereldgeschiedenis, met baar ontknooping en einde om de tot bet eeuwige leven uitverkoren gemeente. Want het Hoofd dier gemeente is de door God gegenereerde en gezalfde Koning, tegen Wien de volken wel woeden en de Koningen ijdelheid bedenken, maar die in den hemel woont zal lachen, de Heere zal ben bespotten. Want de tijd der gemeene gratie g^t voorbij en komt tot baar einde, en daarom wordt den Koningen met al hun volken toegeroepen; laat u tuchtigen, kust den Zoon, opdat Hij wet toorne en gij verteerd wordt. Ps. 2. God zelf beeft aan Kaïn die de doodstraf verdiend had, gratie geschonken. En die gratie werkt nog altijd door, onder de volken en in het leven van bijzondere personen. Maar volken en bijzondere personen verachten den rijkdom der goddelijke goedertierenbeid, niet wetende dat de goedertierenheid Gods jot bekeering moet leiden. Spotters zeggen: aar blijft de belofte zijner toekomst, want alle dingen blijven gelijk ze geweest zijn. Doch de Schrift getuigt: od is lankmoedig over ons, niet willende dat eenigen verloren gaan, maar dat ze allen tot bekeering komen. 2 Pet. 3 : 9.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen