GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Buitenland

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenland

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Frankrijk. Nood der Prot. kerken n Algiers. Gebrek aan priesters. e strijd voor de school. Burgerijke doop. Vermindering van lcoholverbruik.

De Protestantsche kerken in Frankrijk hebben en waren strijd om zich na de wet op scheiding an kerk en staat te handhaven. Daarbij komt, i at bij decreet van 27 Sept. 1905 ook in de vt roote kolonie van Algiers die wet is doorgeoerd, en in dit land is het voor de verschil ende Protestantsche kerken eene onmogelijkheid eworden, althans in georganiseerden toestand e blijven voortbestaan. Daarom hebben enkele erken zich gewend tot de Luthetsche kerk in rankrijk, om finantieele hulp te verkrijgen. aar deze hiervoor geen bijzonder fonds bezit, oo heeft zij aan hare leden inschrijvingsbilletten ezonden, om te weten m welke mate zij de rme Algerijcsche kerken uit hare ongelegenheid edden kan.

In de Roomsche Kerk van Frankrijk worden lachten aangeheven over gebrek aan priesters. e Parijsche bisschop Amette schreef dezer agen in een herderlijken brief: „Op een bevoling van bijna vier millioen zielen heeft het artsbisdom van Parij's slechts 800 priesters, us op 4000 i. 5000 zielen één priester. Onder e parocbiën zijn er 40 die over de 30.000 en 6 die van 50, 000 tot 100, 000 zielen tellen, en n deze volferijke parocbiën moet dikwijls éen astoor in de geestelijke nooden van 8000 tot 0, 000 zielen voorzien. Dit gebrek aan geesteijke bediening is wel de zwaarste slag, die lle kerken van Frankrijk sedert de scheiding an den Staat getrcffïu heeft. Mocht het geloof, at alleen in dezen nood kan voorzien, in haar ersterkt worden, opdat de anti chistelijke vloed et kracht geweerd worde."

De strijd om de school wordt weer krachtiger an ooit tusschen Roomschen en vrijdenkers evoerd. Ook dit is wel te verstaan. Wanneer nderwijzers zich veroorloven in de school te eggen, dat wie aan God gelooft een domkop s; dat een goed gevulde portemonnaie de beste od is; dat de Fransche soldaten domme jonens en lafaards zijn, enz., dan is het te begrijen, dat de Roomsche geestelijkheid niet stil aaronder kan zitten. Zij heeft den gtrijd aanebonden door het oprichten van vereenigingen an huisvaders, welke zooveel mogelijk cootió Ie itoefenen over de onderwijzers en ben, wanneer eze zich op al te ergerlijke wijze tegen de eligie uitlaten, voor de bevoegde autoriteit aanlagen.

Maar het spreekt van zelf, dat deze actie, die r op berekend is om de grofste openbaringen an het ongeloof te brandmerken en tegen te aan, niet voldoende wordt geacht om de jeugd oor de invloeden van de hedendaagsche vrijenkers te bewaren. Van daar dat men in oomsche kringen er ernstig over denkt, om egenover de Staatsschool de vrije Roomsche chool te plaatsen.

In de laatste veertig jaar is er in Frankrijk evig gestreden over de school, maar steeds ierover, wie op de staatsschool onderwijs zouden fivess; leeken, of leden van geestelijke broederk t o m en zusterschappen. Het is den-Franschen radicalen eerst gelukt de geestelijke broeders en zuster» uit de sta^sschool te verdrijven, jd> i^n> a vele geestelijke orden uit Frankrijk te verbannen. Daardoor is het te verklaren, dat het niet eerder 1 kwam tot het ijveren voor de vrije school.

Maar om tot het stichten van vrije scholen te geraken, zullen er heel wat offers moeten gebracht worden, en dit terwijl er reeds zooveel noodig is voor het instandhouden van de Kerk. Bovendien zitten de tegenstanders volstrekt niet stil. Reeds hebben zich Fransche radicalen tot den minister van onderwijs gewend, en deze heeft daarin aanleiding gevonden twee wetsontwerpen voor de Kamer van afgevaardigden te brengen, door welke men de staatscholen wil handhaven tegenover mogelijke concurrentie van de vrije scholen. Wellicht wordt het in Frankrijk nog wel zè6, dat het verboden is vrije scholen te stichten, opdat alle jeugdige burgers op de staatsschool hunne opleiding zouden ontvangen. De geesten der vrijdenkers bewegen zich ten minste in die richting. Zij beweren toch, dat er in Frankrijk vrijheid heerschen moet en die \rijheid wordt in den weg gestaan door de Roomsche priesters en daarom moet hun propaganda pekeeid worden.

De maire van Ivry in Parijs gaat voort, aan kinderen den burgerlijken doop toe te dienen, d. w. z.: hij zorgt er voor, dat jonggeborenen peeten krijgen, zonder dat hun de H. Doop wordt toegediend. In de maand Februari is de z.g. „leeken-doop" aan twaalf zuigelingen gegeven, waarbij niet alleen suikerboonen, maar ook spaarbankboekjes werden uitgedeeld. Al werd de meeste luister aan deze plechtigheid bijgezet, dit kon niet verhinderen dat zij zelfs door de liberalistische pers werd bespot. Daarom zal dit spel spoedig wel vanzelf ophouden. Een verblijdend teeken is het, dat volgens de jongste statistiek, het verbruik van alcohol vooral in de groote steden is afgenomen. Dit is te danken aan de verhoogde belasting, het verhoogde vergunningsrecht, het verbod van het tappen in de kazernen, en niet het minst aan den arbeid der mannen van het blauwe kruis. Jammer genoeg dat het gebruik van absinth toegenomen is, voornamelijk in het zuiden van het land. lu Marseille wordt tirie liters ongemengde absinth per hoofd en per jaar gedronken, in Parijs twee. In de noordelijke departementen is het verbruik van het verderfelijk vocht minder.

Maar met dat al werkt het beginsel der revolutie door. Dit is gebleken bij de jongatc staking van post-en telegraaf ambtenaren. Het is te hopen dat de oogea van velen daardoor geopend worden. De Fransche protestanten hebben door buime anti Roomsche neigingen tot den trinmf van de radicalen en socialisten niet weinig bijgedragen. Zij waren in de politiek revolutionair. Tot hiertoe gold bij het meerendeel hunner de leus, evenals bij de radicalen: „Rome is de vijand". Mochten deze nu tot de erkenning komen, dat vóór alles in kerk, school en maatschappij de revolutiegeest te bestrijden is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 18 april 1909

De Heraut | 4 Pagina's

Buitenland

Bekijk de hele uitgave van zondag 18 april 1909

De Heraut | 4 Pagina's