Buitenland.

Gemengd Nieuws.

De Stadszending in St. Petersburg. In St. Pe^ tersburg, de hoofdstad van het machtige Russische rijk, werkt een stadszending, die den naam draagt van )> Prote5tantsche Vereeniging voor godsdienstige en zedelijke verzorging der protestanten te St. Petersburg.

Deze stadszending bestaat nu reeds meer dan 30 jaren. Zij begon klein en is nu zeer groot. De Duitsch-Geref. predikant van St. Petersburg, H. Dalton, is haar stichter. Door eene lezing gaf hij er den eersten stoot toe. Maandags daarna kwam hij met statuten van een Vereeniging voor stadszending in een vergadering, tot stichting ervan samengeroepen, en 13 Nov. 1875 had men de keizerlijke goedkeuring daarop. Toen Dalton Petersburg verliet, werd zijn plaats in dezen arbeid ingenomen door Ds. G. van Keuszier.

Zooals men weet is St. Petersburg een stad, waarin allerlei nationaliteiten gevonden worden. In haar woont een protestantsche bevolking van pl.m. 100, 000 zielen: Duitschers, Esthlanders Finnen, Letten, Zweden, enz. Bijzonder talrijk is de Finsche bevolking, daar St. Petersburg midden in het Finsche taalgebied woont; nog heden ten dage z'yn wel een derde deel van de voerlieden, de bekende Iswoschtschiki, echte Finnen die Luthersch zijn. Uit de Oostzeeprovinciën komen in grooten getale Esthlanders en Letten naar de Residentie, meest «kleine liedencc. Meer van beteekenis zijn de Duitschers, ongeveer 40000 zielen, onderscheiden in Rijks-Duitschers en Russische Duitschers. Zelfs in het keizerlijk paleis vindt men Duitschers. DeDuitsche kooplieden en vertegenwoordigers der nijverheid behooren tot de geachtsten en dikwijls tot de vermogendsten van hunnen stand.

De Protestanten van St. Petersburg hebben van oudsher een rijk kerkelijk leven ontvouwd. Om de lo gemeenten groepeeren zich een groot aantal scholen en stichtingen; de Duitsche kerkelijke scholen worden al sinds lang beschouwd als de beste, die zelfs aanzienlijke Rassen bij voorkeur kiezen voor de opvoeding hunner kinderen.

Er blijft echter nog genoeg werk voor de »Protestantsche vereenigingcc. Acht zendelingen en twee vrouwelijke zendelingen, diaconessen van de inrichting Bethesda, voorts de huisvader van het Zeemanshuis en anderen arbeiden aan de zielen van honderden menschen. De emeritus predikant W. Fehrmann heeft de leiding van het geheele werk. De arbeiders moeten meer dan een taal kunnen spreken, vooral Russisch, want anders zouden zij niet kunnen werken onder menschen van zooveel verschillende talen. Voor ieder der protestantsche natiën zijn speciale zendelingen aangewezen en ieder dezer heeft zijn district, dat hij [te bearbeiden heeft. Tot voor korten tijd was dit werk bijzonder zwaar door de gebrekkigheid der verkeersmiddelen. De toepassing van de electriciteit is eerst van de jongsten tijd.

Petersburg oefent een machtige aantrekkingskracht; uit alle deelen der wereld stroomen hier menschen samen, om gemakkelijk aan brood en werk te komen; hoe tragisch eindigen velen! Elke week bezoeken de zendelingen de groote, deels overvolle, stedelijke hospitalen. Hoe menige verlorene is bier gevonden, hoe menigeen, die alles verloren had, heeft hier het eene noodige gevonden I

In Rusland staan voor de stadszendelingen de deuren der gevangenissen open.

Deze gunst is te waardeeren. Alle zes groote gevangenissen van Perersburg, onder welke slechts één cellulaire is, worden bezocht. Op te voren bepaalde dagen en uren verschijnen de zendelingen in de gevangenis; dan gaat een opzichter de afdeelingen door en roept met luider stem «Esthlanders of Letten of Duitschers, een predikant is er, wie wiZ kan komen, s De meesten komen, maar velen blijven weg, meestal uit vrees voor den spot hunner kameraden.

Tweemaal in het jaar worden er bijzondere feesten gevierd in de gevangenis, met Kerstmis en met Paschen: hiertoe worden alle Protestanten genood, Esthlanders, Letten, Finnen, Duitschers, menigmaal een groote vergadering.

Tegenwoordig vindt men vele leiders van e deelnemers aan de revolutionaire bewegingen in de Oostzee provinciën in de gevangenis, waar zij hun tijd moeten afwachten, waarop zij naar Siberië worden overgebracht, om daar dwangarbeid te verrichten. Bij het laatste Kerstfeest stonden o. a. 60 Letten om den boom — de meesten nog jonge menschen, thans ten deele ontnuchterde dweepers, vroeger gevaarlijke, meedoogenlooze brandstichters, die door tal van sloten en kasteelen den rooden haan joegen. Welk een oogenblik, toen die schare de zaal binnenkwam en haar een versierde kerstboom tegemoet straalde 1 Sterke zenuwen zijn noodig, om verscheidene malen achtereen Kerstfeest in de gevangenis te vieren; het rammelen der voetkettingen en het binnentreden der menschen met hunne bleeke aangezichten is zoo aangrijpend. In de cello laire gevangenis is het centraalhospitaal voor alle gevangenen. Deze ziekenbarakken zijn sombere plaatsen. Ziek en gevangen tegelijk — wat een bitter lot I Alle barakken worden doorgeloopen; 't langst wordt getoefd in de barak voor teringlijders Gevangenistering is een zeer gevaarlijk soort van deze zware ziekte! Het groote gemeenschappelijke lijden neemt hier de kerkelijke scheidingsmuren weg. Aan allen wordt het Evangelie gebracht, of anders een traktaatje in he Russisch gegeven, bovendien thee, gebak, zoo mogelijk een appel.

Een belangrijk werk der stadszending is d arbeid onder gevallen meisjes en vrouwen. Twee zusters doen hier het voornaamste werk. Onderde vele slavinnen! der zonde zijn niet weinige Protestanten, vooral Esthlandschen. Als toevluchtsoord voor haar, die haar zondig leven willen verlaten, heeft «de Vereeniging tot-bescherming dervrouw« onlangs een Magdalecum te Strelna bij St. Petersburg gebouwd, dat 50 personen kan bevatten. De plaats echter, waar de stadszending de meisjes vindt, is het groote Kalinkenhospitaal; hier is gelegenheid om met de gevallenen te spreken ; hier is reeds menige vrouw ontrukt aan de hoerewaardin.

Het huis der Vereeniging staat in het midden der stad, niet ver van de bekende Isaakskerk. Ds. Dalton wecscbte in verschillende buurten tehuizen op te richten als middelpunten voor het Protestantsche leven. Geheel is dit denkbeeld niet uitgevoerd. Eén veteenigingshuis is er toch gekomen (Esthlandscher). In 1892 likwideerde de Broedergemeente haar goederen te St. Petersburg. Haar huis bood zij der vereeniging aan voor 138, 000 roebel. Acht en dertig duizend roebel had Ds Dalton reeds. Vanwaar moesten de ontbrekende 100.000 komen ? Een vergadering van het Comité werd gehouden. De zaak was besproken. Er zou gestemd worden. Velen hadden reeds »tegen« gestemd, ofschoon met bezwaard gemoed. De beurt was aan ï> s. Harenjager; kalm haalde hij een telegram uit zijn zak en las, dat een trouwe en dankbare vriend der Broedergemeente, de bezitter van de grootste suikerfabriek van Rusland, Leopold König, de ontbrekende 100.000 roebels schonk. Dat was 'sHeeren werk. 't Huis werd gekocht en met het oog op zijn doel veranderd. Het werd het tehuis voor de Vereeniging van jonge meisjes enz.

Voorts bezit de Stadszending een huis voor 90 ouden van dagen en een vBrokkenhuis*. Het 4e huis is het schoone Zeemanshuis op het schip Morjak, een geschenk van den keizer van Rusland aan de Protestantsche Vereeniging na den Russisch-Japanschen oorlog. Meei dan 100 man kunnen daarin onder dak gebracht. De meesten der zeelieden op de Russische handelsschepen zijn Protestanten, bewoners der Baltische kusten. Het Zeemanshuis wordt door hen en anderen druk bezocht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen