Met blijdschap kunnen

Amsterdam, 17 Februari 1911.

Met blijdschap kunnen we meedeelen, dat de Rector der Vrije Universiteit dezer dagen In het Album Studiosoruoi weer een zevental studenten kon inschrijven, die uit Zuid-Afrika waren overgekomen, om hunne studiën in de Theologie in Europa voort zetten. Hunne namen zijn L. J. Fourier, D, J, B. Joubert, B. B, Keet, J. S. Marais, W, Nicol, J. D. Roos en J. A. van Aardt Smits.

Tevens brengt The Banner ons het bericht, dat ook uit Noord-Amerika twee predikanten van de Christelijk Gereformeerde Kerk, beide te Grand Rapids werkzaam, n.l. Ds. Y. P. de Jong en Ds. Volbeda, een verlof van drie jaar hebben aangevraagd, om aan de Vrije Universiteit den graad van Doctor in de Theologie te verwerven. Ze hopen in het begin der volgende maand af te reizen.

Over deze berichten verblijden we ons van harte, omdat er uit blijkt, vooreerst, hoe sterk nog altoos de band Is tusschen deze Hollandsche kolonisten en het oude moederland. Al leven ze in een omgeving, waar Engelsche taal en Engelsche Theologie den toon aangeeft, het bloed blijft naar Holland trekken, waaraan ze door eenheid van taal en belijdenis verbonden zijn. In dat opzicht reeds verdient het hooge waardeering, dat telkens een stroom van studenten uit Zuid-Afrika naar Europa komt, om aan een Hollandsche Universiteit te studeeren. Ze moeten zich daarvoor menige opoffering getroosten, want de studie in Holland is zeker niet goedkoop en zoowel Engeland als Amerika bieden veel meer faciliteiten aan studenten uit den vreemde. En ze doen dit zonder eenig persoonlijk winstbejag, want althans voor de Theologie konden ze in Afrika zich op de seminaria hunner kerken zeer goed voorbereiden voor het predikambt.

Dat de meerderheid dezer theologische studenten zich dusver naar de Vri^e Universiteit richtte, mag zeker ten deele worden toegeschreven aan den goeden naam, dien onze Hoogeschool zich in Afrika verwierf en dien ze niet het minst dankt aan de warme liefde van haar oudieerlingen in Zuid-Afrika. Maar de hoofdreden schuilt toch ongetwijfeld daarin, dat ook in Zuid-Afrika een gezond en krachtig Calvinisme aan 't herleven is en men daarom zich 't meest aangetrokken voelt tot die hoogeschool, waar het Goddelijk gezag der H. Schrift nog volmondig wordt beleden en aan de heerlijke belijdenis onzer Vaderen wordt vastgehouden.

De strgd tusschen dit herlevend Calvinisme en de ietwat verwaterde orthodoxie van een vroegere periode, toen men in Zuid-Afrika nog meer aan den leiband der Utrechtsche Theologie liep, zal daardoor wel niet uitblijven. Dit bleek nu weder, waar de redacteur van het Kerkblad voor Zuid-Afrika, wiens sympathieën blijkbaar meer naar Utrecht gaan, meende openlijk te moeten waarschuwen voor het gevaar, dat de studie aan de Vrije Universiteit meebracht en dat hij als ultra calvinisme qualificeerde. Dit geschiedde op grond van een dissertatie van Dr. Joubert over de theologie van Prof. Doedes en van Oosterzee, waarin deze jonge geleerde, met alle waardeering voor den wetenschappelijken zin en den geloofsmoed van deze Utrechtsche theologen uit een vroegere periode, toch hun oplossing van het probleem: hoe geloof en weten tot elkander staan, aan een welwillende critiek onderwierp. Zeker bleek uit deze dissertatie dit ultra calvinisme niet, want de vragen, die hier behandeld werden, zijn stellig niet specifiek gereformeerd, heb» ben met het Calvinistische dogma zelfs weinig uitstaande en raken veel meer de algemeene beginselen, die aan het christelijk denken ten grondslag liggen. Maar ook afgezien van deze dis«ertade, zal ieder, die de werken van de hoogleeraren der Vrije Universiteit kent, wel volmondig beamen, dat van ultra gereformeerd, in den zin van een op de spits drijven van enkele gereformeerde dogma's op enghartige en bekrompen wijze, bij haar nooit sprake is geweest. Dr. A. Kuyper heeft in zijn magistrale oraties als rector gehouden, gelijk hij het zelf verklaarde, altoos de hoofdwaarheden van de Christelijke religie tegen de aanvallen van het ongeloof verdedigd. En wie de Dogmatiek van onzen uitnemenden dogmaticus Prof. Bavinck kent, evenals zijn andere geschriften, zal wel geen oogenblik twijfelen, dat ook hij er allerminst op uit is om in overdrijving van het Calvinisme zijn kracht te zoeken. Ook zonder het Calvinistisch beginsel ooit los te laten, gaat hij steeds terug tot de breede basis van ons algemeen Christelijk geloof.

Het ultra-Calvinisme, waarvan de redacteur van het Kerkblad de Vrije Universiteit beschuldigt, is dus niets dan een schrikbeeld, dat alleen in zijn verbeelding bestaat. De Vrije Universiteit staat op het standpunt van dezelfde Gereformeerde belijdenisschriften, die ook de Nederlandsche Gereformeerde Kerk in Zuid-Afrika erkent, en in die belijdenis voelt ze zich met de Gereformeerde Kerken in Zuid-Afrika van harte één.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen