Nu het gewijzlgde wetsontwerp

Amsterdam, 23 Febr. 1912.

Nu het gewijzigde wetsontwerp Armenwet met liet daarb^ belioorende rapport gepubliceerd is en wel spoedig in de Tweede Kamer in behandeling zal komen, is het zeker van belang na te gaan, in hoeverre de Minister rekening heeft gehouden met de bezwaren, die van de zijde onzer Kerken tegen het oorspronkelijke ontwerp waren ingebracht.

Gelijk men weet, waren deze bezwaren door onze jongste Generale Synode in den vorm van een petitie officieel ter kennis der Regeering gebracht. En wel heeft deze petitie den Minister eerst bereikt, nadat de voorbereidende arbeid reeds was afgeloopen en de wijzigingen reeds waren vastgesteld, maar de Synode had in haar petitie de bezwaren van Dr. de Moor overgenomen en deze bezwaren, waarmee ook wij in hoofdzaak onze instemming betuigden, waren reeds vóór dien tijd door de pers ter kennisse van den Minister gekomen. Wie het gewgzigde wetsontwerp inziet, bemerkt dan ook terstond, dat de Minister wel degelijk met deze bezwaren rekening heeft gehouden en zooveel mogel^'k getracht heeft, door veranderingen in zijn wetsontwerp aan deze bezwaren tegemoet te komen.

Dr, de Moor, wiens beleidvol optreden in deze zaak zeker niet weinig er toe heeft bijgedragen om tot een goede oplossing te komen en die daarvoor wel den dank onzer Kerken verdiend heeft, geeft thans in het Diaconaal Correspondentieblad een uitvoerig overzicht, in hoeverre het gewijzigde wetsontwerp aan de wenschen onzer Kerken voldoet. Daaruit blijkt, dat de Minister op schier alle punten de bezwaren ondervangen heeft door nieuwe regelingen. Uit Art. 5 is weggenomen de bepaling, dat de diakonie, doordat ze op de lijst van de instellingen van liefdadigheid geplaatst werd, rechtspersoonlpheid krijgt. In Art. 12 zijn de termijnen voor het geven van inlichtingen door de diakonieën die te kort waren gesteld, verlengd. Art. 12, waarte­ , gen vooral bezwaar was gerezen, is thans door een geheel nieuw geredigeerd artikel vervangen, dat wel niet geheel aan bet verlangen der Synode voldoet, maar toch het principeele bezwaar ondervangt. „Het nieuwe artikel, zegt Dr. de Moor terecht, legt ons geen juk op te zwaar om te dragen, en rekent met het eigenaardig karakter van de diaconale armenzorg in de Kerk van Christus. En het maakt mogelp, dat de overheidsarmenzorg slechts strikt subsidiair blijve, een voornaam beginsel, dat in het gewijzigd wetsontwerp zoo mogelijk nog strenger dan in het eerste is doorgevoerd en door den Minister met hand en tand is verdedigd, waarvoor hem hlilde en dank toekomt, ook onzerzgds". Een bepaald voorschrift, zooals door de Synode gewenscht werd, omtrent de opgaven, die de diakonie verplicht is te verstrekken, met het oog op de statistiek, is niet gegeven, maar in de practijk heeft dit artikel nog nooit tot moeilijkheid aanleiding gegeven, en toen we de voorstellen van Dr. de Moor bespraken, gaven we reeds te kennen, dat de wet zelf duidelijk genoeg aangeeft, welke inlichtingen alleen gevraagd mochten worden. In Art. 48 en 53 daarentegen is de vermelding van de diakonieëa geheel vervallen en gelden de bepalingen voortaan alleen voor de burgerlijke en gemengde instelingen van weldadigheid, zoodat de diakonie iervan is vrijgesteld. Ook de w^'zigingen oor de Synode voorgesteld in Art. 50, zijn oor den Minister overgenomen, en vaneen itbreiding van de taak van den Armenrada oor een Koninkigk besluit kan dus geen d m r K d d N b sprake meer wezen. Evenzoo zgninArt. 6f de boeten aanmerkelijk verlaagd en heeft de Minister, ook daarin aan het verlangen der Kerken voldaan. Dat het verzoek om de zoogenaamde dubbele bedeeling uit het wetsontwerp te schrappen, geen gehoor vond b^ den Minister, was vooruit wel te voorzien; maar wel heeft de Minister de dubbele bedeeling trachten te beperken.

Gelijk men uit dit korte overzicht ziet, is het gewijzigde wetsontwerp dus metterdaad in menig opzicht een verbeterd ontwerp en heeft de Minister getoond, dat bij voor billgke bezwaren een open oor had. Hoofdzaak is, gel^k Dr. de Moor aan het slot van zijn artikel zeer juist opmerkt, dat onze diakenen niet veel met deze wet te maken zifUen hebben. De wet laat hen zooveel mogelijk vrg, en dat is het, wat voor onze diakonie in de eerste plaats gewenscht is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen