Vereenigingsleven.

WAT DE ZENDING DOET.

VI.

Tot de oudere zendingscorporaties behoort mede de in 1859 opgerichte ütrcchtsche Zendingsvereeniging, die tegenwoordig tot directorsecretaris heeft den director-secretaris van het N. Z.-G., met welk genootschap «e ook den zendicgsdirector (thans Ds. J. W. Gunning) gemeen heeft, en die haar zendelingen laat opleiden aan de Nederlandsche Zendingsschool. Vroeger dacht men weinig aan breede organisatie, maar dat is thans beter geworden, eyenals de opleiding der zendelingen van nu bij die van vroeger ver vooruit is. Werden vroeger ook zendelingen-werklieden en zoowelfgeordende als ongeordende zendelingen uitgezonden, thans worden alle zendelisgleeraren geordend.

Tegenwoordig wordt gearbeid op Nieuw Guinea, Halmaheira en Boeroe. Voorheen werd ook gewerkt op Bali en Zuid Celebes, - maar door omstandigheden — we komen hier nog even op terug — is de vereeniging genoodiaakt geweest, dfe laatste terreinen prijs te geven.

Nieuw-Guinea is langen tijd een onvruchtbaar arbeidsveld geweest, scheen het althans te zijn. Maar nadat er meer dan veertig jaar gewerkt was, kwam de groote doorbraak en begon het land zich voor het Christendom te openen. Èr is zelfs een groote en machtige beweging ten gunste der zending gekomen; een beweging, die zich o.a. op het eertijds zoo onvruchtbare Roon, waar nu zendeling Starrenburg is, bijeonder heeft geopenbaard. Op 't oogenblik werken op Nieuw Guinea 4 zendelingleeraren en i zendelingdiakoon, belast met de leiding van het hulpziekenhuis te Kwawij maar er zijn daar meer menschen noodig om het werk voldoenden voortgang te doen hebben.

Op Halmaheira wordt ook reeds sedert lang gewerktj het was in 1866—67, dat de vereeniging hierheen een viertal arbeiders zond. Diar viel omstreeks 1897 een groote beweging waar te nemen ten gunste van het Christendom, een beweging, welker beteekenis eenerzijds vaak öwrschat, anderzijds veelal onder& daax is ge worden, maar die in ieder geval deed kennen een sterke begeerte om Cöristen te worden. Lang heeft het arbeidsveld geleden onder het gemis aan arbeidskracbteo, dat er heerschte, maar voor het oogenblik schijnt daaria vrijwel te zijn voorzien. Er zijn 8 zendelingleeraren en r zendelingonderwijzer, directeur van de kweekschool te Tobèlo. Te Tobèlo heeft men bovendien nog een timmerschool, onder leiding van een Christen-Chinees en onder toezicht van een zendeling, en een hulpziekenhuis onder leiding van dezen. Heeft Nieuw-Guinea 38 scholen met 44 onderwijzers, voor Halmaheira zijn deze cijfers resp. 64 en 65.

Wat Boeroe beireft, het vaderland van kruidnagel, muskaatnoot en kaj oepoeti-olie, waar, als | op Halmaheira, het animisme heerscht, daar begon de U. Z. V. in 18S5 in de afdeeliag Masarete den zendicgsdienst, in een streek, waar het Christendom reeds sedert de O.-I, Compagnie gevestigd was. De arbeid gaat er zeer goed; 2 zendelingleeraren zijn er werkzaam, terwijl er 13 scholen zijn met 13 onderwijzers en 8 helpers. Boeroe is „een zendingsveld, dat een schoone toekomst belooft, mits tijdig de noodige maatregelen genomen kunnen worden".

Wat Bali aangaat, waar de arbeid in 1863 werd aangevangen, de zending daar werd ID 1881 neergelegd, nadat een der toen daar werkende zendelingen op aanstoken van den eenigen gedoopte was vermoord, terwijl Ztiid-Celebes, waar de zending in de negentiger jaren de hand aan den ploeg sloeg, in 1905 weer werd verlaten, toen het werk onvruchtbaar bleef en de vereeniging haar krachten op andere plaatsen dringend noodig had.

Stippen we nog aan, dat het aantal gemeenteleden van de zendingsposten der Utrechtsche Zendingsvereeniging beloopt: voorNieuw-Gumea r729, voor Halmaheira 7278 en voor Bjeroe 2324, alles volgens opgaven over 1910. Het aantal schoolkinderen bedroeg in dat jaar voor de 3 terreinen resp, 1642, rszo en 792. De uitgaven beliepen tuim f I00.000.

Van veel jonger datum dan de tot dusver behandelde corporaties is het 3 Mei i9or opgerichte Sangi-en Taiaud Comité, of, zooals het met naam en toenaam heet, het „comiié tot voorziening in de godsdienstige behoeften van de gevestigde inlandsche protestantscae Christengemeenten op de Sangi-en Talaudeilanden". Bij de samenstelling van dit college wordt steeds zooveel mogelijk gezorgd, dat onder zijn leden /ich bevinden 3 leden van het hoofdbestuur der Utrechtsche Zendingsvereeniging, 2 van het Nederlandsch Zendelinggenootschap, 2 van het Java-Comité en 2 van de Nederlandsche Zendingsvereeniging. Buiten de eigenlijke comitéieden kent deze corporatie geen leden, maar slechts contribuanten.

Het comité strekt zijn arbeid uit over een terrein, waar het christendom indertijd gebracht werd door de Portugeezen, die het Roomsch-Katholisme er vestigden; hetwelk echter door het Protestantisme werd uitgeruild toen de Hollanders de Portugeezen verdrongen. Van een hoogstaand Christendom was dus geen sprake. Daarbij kwam, dat de verzorging der betrokken gemeenten, met name in de xSe eeuw, zeer te wenschen overliet — de verwaarloozing is men nog steeds niet te boven! — vooral na 1789, tot aan het optreden van het N. Z.-G., dat het sein gaf voor meer zorg voor de zending dan daarvóór gekend werd.

Het is trouwens het N. Z.G. zelf geweest, dat zich omstreeks het midden der vorige eeuw — in een tijd, toen de Christengemeenten op de genoemde eilanden nog duizenden, zelfs tienduizenden, doopleden telden — het lot dier verwaarloosde gemeenten aantrok. Juist toen het genootschap over de zaak beraadslaagde, kwam echter het bericht, dat de in 1847 door Ds. O. G. Heldring, van Hemmen, opgerichte Vereeniging „De Christen-Werkman" haar zendelingen er heen zenden zou. Inderdaad zijn eenige zendeling-werklieden door deze vereeniging uitgezonden, maar lang heeft de vereeniging zelve het niet gemaakt, en het kan gezegd, dat zij, met haar arbeid, vrijwel een vergissing is geweest.

In 1885, toen er eenige vacatures waren te vervullen, vroeg het Indisch gouvernement aan het Genootschap voor in en uitw. zending te Batavia 3 zendelingen. Het genootschap richtte zich tot het Java-Comité, dat zich weer tot de zustercorporaties wendde met het verzoek om samenwerking; die samenwerking kwam tot stand en deed het comité ontstaan, waaruit zich in den loop der jaren het lichaam vormde, welks langen naam we hierboven afschreven. Nimmer bedoeld als een afzonderlijke zendingsvereeniging, is het comité ook thans nog een combinatie van verschillende zendingscorporaties.

Op de S& ngi-eilauden zijn 7 posten met iii filialen «n 135 inlandsche helpen voor evange­ lisatie en met meer dan 53 duidend gemeenteleden en ruim 7 duizend schoolkinderen, waarvoor 153 onderwijzers. Voorde Talaud-eilanden zijn de cijfers in dezelfde volgorde:3, 44, 58, ruim r2 duizend, ruim 2 duizend en 61. De totaaluitgaven bedroegen per jaar een 40 mille, maar kunnen tot ver daarboven stijgen. Daalt daarbij dan het regeeringssubsidie, door het comité genoten, door vacatures tot een eind beneden de 30 mille, dan beleeft het comité soms kwade tijden, zooals zich verleden jaar voordeden. Gelukkig kwam het comité door de zorgen eenigszins heen, maar de tijden zijn niettemin nog moeilijk. Zijn eenmaal alle plaatsen bezet en alle huizen gebouwd, dan denkt men met ro a 12 mille boven het subsidie te kunnen volstaan!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen